Ja, een vreemde dag. Omdat het eerst maar niet licht wilde worden. We hebben niet gewacht op daglicht maar zijn in het donker vertrokken. Want we wilden weer ruim 50 mijlen verder. Weer een uur of 11 varen dus. En weer om dezelfde redenen: het Kanaal van Korinthe en het weer.
Hidzer was vannacht wakker geworden met een zeurderige buikpijn, maar volgens hem konden we gerust vertrekken.
Eenmaal buiten de luwte van het eiland bleek dat er een leuke wind stond, maar ook flinke dwarsgolven. Maar we konden weer zeilen, lekker!
Helaas had Hidzer zijn dag niet. Vreemd, hij heeft bijna nooit een off-day, maar vandaag wel. Na het ontbijt (tegen half acht, we waren al ruim een uur aan het varen) is hij gaan liggen op een geïmproviseerd bedje. Een stel kuipkussens op een rijtje op de vloer van de stuurhut, tegen het keukenblok aan, dat bleek het lekkerst. Af en toe stond hij op, maar er zat niet veel puf en kracht in vandaag.
Gelukkig kon ik de boot goed zeilen, en halverwege heb ik de motor er bij aangezet omdat de wind wat minder werd.
Ook vreemd waren de golven: echt, er was geen kwartier met dezelfde golfslag. Allerhande golven heb ik gezien: hoge, lage, deinende, botsende, ronde, hoekige, ik maakte er een spelletje van om er namen voor te bedenken. Dat deden we ook op de Zwarte Zee, en het is ten eerste een leuk spelletje en ten tweede gaat de tijd wat sneller voorbij.
En wat ook vreemd was? We hebben lange tijd een vest aan gehad! Een T-shirt was niet genoeg. Heel apart, het was wel wat bewolkter, maar ook een paar graden kouder. Ach, nog steeds in korte broek hoor, dus we klagen niet!
Ons doel was het eiland Aegina, dat midden in de zee Saronikós Kòlpos ligt. Op een kilometer of dertig van Athene. Deze zee (baai is een te klein woord voor al dit water, ongeveer 2000 vierkante kilometer) lijkt op de ruimte tussen twee tanden van een vork. Op de oostelijke tand ligt Athene ergens.
Toen we deze zee binnenvoeren, ontstond er langzaam een enorme wolkenpartij boven de oostelijke tand. H’m. Zouden we daar last van krijgen? Wel een uur lang bleef donker boven het land daar, maar toen losten de wolken weer op.
Het eiland Aegina kwam in zicht, maar het leek wel of het steeds van ons wegdreef. Het duurde lang hoor, voor we de kust bereikten. En toen was het nog turen waar ik tussen de eilanden door moest varen. Maar ach, als je dichterbij komt wijst het vaak vanzelf.
Tegen vijf uur vanmiddag lagen we voor anker bij het stadje Aigina. Hidzer was na zijn laatste slaapje (terwijl we lang een groot deel van Aegina voeren) weer wat opgeknapt. Een simpel soepje, snel gemaakt onderweg van water met een bouillonblokje , een klein blikje maïs en wat kerriepoeder bleef “binnen”, we konden ankeren en daarna viel hij weer moe in slaap.
De wind is wat vroeger toegenomen dan verwacht maar we liggen hier prima, samen met vier andere jachten. Volgens ons is de haven vol, want er gaan jachten naar binnen die er na een paar minuten ook weer uit varen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten