Tegen elf uur gisterochtend stopte er een witte auto bij ons en de chauffeur toeterde en wenkte. Hidzer ging er op af en de Griekse meneer vertelde dat er slecht weer kwam over 2 tot 3 uren, met wind van 5 tot 6 Beaufort. We moesten anders gaan liggen, niet alongside maar op ons anker met de kont naar de wal. Stern-to heet dat.
Hidzer heeft hem bedankt en we besloten unaniem en snel dat we zijn advies zouden opvolgen. Natuurlijk ging het regenen tijdens de manoeuvre, maar verder ging alles prima. We hadden de lijnen op de wal laten liggen, en de beide buren (Elley Grey en Captain Svetlana) gooiden ze naar ons toe zodat we even later weliswaar anders, maar weer goed lagen.
Vael, van de Elley Grey, nodigde ons uit voor de lunch om drie uur. Leuk!
En het was enorm gezellig! We hadden zelfgebakken boterkoek meegenomen (want de Portokalopito wordt bij gebrek aan toeristen niet meer gebakken en we vinden de baklava van de patisserie niet zo lekker), bekeken het grote schip van Vael en Ina, kregen warme rode wijn (een soort Glühwein) en al gauw kwamen ook Andy en Svetlana, de andere buren.
Ina had niet een gewone lunch gemaakt, welnee, het was een compleet diner! Dat is meer een Russische gewoonte, om ’s avonds minder te eten dan ’s middags. Nou, wij smulden van gepofte aardappelen, vlees met tomatengarnituur en salade, en kregen een gepofte appel toe.
Met zijn zessen hadden we het erg gezellig en we bleven kletsen. Helaas hebben we geen echt leuke foto kunnen maken, dat zou nog, maar tegen vijf uur kwam een flinke onweersbui met enorm harde wind. Aan boord van de Elley Grey hoorden we het haast niet, maar het was echt noodweer.
Met zijn zessen hadden we het erg gezellig en we bleven kletsen, tot tegen vijf uur een flinke onweersbui kwam met enorm harde wind. Aan boord van de Elley Grey hoorden we het haast niet, maar het was echt noodweer.
Halsoverkop gingen we alle vier van boord (via een enge lange steile loopplank), en op alle drie de boten werd alles beter stormvast gemaakt dan het al was. Want de voorspellingen waren wind uit Zuid tot ZuidOost, maar nu kwam de wind uit NoordWest, recht de baai in dus, en daarom moest alles nogmaals gecheckt en aangetrokken worden.
Ons anker hield prima, maar het was wel even spannend gisteravond. Want hoe lang zou het duren, hoe erg zou het worden, zouden we goed blijven liggen? De wind draaide af en toe, het donderde en bliksemde als een malle en de regende pijpenstelen, of als ze hier zeggen: het regende stoelpoten! Nou, zo klonk het ook hoor!
En heel apart: zonder golven of deining steeg en daalde het water. Echt, elke vier minuten ongeveer zagen we verschil. Steeds een centimeter of dertig. En als het water hoog stond, dan raakte de kade onder water. Dat konden we goed zien in ’t licht van de lantaarnpaal. Dus bij deze nogmaals dank aan de lieve Griekse meneer die ons waarschuwde.
We hebben trouwens goed geslapen, werden heel af en toe wakker van de wind of het onweer, maar alles was okee. En vanochtend hadden we zelfs een kwartier zon! En daarna weer veel regen, geen stoelpoten deze keer maar “gewone druppen”.
Tussen de middag hadden we een “weeroverleg” met de buren. Vael had gezien dat er vannacht windstoten tot 30 knopen zouden komen, Andy opperde om voor een nacht naar Nydri te varen, Svetlana kon evenals ons niets vinden over zulke heftige windstoten, en een Engels stel dat in de baai Abelaki ligt en vaak even langs komt, had dergelijke harde wind ook niet op de apps gezien.
We besloten om te blijven. We hebben vanmiddag de lange loopplank gemonteerd, zodat we iets verder van de wal af kunnen liggen. En nu, omdat we vanavond toch niet meer de wal op gaan, hebben we de loopplank omhoog getrokken, en de boot met de ankerketting iets verder van de wal af, dus we liggen veilig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten