Gelukkig kwam tegen negen uur vanochtend de zon boven de berg uit, want het was eerst weer relatief fris. Na ’t ontbijt liepen we een rondje door Vasiliki langs de bakker, supermarkt en groenteboer. Grappig is wel dat je bij de bakker en de groenteboer ook extra dingen kunt kopen: bij de bakker chips en frisdrank, bij de groentenboer naast groente en fruit ook rijst, frisdrank en koekjes.
Op verschillende plekken werd er buiten op terrasjes ontbeten. Voornamelijk door mannen. Koffie en een belegd broodje. We begrijpen niet zo goed waarom de lokale vrouwen niet buiten de deur ontbijten. Trouwens, we begrijpen helemaal niet waarom er überhaupt buiten de deur wordt ontbeten. Waarschijnlijk gaat het niet om de koffie of om het broodje, maar om gezelligheid en kletsen. Alsof ze dat niet elke dag doen .....
Vlak voor tienen vertrokken we. In de zon, maar eerst wel op de motor. De wind liet het wat afweten.
We mijmerden nog wat over Vasiliki. Zouden we er willen wonen? Nee. Duidelijk. Je kunt met de auto naar het vasteland, de dagelijkse boodschappen zijn er te koop, maar er lopen te veel katten rond en het stadje heeft niets romantisch. Dus we blijven nog lekker aan boord en gaan over een maand of 11 weer gezellig thuis wonen.
Ons doel was het eilandje Kastos, ongeveer 20 mijlen naar het oosten. We verlieten ons wintereiland Lefkada, want ach, het is heerlijk weer en we hebben alle tijd. De wind deed weer eens niet wat de weermannen ons beloofd hadden. Af en toe rolden we de fok uit, maar van echt zeilen kwam niets.
Om ons heen zagen we veel eilanden en bergen. Soms was het lastig te zien welk eiland het was, of dat het misschien het vasteland van Griekenland betrof. Gelukkig was onze digitale navigatie heel duidelijk, dus verdwalen zat er niet in vandaag.
Tegen half vier kwam de veerboot, die 8 mensen, tassen boodschappen, dozen en zakken tuinaarde (of zo) aan wal zette. Een kwartiertje later ging de veerboot weer weg, en kwam tegen half zes weer terug. De hele avond is hij blijven liggen.
Er ging nog een visser in een bootje de haven uit en meer drukte hadden we niet.
Oh ja, de springende vissen! Ongelofelijk, zo hebben we het nog nooit gezien! Visjes van een centimeter of 10 tot 15, in enorm grote scholen, sprongen steeds uit het water. Wel een meter hoog, echt waar! Sommige kwamen op de kade terecht, dat was smullen voor de katten. Wij kregen er ook eentje in de kuip, die we maar weer overboord hebben gegooid.
Er zat geen regelmaat in hun gespring, en we konden niet zien of er misschien een grote vis in de buurt was. En vanavond, toen het donker was en we binnen zaten, klonk het alsof het opeens heel hard begon te regenen. Maar dat waren die visjes. Waarschijnlijk botsten ze tegen de boot aan. Gek hoor. Als ze vannacht maar rustig aan doen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten