Naar Roccello Ionica

Waarschijnlijk kwam het door de wind van gisteren en vannacht: we vonden het fris vanochtend! Met handschoenen en bivakmuts zijn we gestart, al vroeg. De bivakmuts had ook een gewone muts kunnen zijn hoor, maar die wordt door de kraag van de zeiljas weleens verschoven, en de bivakmuts blijft lekker zitten. We maakten al een grapje, dat we al op Italianen gaan lijken. Die zijn ook steeds gekleed alsof ze op wintersport gaan!

We hadden 35 mijl voor de boeg, naar Roccella Ionica. We startten met een mooi bakstag windje, later draaide hij tot half, nam af, en het laatste uur hadden we blijkbaar de stroming mee zonder wind, en wel flinke golven tegen. Niet zo leuk, helemaal niet toen het begon te regenen, maar we kwamen nog aardig vooruit en het zou niet zo lang duren.

De kustlijn was weer leuk om te zien, met groene bergen en heuvels en her en der ruïnes.

Op de marifoon hoorden we een oproep van een vliegtuig naar een vrachtschip. In het kader van een EU-actie. We vonden de vragen die gesteld werden nogal stom: Wat is je bestemming? Waar kom je vandaan? Wat is je IMO-nummer? Wat is je MMSI-nummer? Welke vlag voer je? Waar, in welk land, en in welke haven, sta je geregistreerd? Wie is de eigenaar van je schip? Wie is je agent in je volgende haven? Wat vervoer je?

Aan het begin van de middag (we moesten nog lunchen), legden we aan in de vissershaven van Roccella Ionica, die vlak voor de ingang van de jachthaven ligt. Er lagen een tiental visserschepen, iets van 15 zeiljachten, twee Guardia di Finanza en twee Guardia di Costiera. En er was een plekje voor ons vrij aan de kade. Hartstikke mooi.

Tijdens het aanleggen was het droog, maar vlak daarna begon het te regenen en te onweren. En toen viel bij ons het kwartje pas. We zagen namelijk een auto van de Carabinieri, twee van de Polizia, en ook van Croce Rossa Italina. En op een hoek van het terrein, veertig meter bij ons vandaan, liepen mannen met dekens om achter grote hekken.

Hier werden immigranten opgevangen! Vandaar de vele politie-achtigen. Vandaar het Rode Kruis. En vandaar de zeiljachten die er van een afstand al niet zo goed onderhouden uit zien.

Oh, nu komt het wel heel erg dichtbij.

De hele middag was het wat miezerig. We zijn niet van boord geweest, deels vanwege de regen, deels omdat we verwachtten dat we hier niet mogen liggen. Er is tot nu toe niemand geweest, en we hebben onze Anleger ingeschonken, dus we gaan ook niet meer vandaag. Morgen zien we wel verder, want waarschijnlijk blijven we hier vanwege het slechte weer wel een paar dagen liggen.