Van baai Atheni naar haven Vathi, nog steeds op Meganisi

Gisteravond was het al wat nat aan dek, toen we de kat van boord joegen. Vannacht hoorden we nog een keer een kat, maar daarna bleef het rustig. Tot we druppen hoorden: zó veel dauw viel er vanaf de zalingen en de giek.

Gelukkig kwam de zon al vroeg op en het was direct heerlijk warm. We maakten het dak, Neeltje het zonnepaneel en de relingen droog en we konden weer lekker buiten ontbijten. Daarna vertrokken we, voor een schitterend tochtje langs de baaien van Meganisi. ’s Zomers schijnt het hier hartstikke druk te zijn, met alle (voornamelijk) huurboten en flottieljes uit Lefkada, Corfu en Preveza, en dat begrijpen we heel goed.

Je kunt hier op heel veel plekken goed beschut ankeren in helder water, wat wil je nog meer? Wij kozen er toch voor om alvast naar de haven van Vathi te gaan. Ten eerste omdat je nooit weet of de harde wind eerder komt dan voorspeld wordt, en ten tweede omdat je gemakkelijker het eiland verkent wanneer je aan de wal ligt. En daarbij: het is de laatste weken erg rustig in de havens en volgens Rick en Martha nog gratis ook.

We vonden een mooi plekje langszij, voor een Nederlandse zeilboot. De restaurants aan onze kade zijn gesloten. Eentje heeft de fittingen van de gloeilampen ingepakt in knalblauwe plastic zakjes, het lijkt even alsof er een babyjongetje geboren is. Aan drie kanten van de baai staan bergen, maar ze zijn niet zo hoog. Dus misschien valt het met de valwinden wel mee.

Hidzer zette koffie, ik liep naar de bakker voor vers brood en baklava. Die er niet was. Nou, dan maar een stuk Bougatsa. Dat is een gebakje van filodeeg met custard, een soort puddingbroodje. Ik kreeg het warm mee, dat was lekker. Het wordt hier de hele dag door gegeten, dus  niet alleen als dessert. Wij zijn niet zo’n fan van de Nederlandse puddingbroodjes omdat we de broodjes zo klef vinden, maar deze versie is wel lekker. Wel vonden we het een groot gebakje, dus we hebben ‘m maar gedeeld.

Het brood van de bakker was heerlijk. Fijn dat-ie zo dichtbij zit. En baklava? Dat schijnt bij zijn broer te koop zijn, in de patisserie 50 meter verderop. Mooi, dat gaan we morgen uitzoeken.

Vanmiddag deden we niet veel. Wat lezen, wat kleine klusjes, wat rondslenteren en kijken naar de zeiljachten die aankwamen. Wel vier stuks, nu is de haven bijna vol. Vlakbij ons staat  naast de grote kerk een klein kappelletje, met weer een groot "bekeringsbord".

De doorgaande weg van onze oude baai loopt zo te zien door Vathi en gaat naar een baai verderop waar de grote veerboot aankomt. In onze haven voer af en toe de oranjerode sea-taxi, maar die nam  slechts passagiers mee. We hadden geen last van het verkeer, want de terrassen van de tavernes staan tussen de kade en de straat. Ach, erg druk was het ook niet hoor. Een paar personenauto’s, een schoolbusje, een lijnbusje en een paar vrachtwagens die zand leken te vervoeren.

Tegen 18:00 uur was het al donker. De mooie dubbele lantaarnpalen branden nu, maar eentje die verderop achter ons staat heeft een vreemd knipper-ritme. Eerst gaat de ene lamp uit, na een seconde of acht de tweede, en na ruim 10 seconden gaan ze allebei weer aan. Maar daar kunnen we vast wel om slapen vannacht!