Retourtje Kíato

Rust, dat wilden we. Meerdere dagen op één plek. Deze haven is niet luxe, helemaal niet, maar voldoet ons nog best. Okee, de boel is wat verwaarloosd, daar waar wij liggen is geen stroom en water, maar ach, het kost ook helemaal niets. En we hebben nog water genoeg en ons zonnepaneel klaagt niet over de zon.

We fietsten gisteren langs het de zee, zo veel mogelijk. Af en toe langs de rand van de weg, maar ook over smalle grindpaadjes. Ons doel was de Decathlon. Echt, die bestaat hier ook. We hadden in de stad naar muskietennetten gezocht, maar nergens gevonden. En stoffenwinkels ook niet. Wel twee kleermakers. De Decathlon was eenvoudig te vinden, maar had niet wat wij zochten. Wel remkabels voor mijn fiets, want mijn achterhandrem is niet helemaal op dreef. Al een hele poos niet, maar nu wordt het wel erg. Dus we zijn geslaagd, zij het niet in dat waarvoor we daarheen fietsten.

Maar vanochtend vertrokken we dan toch. Een kleine 20 kilometer verderop was weer een kleine haven, dat was ons doel. Kiato. Het was bewolkt met donkere wolken, maar we zijn gewoon gegaan. Griekse wolken? No Problem.

We hebben lekker kunnen zeilen, tot de wind ophield. Dat niet alleen, het ging zelfs regenen. Daar hadden we een alert (waarschuwing) voor gekregen op de app Windy. Niet dat het hard regende, helemaal niet, maar we bleven lekker onder de bimini staan. Bij de koffie hadden we kleine gebakjes, die leken op de sinaasappelcake van Pythagorio, maar waren het niet. Lang niet zo lekker.

 

In Kiato is de haven in tweeën gedeeld, lijkt wel. Een grote bocht is voor de vrachtschepen, en een kleine bocht is voor de locale bevolking, met veel kleine vissersschepen en een paar jachten. Wij vonden een leuk plekje vlakbij een grotere visser, waarvan de bemanning zei dat we daar gerust konden liggen.

Maar nog geen kwartier later stond de auto van de CoastGuard naast ons. Nee, we mochten hier niet liggen. We moesten naar de grote bocht. Okee, dat deden we, maar we waren er niet erg blij mee. Een grote kale bende. Letterlijk bende, want er lag me toch een troep in het water!

Vlak voor ons, we lagen langszij een betonnen kade (met jawel, weer een groot bord dat de EU er geld in gestoken heeft), lag een verlaten Pools zeiljacht. Wat roestig maar wel met nieuwe afmeerlijnen. En daarvoor een enorme roestbak, een sleper. Waar niet meer mee gesleept kan worden volgens ons.

Het deinde dat het een lieve lust was. Zonder wind. Nee, een leuke plek is dit niet. We besloten dat we slechts één nacht zouden blijven. Kiato heeft ook niet zoveel charme. Het oogt wat verlaten, maar dat is het niet. Wel veel leegstaande panden. Maar wat Kiato wel heeft? Een benzinepomp waar we een paar keer met jerrycans naar toe gefietst zijn, zodat we weer 100 liter voller zijn. En Kiato heeft zowaar een Lidl! Daar zijn we ook heen gegaan. Maar onze groente en fruit hebben we aangevuld in een erg mooie groentenwinkel, vlak bij de haven.

Het schommelen zakte aan het eind van de middag. Op de kade kwamen veel vissers, die met hengels of met een snoer probeerden wat te vangen. Het lukte niet zo goed vandaag, slechts af en toe zagen we een blije visser.

Vannacht werden we wakker doordat twee vissers vlak naast de boot stonden te kletsen. Tegen half vier. Waar het over ging weten we niet, maar hoewel ze vlak bij elkaar stonden, werd er niet gefluisterd.

Vanochtend vertrokken we richting een ankerplek. Bijna veertig kilometer verder, aan de noordkant van de Golf van Korinthe. De Poseidon-app meldde dat het bijna windstil zou zijn, de Windy-app had het over een kleine windkracht vier. Helaas was er nauwelijks wind, maar stonden er wel flinke golven.

We zijn een klein half uur tegen de wind in richting ons doel gaan varen, maar toen zijn we omgedraaid. De golven konden we wel hebben, maar het was niet leuk. En we konden niet zeilen. Wat nu? Nou, dan maar weer naar Korinthe. Kiato viel af, daar wilden we niet weer naar toe.

Dus met de golven in de kont, en later nog een windje er bij, voeren we naar Korinthe, waar we op hetzelfde plekje als eergisteren zijn gaan liggen. Mooi op tijd voor een bakje koffie met baklava. Een lekkere, hoewel niet met honing maar met siroop.

Hidzer sprak nog even met de Oostenrijkers van het jacht Inka, die er de afgelopen dagen ook al lagen. Ze wilden vertrekken richting Preveza en vroegen zich af of wij nou echt hier gisteren ook al gelegen hadden. Ja dus.  Hidzer vertelde onze reden om hier weer naar toe te gaan, en later bleek dat zij toch maar niet zijn vetrokken.  Tja, de wind nam steeds meer toe, en morgen nog wat meer volgens beide weer-apps.

Wij zien wel wanneer we weer vertrekken. Vrijdag of zaterdag. We  hebben tijd genoeg.