Naar Pythagorio op Samos

Vanochtend deden we rustig aan: eerst even zwemmen, en daarna regelden we via ’t internet een TEPAI voor de maanden september en oktober. Dat is een belasting voor plezierboten. Beetje apart, in een EU-land, maar goed. Het kost voor ons 100 euro per maand. Per kalendermaand, dus we deden het op de juiste datum: 1 september.

Het had nogal wat voeten in de aarde, want het invullen van de formulieren ging wel (waarom ze mijn moeders meisjesnaam willen weten blijft een raadsel), maar we vonden op de Griekse site nergens waar je ’t geld naartoe moet storten. Via een Nederlandse blog hebben we de gegevens uiteindelijk gevonden.

Daarna namen we een kop koffie met een stuk baklava, en toen vertrokken we, in het zonnetje, naar het haventje van Pythagorio. We kozen voor de oude haven, die leek ons leuker dan de nieuwere (maar slecht onderhouden) marina. Zoals in een review op het internet stond, zwaaide er al een meneer met een gele polo naar ons. We legden aan met de kont naar de wal, voor restaurant Polykrati en Coctailbar Gregory’s.

Misschien was het niet zo’n goede keuze, en lawaaiierig, maar Gele Polo wilde ons hier hebben en we gaan beleven hoe rustig of niet-rustig het hier is. Met een beetje mazzel bevalt het ons, want we willen hier de Meltemi van zondag afwachten.

Gele Polo is erg aardig. Spreekt Engels, heette ons welkom, maakte grapjes, en gaf ons een info- pakketje. Het was een hartelijke en warm welkom. Leuk!

We legden de loopplank weer uit, maakten kennis met Chris, onze Australische buurman, die 8 jaar geleden de boot in Italië had gekocht en steeds hier in de buurt is blijven hangen met zijn vrouw. We liggen hier aan een prominent plekje, aan een soort boulevard.

De inklaarprocedure ging gemakkelijk: even naar de ene kant van de haven naar de paspoortcontrole, dan lopend naar de andere kant (niet zo ver hoor, 150 meter de ene kant op en 150 meter vanaf de boot de andere kant op) voor de Customer Service en de Border Police. Aardige mannen, spraken Engels, en alles was okee. We betaalden 20 euro aan de Custom-man en 15 euro aan de politie, en dat was het. Als we vertrekken moeten we dat wel even doorgeven aan de politie, dat kan ook een dag van tevoren.

De havenmeester vertelde dat we konden betalen bij vertrek, dat was makkelijker dan elke dag betalen. Hij had onze gegevens al in zijn systeem staan. Handig! Via de politie waarschijnlijk.

Na een welverdiende siësta (haha) liepen we een klein rondje door Pythagorio. Het is nogal toeristisch, maar op een leuke manier. De deur van een klein kerkje stond open en we hoorden stemmige Griekse muziek. We gingen naar binnen en keken even rond, onder de indruk van het drukke interieur.

Wat ons ook opviel vandaag was de electriciteitsvoorziening. Zowel in de hoofdstraat als tegenover ons. De meters staan buiten de voordeur, en ze knopen de draden gewoon lekker bijelkaar.

Oh, we lazen nog een berichtje over een schip dat in de Bosporus aan de grond gelopen was. De rest van de scheepvaart had er (natuurlijk) hinder van. H'm, dat had ons ook kunnen overkomen.

Onze haven wordt trouwens beschouwd als de oudste kunstmatige haven in de Middellandse Zee lazen we, en heel apart: Pythagorio heette tot 1955 Tigani. Ter ere van de hier geboren Pythagoras (de wiskundige en filosoof) hebben ze toen de naam veranderd.

Onze Nederlandse vlag en onze boot trokken beide bekijks. Donkerblauw staal zien ze hier nooit, en wij hebben geen zwemtrap die hydraulisch naar beneden gaat. We zijn vanavond al zeker zes keer aangesproken terwijl we gewoon in de kuip zaten te lezen. Niet vervelend hoor, het waren allemaal geïnteresseerde mensen. Soms “bootmensen”, maar ook afzonderlijk van elkaar twee uit Nederland geëmigreerd stellen.  Een stel met boot en eentje zonder. Het is gezellig druk, veel mensen flaneren over de boulevard.

Tot nu toe bevalt het ons wel.