Om even over zeven uur vanochtend verlieten we onze haven in Syvota. We hadden er nog wel langer willen blijven, maar Kerkyra lonkte!
Hoe het precies zit met de namen Corfu, Korfoe, en Kerkyra? Zelfs sommige mensen in de stad zelf die we vanmiddag vroegen, doen er wat vaag over. Ze vinden alles goed. Maar we hoorden van een meneer in het museum dat de Grieken het eiland Kerkyra noemen. En de hoofdstad ook.
Die Griekse naam, Kerkyra, komt natuurlijk van een vrouw. Poseidon, God van de zee, werd volgens de mythe verliefd op de prachtige nimf Korkyra, dochter van Asopos, God van een belangrijke rivier op het vasteland.
Poseidon ontvoerde Korkyra naar een tot dan toe naamloos eiland dat toen haar naam kreeg. Geleidelijk aan veranderde dat in Kerkyra.
Maar in de Byzantijnse tijd werd het eiland Koryfo genoemd. Dat betekent "twee toppen", en slaat op het fort bij de stad. Van Koryfo is het Latijnse Corfu afkomstig.
Okee, Kerkyra dus. We gingen naar de stad, ongeveer halverwege het eiland. Het eiland is ongeveer 60 kilometer lang. Van ver af zagen we de hoge berg Pantokrator, dat 906 meter hoog schijnt te zijn.
We hebben even kunnen zeilen, heerlijk in de zon, maar daarna moest de motor er toch bij. Anders was het wel een hele lange tocht geworden. Zeiljachten hebben we niet gezien, wel een paar vissers, en veel ferry's. Dit gaan van Igoumenitsa naar Kerkyra heen en weer. Grote ferry's, vol vrachtwagens, en ook kleinere, soms supersnel.
Andreas, de havenmeester van het haventje Mandriaki, vertelde dat we een plekje konden krijgen, en dat zijn collega op de haven zou zijn om te helpen. Toen we daar tegen half een kwamen, bleek het aardig vol te zijn, maar de marinero wees ons een plekje tussen twee verlaten Polen. Drie Polen eigenlijk, want daarnaast lag er nog eentje.
Een prachtig plekje, tussen deze niet-bewoonde jachten, met de zon in de kuip. Fortzicht, zo zouden ze deze kleine haven moeten noemen, want we kijken op het oude Fort uit. Die twee toppen uit de Byzantijnse tijd zijn allang verdwenen trouwens.
We hebben wel mazzel met ons plekje, want het is aardig vol. Iets van 50 jachten kunnen hier liggen en er zijn er een stuk of zeven bewoond. Overwinteraars dus.
De passerende ferry's duwen af en toe wat golven naar binnen, maar daarvan hebben we geen last, we dansen dan een beetje.
Het leuke is dat we via het fort van de haven naar de stad moeten. Door een poort in de enorme vestingmuur klimmen we naar boven. Stoer!
Vanaf de muur hebben we een prachtig uitzicht op het eilandje Vido, waar ze eigenlijk geen toeristen willen hebben. Wel schijnen oudere inwoners van Kerkyra er 's zomers te verblijven omdat het in de stad dan te heet is. Rechts zien we Albanië. Daar zijn we redelijk dichtbij, en dat gaf de telefoon al aan. Oeps! Gauw even handmatig een Griekse provider kiezen, voor we heel veel moeten betalen omdat Albanië niet in ons abonnement zit.
Trouwens, soms denken we dat we toch een heuse grote boot hebben, maar in dit haventje zijn we bijna weer de kleinste. Onze Poolse buurman is nog net even kleiner.
Tussen het fort en het vasteland ligt nog een ondiep kanaaltje. Vroeger was dat handig waarschijnlijk tegen de vijandelijke troepen, nu is het gewoon leuk. We liepen over een enorme brug de stad in.
De vele straatjes en steegjes zijn geweldig! Nou, om te wonen misschien niet, want iedereen kijkt bij elkaar naar binnen, maar als toerist is het echt hartstikke leuk. De huizen hebben allerlei kleuren, er zijn in de oude stad heel veel kleine winkeltjes (waaronder eentje met prachtige sieraden, oh ik kwijlde bijna!), en de was wordt aan lijnen boven de straten gehangen.
Er waren duidelijk minder katten dan elders in Griekenland, maar hier waren enorm veel duiven. Het leek Amsterdam wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten