Fietsen rond Korinthos

 

Met koffie en gebak in de fietstas zijn we op tijd op pad gegaan. Naar het Kanaal van Korinthe. We wilden de boel van boven bekijken. Via de app Maps.me hadden we een route gevonden, maar het was af en toe wel even zoeken. De dame van Maps.me stuurde ons op haar vertrouwde pinnige manier een keer verkeerd, maar dat hadden we gauw door.

Bij de bruggen aangekomen bleek het best druk met toeristen. Er zijn vier bruggen vlak naast elkaar: een spoorbrug, een verkeersbrug voor verkeer van West naar Oost, eentje voor verkeer van Oost naar West, en een voetgangersbrug.

Bussen lieten toeristen even “los”, voor een kop koffie en een loopje over de brug en weer terug. En voor foto’s natuurlijk. Wij liepen ook naar de overkant, erg onder de indruk van de hoogte. Vanaf de brug zie je pas goed hoe smal het water is.

Het TouristInfo gebouw oogt modern maar de jongedame sprak nauwelijks Engels en had geen folders over het kanaal. Nou ja, we wisten er al heel wat van. We zochten naar een koffie-picknick plekje en vonden er wel eentje, maar niet met uitzicht op het Kanaal. Wel uitzicht op de toeristen, en dat was natuurlijk veel afwisselender.

Toen dat begon te vervelen gingen we op weg naar Oud-Korinthe. We moesten een verkeersweg oversteken. Dat kon, want er stond een voetgangers-stoplicht. Zonder zebrapad. Ach, je mag ook niet te veel verwachten hier. Maar er zat geen knop op het stoplicht, dus we konden 'm niet activeren. Dus we moesten toch door het rode licht naar de overkant. 

Oud Korinthe. Archaía Kórinthos heet het, maar op de borden staat iets anders. In het Grieks. Al voor de jaartelling was het een grote, florerende, belangrijke stad. De Romeinen braken de boel wat af en bouwden het ook weer op, er waren andere mogendheden die hun zegje wilden doen, tot de stad in 1858 volledig verwoest werd door een aardbeving.

Aan de kust werd een nieuw Korinthos gebouwd. Dat was een veel handiger plek dan halverwege de berg natuurlijk. De archeologische plek (met een redelijk nieuw dorpje er om heen) was best interessant. De hoogste punt, de Acropolis, hebben we niet bezocht. Dat was nog een flink eind klimmen en daar hadden we geen zin in. “Oude stenen zijn oude stenen”, zeggen we dan.

Rustig aan zijn we weer naar de boot gefietst. Het fietsen gaat hier trouwens prima, maar we begrijpen heel goed dat er geen Griek meedeed aan de Tour de France. Want hoewel de auto’s als het even kon flink door reden, waren ze uiterst voorzichtig bij ons in de buurt. We werden niet gesneden, er werd niet getoeterd, ze wachtten achter ons tot ze ons in konden halen, dus we hebben ons nooit onveilig gevoeld.

Maar lekker fietsen op het Griekse asfalt is er niet bij. Overal was slecht asfalt. Enorm veel gaten, enorme bobbels. En áls we al een fietspad ontdekten, dan was er een opstap of afstap van wel dertig centimeter.

Er waren zat huizen te koop en ook percelen waarop gebouwd kan worden. Maar we vonden dit geen aantrekkelijke omgeving. Dor, niet groen, geen fietspaden, veel vuilnis langs de weg, en slechts doorgaande wegen met dat slechte asfalt.

We hebben Conny, van het ponton in Nidri gebeld. Hij wist direct wie we waren. Jazeker, er is plek voor ons, en het kost € 170 per maand exclusief elektra. Nou, dat scheelt even met Preveza of Lefkas Marina, daar waren we € 550 exclusief kwijt geweest. Okee, het wordt dus Nidri.

Vlak bij ons kwam een 12 meter jacht uit Nederland (Hellevoetsluis) te liggen. De Libra. Een jong stel met een dochtertje van 2,5 jaar trekt ook anderhalf jaar rond. Zij is Grieks, dat is superhandig hier, haha!

Er stond meer wind vandaag, dat maakte het ook wat frisser. We hebben ons zomerdekbed te voorschijn gehaald, dekbedhoes alleen is niet meer genoeg.