naar Nydri

Het was een heerlijk zonnige dag vandaag. Ons vertrek van Meganisi. Een beetje jammer, dat wel, maar we waren ook best nieuwsgierig naar het eiland Lefkada en het dorp Nydri, waar we een paar maanden zullen blijven. Ik nam afscheid van bakker Panos, kregen goede wensen mee van een meneer die vaker langs liep en die ons altijd vrolijk groette, (tenminste, wij denken dat het goede wensen waren), en werden uitbundig uitgezwaaid door Ina.

Toen we goed en wel van het eiland vertrokken waren, zagen we achter ons nog de eilanden Ithaka en Kefalonia.

Met Conny, de supervriendelijke eigenaar (of beheerder?) van de Scorpios-steiger, hadden we afgesproken dat we tegen elf uur zouden komen. We voeren langs de eilanden Skorpios en Skorpidhi, die van de erfgenamen van Aristoteles Onassis zijn. Er werd flink gebouwd, of dat wel ten goede komt aan het eiland weten we niet.

En verderop, op het kleine eiland Madhouri, heel dicht bij Nydri, staat de grote villa van de erfgenamen van een andere Aristoteles. Aristoteles Vallaoritis in dit geval, de componist van het Griekse volkslied.

We hebben nog even gezwaaid naar de niet-aanwezige rijke erfgenamen op alle drie de eilanden, maar dat is niemand opgevallen.

Conny wees ons een mooi plekje op de steiger. De enige plek die over was. Er liggen nu 4 Engelse jachten, een Duitser en wij. Tussen twee jachten in is steeds een lege plek, dus we hebben ruimte om te dansen in de golven en daarbij ook nog wat privacy. Wat. Niet zo heel veel, maar dat wisten we vantevoren.

Robert, van een Fisher 46, nodigde ons direct uit om zijn schip te bekijken. We hebben ook al kennisgemaakt met een vier anderen, dus dat gaat wel lekker snel hier.

Vanmiddag hebben we een beetje rondgewandeld, wat dingen opgeruimd, en ik heb een afspraak bij de kapper gemaakt. Ze zit op ongeveer 130 meter afstand, dus dat is zelfs in het donker (met een zaklantaarn) goed te doen. Want de afspraak was om half zeven vanavond, en toen was het hier al hartstikke donker.

Ik zie er weer als mezelf uit nu, hihi. De laatste keer dat ik naar de kapper was geweest was ergens in augustus, dus het was echt nodig. De kapster vertelde me dat de doe-het-zelf-wasserette gesloten was, dat vonden zelfs veel vaste inwoners van Nydri minder leuk. Er is een mevrouw, vlakbij de kapster: “hier naast me is een nog-niet-afgemaakt-gebouw (dat hebben we vaker gehoord), en in het pand daarnaast woont een aardige mevrouw die een wasserette aan huis heeft”. Okee, daar kunnen we altijd nog naar toe.