naar het eilandje Paxos

Het was bladstil toen we om half zeven vertrokken. Samen met de Royal Virgo. In het 3,5 kilometer lange kanaal, de Stenon Prevesis, dat van de Ionische Zee naar Preveza loopt, hadden we de stroming flink mee. Vrijdag ook al, dus dat was beide keren een meevalllertje. De tocht zou ongeveer 34 mijl zijn, 63 kilometer. 

Eerst was het bladstil, maar op zee kwam er een mooi windje opzetten. We hesen de zeilen, zagen een paar dolfijnen spelen, de zon kwam op: de dag begon super!

Het was best fris, in onze zeilpakken, dus we hebben de handschoenen en mutsen nog een tijd gedragen. Maar na de koffie was dat al niet meer nodig. 

Het zeilen ging niet zo: de wind nam wat af. We zijn nog een eind de zee opgevaren omdat daar de wind vandaan zou komen, maar ook dat viel tegen. En met de deining erbij schommelden we nogal, dus we hebben de motor er maar bij aan gezet. Rustig aan, met een verbruik van 1,75 liter per uur, dus dat viel mee. 

De wolkenluchten waren spannend om te zien. Er kwam van alles aan, het verdween weer, boven vasteland heeft het flink geregend, maar bij ons niet. Maar de zon was verdwenen toen we Paxos naderden. 

Het haventje van Paxos, nou, het is gewoon een kade, ligt tussen het eiland en een mini-eilandje in. Via een opening in de golfbreker kun je er naar toe, of anders omvaren om twee eilandjes  heen. Onze kaart liet zien dat het 2,10 meter diep was, maar in de app Navily stonden berichten over 2,30 meter en 2,60 meter. Dat durfden we wel aan, mede omdat de deining hier erg mee viel.

En onze dieptemeter gaf als minimum 2,80 meter, dus het was helemaal niet spannend. Achteraf.

We zijn langszij aan de kade gaan liggen. Een lage kade, dat is een beetje jammer, maar het lijkt goed. Anders hadden we met de kont naar de wal gemoeten, op ons eigen anker. Dat kan natuurlijk ook, maar dit is gemakkelijker.

De Royal Virgo kwam even later ook binnen en ging vlak achter ons liggen. We hielpen even met de lijnen, en werden prompt uitgenodigd voor een Anleger. Om drie uur 's middags, haha!

De zon begon weer te schijnen, en de hele dag bleef het heerlijk weer. We deden een klein rondje door het stadje Gaios, waar heel veel deuren beschermd werden tegen water. 

Oh, wat voor water dan? Zeewater? Regenwater? Rioolwater? We hebben het gevraagd in de supermarkt, maar daar werd nauwelijks Engels gesproken. Aan het eind van de middag ging het Travel Arrangement burootje naast ons open, en de mevrouw vertelde dat het echt wel om zeewater ging. 

Rond Kerst en rond de eerste week van april, dan schijnt het wel nodig te zijn om schotjes te plaatsen. Dan komt het zeewater door de stormen erg hoog. Toen ik vroeg of wij ons zorgen moesten maken, wuifde ze dat weg. Het was prima, de volgende dagen. Maar ze kon niets beloven natuurlijk. En als het slecht weer zou worden, moesten we maar gewoon even verderop voor anker gaan. Okee, we wachten maar af. 

Gaios heeft niet zoveel sjeu, maar in de zomer schijnt het hier hartstikke vol te zijn met toeristen. Er is dan geen plek mee voor een boot, heel vaak moet je dan buiten het eiland voor anker. Dat hadden Elin en Christoffer ook gehad, in september. 

In de smalle straatjes zagen veel tavernes, die nu nog gesloten waren. We kunnen ons goed voorstellen dat het in de zomer wel erg gezellig zal zijn. Nu waren we blij met de supermarkt en de bakker. Drie bakkers! In dit kleine stadje. 

De bus rijdt niet in dit seizoen. Dat is jammer, we wilden met de bus naar het noorden van het eiland en dan terug lopen. Als het droog blijft, want er wordt nogal wat regen voorspeld. Maar misschien kunnen we wel heen en weer lopen natuurlijk, zo ver is het ook weer niet. 

Op een hoek van de straat stond een leuk huis, met een plaatjse, en twee dikke palen van de elektriciteit. Tja, alles gaat hier nog "door de lucht". 

En toen we naar boven keken, bleek het bijna een spinnenweg van draden te zijn!

Vlak bij onze kade, waar een toeristenboot ligt, waren de deuren ook van schotjes voorzien. En in de straat zitten vierkante roosters en platen staal. We hoorden, zagen en roken dat hier water van de berg naar de zee stroomt. 

Afhankelijk van het weer gaan we de volgende dagen wel kijken wat we doen. Misschien fietsen, misschien wandelen, we hebben geen haast.