weer heerlijk wandelen

Gisteravond merkten we dat de walstroom niet meer actief was. Hidzer liep naar het kastje toe waar we de stekker in gestopt hadden, en daar stonden de visser en een andere man, waarschijnlijk van de koffie-bar daar vlak bij.

De koffie-man was bozig, hij had waarschijnlijk de stekker er uit gehaald. De visser trok wat verontschuldigend met zijn schouders richting Hidzer. Er werd van alles gezegd in het Grieks, maar ja, wat?

We weten dat de visser het goed vond dat we elektriciteit uit het kastje haalden, maar dat hij overruled werd door de koffie-man.  De koffie-man had beter aan ons een vergoeding kunnen vragen, want nu besloten we te gaan verhuizen naar de enige paal waarvan 1 stopcontact het doet.

Dit plekje is iets rumoeriger omdat de weg dichterbij loopt, maar ach, het is eenrichtingsverkeer dus het valt wel mee. En zo gauw het donker is (al voor zessen) rijdt er niets meer. We hebben wel een mooier uitzicht op de uitgang van de haven, maar zijn verder van Mr Bean verwijderd, dat is weer jammer.

Hidzer heeft van zijn voorraadje eurostekkers een euro-met-splitter gemaakt, zodat, als er nog een ander jacht komt, we met twee boten tegelijk van de stroompaal gebruik kunnen maken.

Aan onze bakker Panos heb ik een visitekaartje gegeven, zodat hij kan zien wat we doen en waar we zijn. Nou, hij is direct gaan lezen, want toen we na de koffie gingen wandelen hoorden we de telefoon piepen: Whatsapp berichtjes!

We wandelden naar het westen van het eiland, een rondwandeling van een kilometer of 19. Eerst over de bergen, soms langs een huis of een boomgaard, maar verder door rustig Meganisi. 

De route leidde naar het water met uitzicht op Lefkada, waar we picknickten.  Op dit plekje is de afstand naar Lefkada het kleinst: ongeveer een kilometer.

Via de kust liepen we langs de aanlegplek van de veerboot, die drie keer per dag komt en gaat, en daar zagen we onze bakker Panos staan. Waarschijnlijk kreeg hij voorraad voor zijn bakkerij vanaf Lefkas. Verderop, toen hij ons inhaalde, bood hij ons een lift aan. Lief! Maar we zijn verder gaan lopen want het ging prima en het was prachtig weer.

De wegen waarop we liepen waren bijna overal geasfalteerd, soms nieuw en glad, soms wat hobbelig. En er waren onverharde stukken bij, die overgingen in beton en dan weer in asfalt. Maar het was erg rustig. Toen de veerboot aankwam was het even druk: iets van 15 auto’s haalden ons in, maar verder hebben we slechts koeien op de weg gezien. In totaal 15, waarvan 2 solo-koeien en een paar groepjes van maximaal 5.