Vandaag hadden we weer een hele goede reden voor gebak bij de koffie: ons prinsesje Welmoed is twee jaar geworden vandaag. Het voelt als de dag van gisteren dat we ’s avonds, toen we in Broekerhaven (dat is even voorbij Enkhuizen) hoorden dat de vliezen gebroken waren. En ’s nachts belden ze met het geweldige nieuws. We zijn nog voor het licht werd vertrokken, en we waren nog niet bij de sluis van Staveren of het hele IJsselmeer zat potdicht door de mist. Dat was best even spannend, ook het stukje varen (in minder dichte mist) naar Elahuizen.
We zaten hier hardop aan te denken, genietend van zon en koffie met Portokalopita.
Onze bakker, Panos, vraagt elke dag iets aan me. Eerst mijn naam, en nu weet hij al dat we uit Nederland komen, anderhalf jaar onderweg blijven, zijn brood lekker vinden, van wandelen houden en het gezellig vinden in Vathi.
Hidzer heeft vanochtend Mr Bean geholpen toen hij klein snoeiafval in zakken probeerde te proppen. En echt: hij murmelde en mompelde, en zei bij elke schep in de zak “Thank you”. Hidzer heeft inwendig hard moeten lachen want hij had het gevoel dat de echte Mr Bean tegenover hem stond!
Na de lunch zijn we weer een stuk gaan wandelen: bijna dezelfde route naar Spartachorio als vrijdag, maar nu andersom. Dan ziet de wereld er toch weer anders uit. De uitzichten blijven mooi, in het dorpje kozen we andere stegen en straatjes, en we zagen warempel weer een koe! Een andere dan vrijdag, maar wel weer eentje die los liep!
Bij de boot aangekomen hebben we de ramen voorzien van een dun laagje nieuwe kit. Je kunt wel zien dat amateurs aan het werk zijn geweest, mede omdat het zwarte kit is en geen bruine, maar ja, we hadden niet anders. Ach, als het maar waterdicht wordt! Morgen doen we er weer een dun laagje overheen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten