Rondje Paxos

Gisterochtend zijn we naar de andere bakker geweest. Voor lekkerder baklava. Maar helaas: deze bakker verkocht geen baklava, wel een paar soorten droge koekjes. Nou, daar hadden we geen zin in. 

Bij de supermarkt (een andere dan de vorige keer, zo spreiden we onze uitgaven over de verschillende winkels) deden we boodschappen voor het eten, en bij een van-alles-wat-winkel kochten we een grote rol papier. Een soort super keukenrol. Handig voor klusjes in de machinekamer, want onze oude lappen zijn allemaal al gebruikt en weggegooid.

Ons nieuwe plekje ligt prima. Okee, het is minder gezellig dan in het dorp, maar wel rustiger. Het voelt als bladstil maar dat is het op zee zeker niet.

Onze zelfgemaakte limoncello is klaar. De schillen van de citroenen zijn verwijderd, de siroop is toegevoegd, we hebben 'm al even geproefd en het smaakt prima.

Tegen half zes kwam een zeer aardige politieman bij ons. Het zou slecht weer worden, en als het even kon wilde hier graag een "passengership" komen, of wij misschien wilden verkassen. Bij het politieburo konden we wel liggen. Maar ja, daar waren we juist vandaan gegaan in verband met de wind.

Dat begreep hij wel, en hij overlegde via de telefoon. Naast elkaar liggen was geen optie, want het schip dat zou komen was 20 of 25 meter lang. Of langer. Een beetje vaag dus. Maar toen vroeg hij of we naast het lange toeristenschip wilden gaan liggen. Dat vonden we prima. Met veel excuses voor "the mess", en na uitbundig zwaaien, reed hij weg.

Wij gingen naast elkaar naast het grote schip liggen, en even later kwam de Speedferry die van Paxos naar Korfu vv vaart, aan de kade liggen. Ook weer met veel dankjewels en sorry's.

Ook zo liggen we prima. Aan de bomen zagen we dat het meer ging waaien, maar er kwamen geen golven. We deden weer een spelletje Brändi Dog op ons Sterretjeskeezbord en stuurden een fotootje er van naar Rob en Julie.  

Vandaag was het een bewolkte dag, we besloten een card te kopen voor water en stroom. Als havengeld hoeven we niets te betalen, dus we doen niet moeilijk over een stroomcard. Daarvoor moesten we naar het gemeentehuis.

Nou, dat was weer een Grieks avontuur. Volgens mij was dit vroeger een soort herenhuis, met mooie schouw om de haard en een groot schilderij erboven. Maar er was niemand. In een andere kamer ook niet. En achter een deur hoorde ik stoere stemmen, dus daar ging ik maar niet naar binnen.

Even later trof ik een mevrouw achter een soort balie, die eerst zei dat ik naar Taverne Faros moest. Nadat ik vertelde dat de Zweden hier naartoe gestuurd waren gisteren, verwees ze me naar boven. Nou, daar was het toch een bende! Vier mensen in een kamer, met heel veel ordners overal. Op een rijtje, op een stapel, kastenvol. En heel veel boeken op stapels. Als hier een aardbeving komt is de hele administratie in de war. 

Eén van de dames zat bijna me haar billen op een straalkachel, maar deed even later wel het raam open. Met de kachel nog roodgloeiend. De andere had een stapel printjes voor zich, het leken wel kopietjes van rijbewijzen, en daar zette steeds iets op.

Eén van de mannen zat moeilijk naar zijn laptop te kijken, en de andere man vroeg me iets. Wat weet ik niet, maar ik vroeg hem om een elektra-card. Hij liep naar een andere kamer, kwam terug, ging bellen, liep weer naar de andere kamer en kwam terug met een soort plastic sleutelcard.

Maar ik kwam zomaar niet weg, welnee. Er moest een formulier ingevuld worden. Het enige wat hij van mij wilde was mijn naam, maar het duurde een poosje voor het formulier geprint kon worden. En betalen? Daarvoor moest ik naar beneden, naar de balie.

Toen ik tien euro had betaald kreeg ik de spullen mee: printje en sleutelcard. Hoe dit 's zomers moet, wanneer het hartstikke druk is, weet ik niet. Dan kun je bij taverne Faros ook een card komen, maar of zij er daar ook zo'n administratie voor bijhouden, dat vraag ik me af. 

De paal geeft ons elektriciteit, maar geen water. Daarvoor moeten we toch weer naar onze oude plek. Nou, overmorgen of zo dan maar.

Ik vroeg een meneer die langsliep hoe het zat met het weer hier. Nou, hij wist het. Apps als Windy en Poseidon zijn waardeloos. We moeten de site van de overheid gaan bekijken, die vinden we als we kijken naar de webcam van Paxos. Nou, je raadt het al: geen verwijzing te bekennen.

Maar de mannen van de Speedferry, die ik later vroeg, vertelden dat ze altijd gebruik maken van Windy. Maar gisteren stond er toch veel meer wind en waren er veel meer golven dan voorspeld? Dat had één van de mannen immers verteld. 

Ha, of Yannis me dat had verteld? Misschien vond hij dat er veel golven stonden, maar zij vonden het heel gewoon. Okee.

Maar er stond toch meer wind dan voorspeld? Ja, dat zomaar gebeuren. En de 6 Beaufort van vandaag was 5 geworden. Het blijft koffiedik kijken dus.

We liepen nog een keer in het dorp, verwonderden ons over de deuren van de kerk die met pur waterdicht gemaakt waren.

En over de vele elektriciteitsdraden en verdeeldozen, die overal hingen. We zien heel veel elektriciteitsmeters in kastjes buiten de woningen, maar hoe ze in deze warboel van draden nog kunnen zien wie waar gebruik van maakt vinden we heel erg knap.

En dan staat er zomaar een soort poortje met kerkklokken in een smal straatje. Leuk!

Een gebouw dat uit de verte de indruk wekte een oud Romeins theater of zo te zijn, bleek even later een soort snackbar te zijn, met een bord "Sandwich, Souvlaki-Steak, Chicken and Sausage". Ha, hier hebben we even lekker om gelachen!