Naar Frikes, nog steeds op het eiland Ithaka

Pas aan het eind van de nacht ging de wind liggen. Alles aan boord was weer nat van de dauw, daaraan merken we dat het ook hier herfstig wordt. Maar de zon scheen weer, dus het werd al gauw lekker warm. Heerlijk!

Na een loopje naar de bakker en de groenteman vertrokken we. Helaas was de wind halverwege de ochtend helemaal opgeraakt, dus we voeren rustig op de motor. Eerst aan het eind van onze baai naar het oosten, en daarna naar het noorden.

Niet zo ver, nog geen twintig kilometer varen was het toen we het haventje van Frikes bereikten. Het zag er van een afstandje leuk uit, maar we wisten al dat de tavernes gesloten zouden zijn. Het is een klein haventje en ook een klein dorpje. Een paar vissersbootjes liggen er, en er is een door de EU gesponsorde haven. Met dezelfde lantaarnpalen die we eerder hebben gezien.

In de zomermaanden is het hier druk met jachten (ook flottieljes) en toeristen. Er is zelfs een hotel, waar het zwembad ook voor niet-hotelgasten toegankelijk schijnt te zijn. Maar nu is echt alles dicht, behalve de supermarkt en een ijs-taverne.

We liggen lekker langszij in enorm helder water. Vlak nadat we aankwamen begon het flink te waaien vanuit het westen over de berg heen. Echt flink te waaien. We schommelden best, maar ach, de betonnen kade houdt ons wel.

Het dorpje Stavros is 2 kilometer verwijderd van Frikes, en schijnt na Vathi het tweede-grootste van Ithaka te zijn. Nou, daar wilden we wel even naar toe lopen. Niet via de weg, maar via de berg. We hadden op Maps.me een pad gezien, en de aardige mevrouw (Kiki) van de supermarkt vertelde dat we op de terugweg via kleine dorpjes wel weer terug konden wandelen.

Het was een prima wandeling. We zijn niet eens verdwaald! Nou, even dachten we van wel, want we kwamen een hek tegen op het pad. Opzij was het terrein afgerasterd met hoog gaas. Het hek was met een touw gesloten. H’m, wat nu? Nou, toch maar doorlopen. Het hek even open en natuurlijk weer achter ons dicht. Even later kwam er een pickup truck aan, met een vriendelijk zwaaiende meneer en een stuk of 8 geiten achterin. Oh, daarom stond dat hek er.  Om de geiten binnen te houden.

Na een kilometer of 3 kwamen we langs een oude schuur waar geiten in stonden. Waarschijnlijk kwam de geitenmeneer hier vandaan.

Nog twee keer hebben we een hek van een afrastering moeten openen. Af en toe was het flink klimmen, maar we zagen in de verte ook mooie bergen, en dichterbij het pad oude vervallen boerderijtjes. Echte opknappers, er zat geen dak meer op!

Het dorpje Stavros is klein. Tja, als er slechts 6 dorpjes zijn ben je al gauw bijna de grootste, haha! Maar er waren een paar tavernes, een kerk, een supermarkt, een buste van Odysseus en een maquette van het mogelijke kasteel van hem.

In de Griekse mythologie is Odysseus de koning van Ithaka. Hij was één van de aanvoerders van het Griekse leger in de Trojaanse oorlog. En hij, Odysseus, schijnt op het idee gekomen te zijn om het enorme houten paard te bouwen dat de Trojanen had misleid. Hoewel onderzoekers nu denken dat Odysseus helemaal niet hier heeft gewoond trekken de mensen op Ithaka zich er lekker niets van aan.

Vanuit Stavros namen we weer een omweg om naar de haven te gaan. Nu liepen we voornamelijk bergaf, dat was lekker. Door twee gehuchtjes en, heel apart, langs “luxury villa’s”, die meer dan 3 ton van de EU hebben gekregen voor de bouw. Dat staat er bij op een groot bord! We denken dat ze er nog trots op zijn ook.

En wat een contrast nog geen 200 meter verderop. Daar liep een oude man zijn tuin in, wij passeerden hem en groetten hem, en hij wenkte ons en plukte zomaar handenvol mandarijnen voor ons! Nou, de lieverd! Engels sprak hij nauwelijks, volgens ons vroeg hij of we uit Italië kwamen, en hij kwam uit Albanië. We hebben hem heel hartelijk bedankt en genoten onderweg van de vitamientjes.

Aan het eind van de middag kwam er een grote catamaran bij ons liggen, met 10 mensen aan boord. Waarvan 5 kinderen. We hielpen deze aardige Engelse huurders even aanleggen in de harde wind, en ze nodigden ons aan boord voor een drankje. Het was een uurtje gezellig kletsen met ze. En daarna nam de wind weer af.

De zon verdween wel vroeg achter de berg, maar het bleef totdat het donker werd heerlijk warm buiten.