Heerlijk zeilen naar Syvota

Gisteren aan het eind van de middag, toen de zon achter de bergen verdween, zijn wij weer naar de zogenaamde nieuwe haven gegaan, op ons plekje bij de toeristenboot. Mocht er wind komen, dan zouden we daar iets beschutter liggen.

We hadden met Elin en Christoffer afgesproken om tegen tien uur te vertrekken. Zij waren in het dorp blijven liggen, dus we zouden ze wel zien langsvaren. Maar vanochtend tegen negen uur vertelde de meneer van de toeristenboot dat de Speedferry hier weer wilde liggen. Hij zou "in a minute" komen. 

Nou, we waren klaar, dus we vertrokken. Kanena provlima, geen probleem. 

Nog in de baai konden we het zeil hijsen, en met een gunstige wind voeren we het wijdere water op. Heerlijk! Zon, mooi matig windje, een beetje fris maar niet koud: we hadden het prima naar onze zin. 

Aan bakboord zagen we langzaam Paxos verdwijnen, en daarna Korfu verschijnen. Maar wij koersten ongeveer naar het noorden waar we het haventje van Syvota, aan de vaste wal, opzochten.

Eerst moesten we om een paar flinke berg-eilanden heen. Er tussen door kon niet: één van de doorvaarten lag vol met rotsblokken, de tweede had een zandbank en de derde was ook ondiep, maar had ergens wel een diepte van 2 meter waar we dan langs konden. Nou, we namen geen risico en voeren gewoon een stukje om. Dat zeilde ook beter.

Nu liggen we na vier uren varen langszij in de haven. Met de Royal Virgo achter ons. Donderdag gaat het mogelijk stormen op zee ten westen van Korfu, en misschien krijgen we er een staartje van mee. Daar zijn de weermannen nog niet over uit. Dus we blijven een paar dagen hier.

We waren trouwens nog bezig met de lijnen toen de coastguard aan kwam rijden. Een aardige man. Eerst zei hij dat we niet "normaal" lagen, maar hij begreep wel dat het voor ons makkelijker was om langszij af te stappen.

Hij wilde graag de bemanningslijst zien. Die kreeg hij, en toen vroeg hij of we over een minuut of 10 naar zijn kantoor wilden komen, met de papieren. Ik liep er naar toe met de scheepsmap, en daar heeft hij lekker in zitten bladeren. Hij maakte kopietjes van de zeebrief, de paspoorten en de verzekeringsgegevens, maar was niet geïnteresseerd in de betaling van de Tepai, de waterbelasting. Grappig. Alles was okee, hij wenste ons een fijne vakantie.

Behalve ons tweeën is er geen enkele passant in de haven. Er wandelen soms mensen naar de punt van de pier en weer terug, en af en toe komt er een visser aan met scooter of auto. Het ligt prima hier. 

En: we kregen als verrassing een prachtige zonsondergang!