Nocht op reis: Zondag in Gallipoli

Gisteren hadden we tijd een uur verschoven, en vandaag deden we dat weer. Gisteren omdat Griekenland en Italië niet in dezelfde tijdzone zitten, en vanochtend omdat de zomertijd is ingegaan.

Voor onze biologische klok maakt dat niets uit, we zitten niet zo aan bepaalde tijden vast. We hebben goed geslapen en hoorden al op tijd vrolijk klokgelui. Om zeven uur beierde een klok achtereenvolgens drie, vijf en zeven keer. En later hoorden we een klok die enorm veel haast had.

Misschien omdat het zondag was? Geen idee. We hebben in het zonnetje de fietsen op de wal gezet en zijn naar de supermarkt gereden voor brood. Want we hebben geen bakker kunnen vinden die vandaag open is.

Via allerlei verschillende straatjes reden we naar en van de supermarkt. Onderweg kochten we nog sinaasappels en komkommer (hele grappige kleine, met lichtgroene strepen) bij een kraam op straat.

Het was best druk overal. Toeristisch druk: veel auto's zochten een parkeerplek vlak voor de oude stad (het eiland), en heel veel mensen flaneerden en gingen lunchen. Het was gezellig druk, iedereen deed heel relaxed.

We zagen veel dames, dat waren we de afgelopen maanden, behalve in Kekyra, niet gewend. In Griekenland, en ook in Turkije, waren het juist mannen die in groepjes op terrasjes zaten.

Het was heerlijk warm. In korte broek en shirt liepen we de oude stad in. Ik stapte de eerste de beste kerk binnen, de Kerk van Santa Maria della Purita, en haalde direct Hidzer er bij. Want oh, wat een mooie kerk!

In de zeventiende eeuw is de kerk gebouwd. Na tweehonderd jaar kreeg de mooie witte gevel prachtige mozaïeken in majolica tegels, die de Madonna van de Zuiverheid en Jozef en Franciscus van Assisi uitbeelden. Binnen, daar stonden we echt met de mond open te kijken. De hele kerk was bedekt met schilderijen. Klein en groot. Uit de achttiende eeuw. Geweldig!

Maar toen kregen we een fantastische verrassing: de gids van een klein groepje Italianen sprak met de meneer van de kerk, en die liet een paneel aan de muur omhoog gaan. En daaronder zaten hele mooie, zestiende-eeuwse fresco's. Die zie je normaal gesproken niet, ze worden beschermd door het paneel.

We waren enorm onder de indruk, en de dag was al geslaagd. Maar een paar honderd meter verderop kwamen we bij de Kerk van St. Francis van Assisi. Uit de dertiende eeuw! Van buiten ingetogen, maar niet sober. Binnen zagen we een witte kerk met drie schepen, met langs de kanten witte bogen. Daarin stonden altaren met hele mooie iconen, schilderijen en beelden.

En even verder stapten we een kerk binnen die weer veel jonger was, met veel donkere kerkbanken. Heel anders maar ook erg mooi. We geneerden ons bijna voor onze korte broeken, sandalen en shirts, maar dat was geen enkel probleem gelukkig.

Ergens, in één van de vele smalle straatjes, zagen we aan de muur ook een schilderij. Met een groot vaandel ernaast.

En gisteravond zagen we verlichte beelden, vanuit de boot. Aan de gevel van een verlaten soort kloosterkerk staat een beeld in een nis boven de (dichte) deur, en om het hoekje van deze kerk hangt een mozaïek.

Vijftig meter verderop is een soort altaar, met bijzondere blauwe verlichting. Er staan bloemen bij, en drie beelden kijken met devote blik naar dat altaar.