weer op reis!

 Oh, heerlijk: ons eerste reisje van dit jaar! We zijn tegen half elf vertrokken, nadat we eerst van alles hadden gedaan. Ik ging naar de bakker, waar ik afscheid nam van mevrouw Kominatos. Tenminste, zo heet de bakkerij. Of zij ook zo heet weet ik niet. Maar goed, ik bedankte haar voor het lekkere brood van de afgelopen tijd en vertelde dat we vandaag vertrokken, weer langzaamaan naar Nederland. 

Een lekker kadootje kreeg ik mee: het traditioneel gebakje van Lefkada, met olijfolie, bloem, honing en sesamzaadjes.

Hidzer had afgewassen en het Saharazand van de boot gespoeld, we belden met Mem die vandaag 88 (echt waar!) werd, belden met Conny (onze pontoonbeheerder), en maakten de boot vaarklaar. Dus nog even checken of alles zeevast staat, de reddingsvesten onder handbereik, het stuurwiel weer in de kuip gemonteerd, de stroomkabel binnenboord gehaald, de trossen enkel gelegd, en de navigatie-laptop opgestart. 

Af en toe regende het beetje, maar we besloten toch te gaan. Maar eerst nog uitgebreid afscheid nemen van de Pontooners Robbert, Rob en Julie en ook van Anne, die speciaal langskwam en een potje olijven als kadootje meebracht.

Het voelde een beetje vreemd, ons vertrek. Aan de ene kant waren we er aan toe om te gaan, want we hadden we enorm veel zin om weer te bewegen en nieuwe plaatsen te gaan ontdekken. Aan de andere kant betekende het ook dat we een veilige en gezellige plek gingen verlaten. Tja, dat hoort natuurlijk bij reizen. En het is fijn dat we met een beetje verdriet vertrokken, want dat betekent dat we het erg goed hebben gehad in Nydri. 

Het weer was wat wispelturig vandaag. Zon, wind van alle kanten, regen, veel bewolking, we hebben alles gehad. Bij Lefkada, waar we vlotjes door de brug-opening van 13:00 uur gingen regende het flink, dus we hebben de bimini uitgeklapt zodat we lekker luxe droog buiten konden sturen.

We zwaaiden naar Jelle, die aan de noordkant van de brug aan de kade lag (maar lekker binnen bezig was waarschijnlijk), en raakten al gauw gewend aan de deining van de zee. Zeilen lukte niet, er was niet genoeg wind. 

In Preveza legden we aan aan de stadskade. Een mooi plekje dachten wij, maar er kwam een visser aanlopen die vertelde dat we beter vierhonderd meter verderop konden gaan liggen, omdat daar een betere beschutting was voor de oostenwind. 

We namen zijn advies ter harte en vertrokken direct, en nu liggen we vlak bij de (dure) Marina van Preveza. In de verte zien we de werf Cleopatra, waar heel veel jachten op de wal staan. Een groot schip uit Panama lost hier stoffig spul. Kalk, kunstmest of iets anders, stoffig in elk geval. En de wind staat richting de Marina, dus de jachten daar zullen wel wat viezig worden.

Het stadhuis, waar we vlakbij liggen, heeft de vlaggen halfstok. Vanwege het treinongeluk. De Nationale Bank er naast doet daar niet aan. 

Er wordt veel gelopen over de boulevard, door mensen die het blijkbaar flink koud vinden, want ze zijn warm aangekleed. Het lijkt ons wel een leuk plekje voor een paar dagen, tot we weer verder reizen.