Agropoli

Soms wordt je zomaar blij verrast door een haven. Ook vandaag . We voeren 46 mijlen langs mooie kusten en kapen, hadden de deining mee, en zagen onderweg een springende vis. Een grote vis. Geen dolfijn, maar wat het wel was weten we niet.

Eerst was het wat fris, maar tegen koffietijd (met heerlijke Morzelletti con Mandorle, een soort sûkerlatte met amandelen) trokken we de zeilpakken al uit. De zon scheen, het werd steeds warmer.

Om even na tweeën kwamen we in de haven van Agropoli. Het oude dorp ligt op een rots, en kijkt op de haven uit. Wij hebben nu dus uitzicht op die rots met huizen. Prachtig!

Het was even stoeien met de mooringlijnen, op het gedeelte van de gemeentelijke kade. Ze lagen wat over elkaar heen, want blijken enorm lang te zijn. De permanente buurman (een commerciële snorkelboot) heeft er drie in gebruik, dus we moesten even wat opschuiven. Dat ging prima hoor, maar de lijnen waren we hartstikke zanderig, dus zowel de boot als wij werden er lekker vies van. Trouwens, de vier soldaten van de Esercito (Italiaanse krijgsmacht), keken naar ons vanuit hun boot maar hielpen niet. Maar ze hebben ons niet uit kunnen lachen, want alles ging goed.

De drijvende steigers verderop zijn van een zeilvereniging en ander commerciële havenmeesters, en allemaal afgesloten met een hek. Er liggen een paar supergrote zeil- en motorjachten, wij vallen daarbij in het niet.

Maar dat geeft niet, we liggen op een prachtig plekje, met de boeg naar de kade dus lekker privé in de kuip, het zonnetje scheen heerlijk en de klok beiert even vrolijk als in Scario. Het hele uur wordt in slagen aangegeven, en daarna met andere klok het aantal kwartieren. Lekker duidelijk.

We hebben een rondje gelopen op de berg, ook in het oude gedeelte van Agropoli. Mooie uitzichten op de haven, onze boot en de Golf van Salerno. Met in de verte de Capri!

Ook hier zagen we de Tomadorekjes met wasgoed op straat en de airco's aan de muren. 

We klommen via een grote trap richting het oude centrum, dat wel iets Middeleeuws had.Veel steegjes en trappen.

De havenmeester kwam, en door hem werden we ook verrast. We moesten 20 euro betalen. Dat is een schijntje in deze streek. Okee, we hebben slechts een mooringlijn, geen water of elektra, maar dat hebben we ook niet nodig. En de havenmeester sprak nog redelijk Engels ook.