Naar de Tyrreense Zee

Vanochtend, toen we de stad in wilden lopen, kwam Saverio langs. Dat is voor alle passanten in deze haven een alom bekende taxichauffeur. Niet alleen wil hij je overal naartoe brengen (hoe verder hoe leuker), hij heeft ook allerlei adresjes voor handige dingen, maar hij brengt alle potentiële klanten 's ochtends een chocoladecroissantje. 

Hij riep vanaf de kade en gooide een zak met twee croissantjes op het voordek. Met een kopie uit een franstalig IMRAY-boek waarin hij genoemd wordt. Franstalig, want de Nederlandse vlag wordt hier meestal voor Frans aangezien. 

We zijn niet in zijn auto gestapt maar wandelden de stad in. Naar, wat even later bleek, een super grote COOP supermarkt. Reggio Calabria is verder niet zo bijzonder, tenminste het gedeelte waar wij liepen niet. Het deed wat Gomorro-achtig (naar de maffia-serie) aan. 

De rest van de ochtend hebben we gewacht. En dat viel niet mee. We wilden even diesel tanken, maar niet voor half twee uit de haven vertrekken. In verband met de stroming in het smalle gedeelte van de Straat van Messina. Dat is slechts anderhalve mijl breed, en dat water moeten we delen met veerboten en vrachtschepen. 

Met behulp van Google Translate vertelde de havenmeester gisteren dat we op de Engelse manier moesten parkeren bij de dieselpomp. Engelse manier? Dat bleek gewoon langszij.

We tankte ruim 120 liter, bleven liggen om te lunchen, en eindelijk was het dan half twee. Het waaide weliswaar wat, maar waar we niet op gerekend hadden was de enorme potpourri aan golven. Het was een gekkenhuis. Geen superhoge golven, maar wel flinke, en van alle kanten. Af en toe een kleine draaikolk, en soms een vlek plat water tussen golven door. En dat terwijl we in het laatste gedeelte van de tegenstroming zaten. 

Maar het heeft vooral te maken met het feit dat de Ionische Zee en de Tyrreense Zee op een ander tijdstip HoogWater en LaagWater hebben. En ook nog, dat de Tyrreense Zee warmer en minder zout is. 

Pas na ruim een uur werd het water rustiger. En ja hoor, we waren mooi op tijd bij het smalle gedeelte van de Straat, daar kregen we de stroming mee en was de zee kalm. Aan bakboord zagen we het laatste stukje van Sicilië, aan stuurboord kwamen we langs mooie groene bergen.

Tegen vijf uur bereikten we de haven van Bagnara Calbra. Het is niet zo groot, en de drijvende steigers voor passanten worden pas volgende week geplaatst. Maar de havenmeester dirigeerde ons naar de kopse kant van een bestaande drijvende steiger, en met wat kunst en vliegwerk liggen we daar nu prima. 

De zeewering is volgens de havenmeester deze winter op de hoek ingestort tijdens een storm. Niet te geloven, want het is me toch een hoge zeewering!

Het betalen van havengeld had misschien niet eens gehoeven, achteraf. Misschien was het wel niet eens een echte havenmeester. Nou ja, dat is dan zo. Hij had wel de sleutel van een hokje, dus het leek wel een beetje echt. Maar ja, het blijft een Italiaan hè?

Er is niet zoveel te beleven hier, maar we werden wel getrakteerd op een mooie zonsondergang!