Nocht op reis: Naar het eiland Ikaría

Gisterochtend hebben we verschillende dingetjes gedaan tot het tijd was om naar de tandarts te rijden. Eerst even naar de bakker voor brood en wat lekkers bij de koffie. Een stukje sinaasappelcake met chocolade. Dat trouwens lang niet zo lekker was als de sinaasappelcake uit Pythagorio.

We hebben water getankt en de haven van Lefkas gebeld. Want het invulformulier op het internet kreeg ik niet verstuurd. Een zeer aardige dame vroeg of ik onze vraag en gegevens even wilde mailen. Prima.

De autoverhuurder, die eergisteren op zijn elektrische step langsgekomen was om te zien waar we liggen, bracht de auto. Geen moeilijk gedoe: rijbewijs laten zien, handtekening, en als we terugkomen laten we de auto gewoon in de haven staan met de sleutel onder de mat.

We hebben de boot vaarklaar gemaakt en toen gingen we op pad naar Pythagorio. We hadden wat meer tijd uitgetrokken voor de 32 kilometer hier dan we thuis in Fryslân zouden doen. Het was berg op en berg af, met enorm veel krappe bochten.

Na een lunch aan zee, bij de ruïne van het kasteel, gingen we naar de tandarts. En na een half uurtje was dat weer gefikst en liepen we naar de auto om terug te rijden.

Al met al was het toch al 15:00 uur eer we vertrokken. Maar dat gaf niet want het was prachtig weer, een leuk briesje dus de motor moest er wel bij aan, maar we bewonderden de kust van Samos (stoere bergen hoor!), genoten van de 4 dolfijnen die een stuk met ons mee zwommen en van de eilandengroep Nisídhes Foúrnoi.

Diverse mensen, zelfs de autoverhuurder nog, hadden ons gewaarschuwd voor de golven op deze route. De diepte in de driehoek tussen Samos, Nisídhes Foúrnoi en Ikaría varieert tussen 104, 366 en 91 meter, dus het water weet van gekkigheid niet waar het naartoe moet. Maar dat geldt slechts bij harde wind, en dat hadden we gisteren niet. Dat was ook de reden om gistermiddag nog te vertrekken, want vandaag waaide het weer flink.

We varen nu in de Aegeïsche Zee, dat geografisch gezien ongeveer de grens is tussen Europa en Azië.

Tegen zeven uur lagen we in de kale haven van Kírikos. Een haven met EU-geld gebouwd. Tja. Wat moet je er van zeggen? Mooi gedaan tegen de prachtige rotsen van het eiland, de hoge zeewering was in dezelfde kleuren gebouwd als de rotsen. Er was geen mooringmogelijkheid, dus we konden weer lekker langszij liggen.

In de haven staan 35 stroompalen, met krachtstroom zelfs. En hoeveel functioneren er? Welgeteld drie! Tja, daar was dan even geen geld meer voor misschien. Wij hebben geen stroom van de wal nodig, maar toen er vandaag vier huurjachten aankwamen bleek dat toch wel een dingetje. Want het stukje kade waar elektriciteit is, was natuurlijk bezet. Door een Zweeds motorjacht en een local.

Het is een rustige haven, dat was weer heerlijk. De havenmeester heeft me gematst vanwege het gebrek aan elektriciteit, we hebben gewassen, gepoetst, geblogd, en hebben het dorp en de omgeving verkend.

Bij de ene bakker kochten we brood, bij de andere Griekse baklava. En bij twee van de acht supermarkten/groenteboeren haalden we wat lekkere druiven, appels en paprika.