Wandelen op Kastos

Oh, de zon scheen al best vroeg op het schip, dat was heerlijk! Geen sokken aan vanochtend, lekker hoor.

Wij zijn een rondje om het eiland gaan wandelen. Veel keus in paden was er niet, het werd een rondje van een kilometer of tien over een breed pad waar ook auto’s zouden kunnen rijden. Eerst vol kiezels, maar de laatste  twee kilometers geasfalteerd.

 

Buiten het dorpje wandelden we langs het water en zagen het eiland Kalamos op twee kilometer afstand en Lefkada op een kleine 20 kilometer. Af en toe sprongen geiten voor ons langs, maar ze hadden geen bel om de nek. Hier waren trouwens veel krekels: kleine bruine en grote groene. Echt groot! Die ver konden springen. Gelukkig waren ze banger voor ons dan wij voor hen.

Anneke belde ons, en tijdens het gesprek reed een rode pick-up ons voorbij met een verzameling vuilnis. We hadden hem al in het dorpje zien rijden, en nu ging hij de berg op. En ja, even verderop, een flink eind buiten het dorp, zagen we hem staan. De chauffeur stond achterop en gooide met zijn handen de hele verzameling vuilnis uit de pick-up, zo op de grond. Er lag al een heleboel. Veel verpakkingen, heel veel plastic.

Een soort hekwerk van gaas hield plastic zakken tegen, maar als het gaat waaien verspreidt het zich volgens ons over het hele eiland. De chauffeur was trouwens wel nieuwsgierig, want hij maakte soms een plastic zak open en keek wat er in zat. Tja, we hadden gelezen dat het vuilnis van de eigen bewoners (en de tavernes, dus indirect ook van de toeristen) hier op het eiland verbrand werd, maar daar zagen we nu even niets van.

Op het verste punt, daar waar het pad afboog naar de andere kant van het eiland, kwamen we langs een soort oude geitenboerderij. Een zootje! Zowel binnen als buiten enorm veel plastic, en buiten lagen zelfs enorm grote boeien, waarvan wij denken dat ze van een fishfarm afkomstig zijn. Wat moet je nou met zes van die grote boeien bij een geitenboerderij?

Geiten met bellen om hun nek hebben we niet gezien, in totaal wel een stuk of 12 “losse” geiten in kleine groepjes. Zouden die gewoon los gelaten zijn en de geitenboerderij opgeheven? We hebben geen idee.

Bij een kerkje, gebouwd in de middle of nowhere, stopten we voor een picknick in de schaduw van een boom. We verwonderden ons weer over het feit dat juist daar een kerkje staat, de bewoners van het dorp hebben veel moeite moeten doen om het te (laten) bouwen, en moeten nu een paar kilometer rijden wanneer ze de kerk willen bezoeken. Tegenwoordig is er redelijk goed pad, maar dat was er vroeger vast niet.

We raakten vanmiddag nog aan de praat met een mevrouw uit München, die hier op Kastos in mei een huis had gekocht. Een vakantiehuis, want de kindjes moesten nog naar school en dat moest toch maar in Duitsland. De Griekse overheid schijnt verplicht te zijn om voor het basisonderwijs een onderwijzer naar het eiland te sturen, maar het voortgezet onderwijs is op de vaste wal. En dan moeten kinderen daar door de week blijven wonen. Dat lijkt een beetje op onze Waddeneilanden.

Ze vroeg of wij wisten dat er een storm aan kwam. Ja, we wisten dat het 7 meter per seconde zou waaien, en daarom gaan we morgen voor een dag naar het eiland Kalomos, en daarna naar de vaste wal. Ze vond dat een goed plan, omdat door de zuidenwind het gevaarlijk in deze haven zou worden. Zij wilden zondag met de veerboot naar de vaste wal, om het vliegtuig terug naar Duitsland te nemen, maar de veerboot vaart zaterdag en zondag niet vanwege de weersvoorspellingen.

Toen wij vanavond naar de weermannen keken, bleek dat de voorspellingen ernstiger waren geworden. Geen 15 knopen meer (4 Beaufort) maar 25 knopen, dat is windkracht zes. Okee..... We besloten om morgen naar het eiland Meganisi te  gaan. Daar zijn baaien waar we mooi kunnen liggen en er is een haven in een redelijk dorp, waar we waarschijnlijk goede beschutting kunnen vinden.