Regelen en genieten

Een deel van de ochtend hebben we besteed aan de formulieren. Een paar keer contact met de verzekering VTM, en meerdere keren contact met Paolo, de kapitein van de Guardia di Finanza, die we intussen al tutoyeren.

Het bleek niet simpelweg een druk op de knop, om een document te krijgen waarop stond dat we én goed verzekerd zijn gedurende ons verblijf in Italië, én goed verzekerd op 25 maart (de dag dat we gecontroleerd werden), én dat het vaargebied waarin we ons bevonden ook okee was.

In Italië is het erg belangrijk dat je goed verzekerd bent. Of dat speciaal voor buitenlandse boten geldt weet ik niet, maar we weten wel dat dat gedoe met de ICP hier in Italië begon. Over onze zeebrief werd niets gezegd. 

Ach, het is ook wel logisch hoor. In Capo Santa Maria di Leuca lagen al vier jachten die gebruikt waren door migrantensmokkel, en ook hier liggen er vier. Paolo vertelde dat ze hier wel eens vijftien hadden liggen! En die zijn vast niet allemaal goed verzekerd (geweest).

Maar bij ons is (en was) alles okee, dus we kunnen weer weg. Maar dat doen we niet, want het gaat hier waaien als een malle.

Dus al met al vinden we het helemaal niet erg dat we gecontroleerd werden en dat we even "aan de ketting" gelegd werden. We liggen hier prima, en de mannen van de Guardia di Finanza zijn erg aardig, vooral Paolo. 

Vandaag werd gevangen vis weer op de kade verhandeld. We liggen tussen de vissers, met afwisselend een klein bootje of een redelijk grote voor ons, dus we zien wat er gebeurt. Achter ons ligt een flinke houten vissersboot. 

Overal is er bedrijvigheid. Er wordt vooral veel tijd en energie besteed aan het repareren van netten en het ordenen van de netten met haken in de bakken. Alle vissersboten hier zijn wit, met gekleurde accenten. 

Wanneer we de oude brug over fietsen, om naar de nieuwe stad te gaan, is dat best een uitdaging. Het asfalt is niet zo best, dus we moeten goed uitkijken. En vlak bij de brug is het stratenplan op het eerste gezicht wat onduidelijk, maar na een paar keer weten we precies hoe we moeten fietsen. 

De automobilisten zijn wat vinniger dan we gewend waren van de Grieken, maar ze zijn erg voorzichtig met overstekende wandelaars, en gelukkig ook met fietsers op de weg. 

Het leukst blijft toch wandelen op het eiland. Bij het oude kasteel (een burcht uit de dertiende eeuw vlakbij de brug) is het wat toeristisch door verschillende stalletjes, maar als je een minuut verder loopt merk je daar al niets meer van.

We genieten van de vele mooie balkonnetjes, de smalle straatjes, de kronkels in de straatjes en dat je altijd weer bij zee terecht komt. Dat is wel logisch natuurlijk, op een rond eiland.

De meeste gebouwen zijn gebroken wit tot geel, en we beseften ons op een gegeven moment dat we de kleuren van Griekenland niet eens misten.

Waarom er opeens een dame (heks?) in de lucht hangt is een raadsel. Er waren geen mensen in de buurt om het te vragen, dus we houden het maar op een ludieke reclame voor een kroegje of zo.

Ook hier wordt de was vooral buiten gedroogd. Niet aan waslijnen boven de steegjes/straatjes, maar aan degelijke Tomado/Brabantia rekjes. Op de trottoirs! Je moet maar even de straat op als je er langs wilt.

Natuurlijk is het wat woekeren met de ruimte, maar we zagen veel plaatsjes en gezellige balkonnetjes. Veel deuren zijn van het type boerendeur. Zo eentje als wij vroeger thuis ook hadden. De bovenkant kan open, de onderkant kan tegelijkertijd gesloten blijven. Vooral 's zomers zal dat hier lekker zijn, wanneer het warm is. 

Vanmiddag hebben we nog lekker in de zon gezeten, in de kuip. In de luwte, want het begon al flink te waaien. Tegen vijven kwamen er flinke wolken aanzetten, en nu schommelen we aardig. Dat was voorspeld, en volgens ons liggen we prima. 

Zeven lijnen naar de wal, dikke stootwillen met de plank en met twee harde rubbers, met wind nu eerst nog van het ZuidWesten en vannacht wat meer van voren (we liggen in NNW richting): we gaan het beleven. Tot in windkracht 6 wordt voorspeld (20 tot 25 knopen), maar met een beetje mazzel draaien de golven onze havenkom niet in.