Twee dagen Kefalonia

We  hebben twee leuke dagen gehad, hier in Sami op Kefalonia. Rustige nachten, met een veerboot die ’s avonds na zessen niet meer vaart en ’s ochtends pas na acht uur vertrekt.

’s Nachts wordt het al wel wat frisser.  We bleven het grootste gedeelte van de nacht lekker onder het dekbed, en ’s ochtends was het 16 graden in de stuurhut. Als het zonnetje achter de berg tevoorschijn kwam was het al gauw weer lekker warm hoor, en dat bleef zo tot de zon onder ging. Dat deed –ie wel weer achter een berg, dus redelijk vroeg. Nou ja, om een uur of zeven. En toen het tegen kwart voor acht echt donker werd, deden we zelfs de gordijnen van de stuurhut aan de walkant dicht. Dat is lang geleden, dat we dat deden!

En overdag  was nog steeds heerlijk warm in korte broek en hemdje.

We hebben vanzelfsprekend het stadje wat verkend, en vonden gelukkig weer een lekkere (banket)bakker! Met heerlijke kleine baklavaatjes en Portokalopita, de Griekse sinaasappelcake.

En een delicatessenwinkel met heerlijke kruiden en olijven. Hieraan is wel te merken dat we al in wat toeristischer streken komen, maar goed, dit is dan de positieve kant daarvan. En een ander voordeel is dat de stoepen een stuk beter zijn. Nog niet goed genoeg om met je ogen dicht te lopen, maar met veel minder gaten en struikelstenen.

We hebben wat opgeruimd, geblogd en ons vermaakt met het kijken naar mensen. Naar toeristen,  locals en aanleggende jachten. Door Rick en Martha waren we uitgenodigd om te komen koffie drinken ‘s middags. Dat bleek niet bij hen aan boord te zijn maar op een terrasje. We namen koude cappuccino en hebben lekker zitten kletsen.

De straat tussen de restaurantjes en de terrassen is ’s avonds afgesloten voor verkeer. Dat is in het toeristenseizoen echt wel nodig denken we omdat de obers steeds de weg moeten oversteken. Maar  nu viel het verkeer ons reuze mee. Okee, er reden wat auto’s, maar het meeste verkeer, dat naar de veerboot wilde (die trouwens maar een keer of 4 per dag vertrok) nam niet de straat langs de haven maar een straat verderop.

Grappig is wel het parkeergedrag. Auto’s worden gewoon dubbel op straat geparkeerd. Met soms de motor nog aan, en één keer zagen we zelfs de deur nog open staan. De rest van ’t verkeer zocht zijn weg er wel omheen. En ook hier hebben de mobilisten weer hun voet direct op de rem. Ze stoppen voor opeens optrekkende auto’s, voor auto’s die zonder knipperlicht de weg opdraaien, voor voetgangers en zelfs voor katten.

Die katten worden ook hier verzorgd. Her en der staan bakjes drinkwater, en bij de supermarkt stond bij de ingang zelfs een bakje kattenvoer.

Vanochtend zijn we naar het museum geweest. Het archeologisch museum van Kefalonia en Ithaca. Een nieuw museum, met een mooie expositie over de bewoners door de eeuwen heen, over de rol van het water door de eeuwen heen, en natuurlijk veel info over de opgravingen. Het Sami van nu is gebouwd op de resten van het oude Sami.

Helaas mochten we geen foto’s maken, maar we hebben wel er wel een leuk uurtje doorgebracht. Daarna kochten we brood, worst en druiven en gingen wandelen.

Het was een leuke wandeling, van ongeveer drie uren, eerst via een weg, door de bergen, met uitzicht op zee en langs een mini-kappelletje.

De route ging langs de resten van een kasteel en de acropolis van Oud-Sami. Het terrein van het kasteel lag weliswaar vol met blokken steen, maar wij herkenden er geen kasteel in.

En de acropolis, het hoogste gedeelt van de vesting Oud-Sami, heeft een EU-donatie van anderhalf miljoen euro gekregen, maar dat zagen we er niet aan af. Okee, er waren een paar muurtjes gestapeld, en het ging om echt enorme blokken steen, dat was echt wel indrukwekkend. Met de machines van nu is het al een gedoe om die blokken te stapelen!

Even verderop picknickten we. Zittend op een brok steen met uitzicht op bergen en zee. Geweldig! Via het oude voetpad van de acropolis naar de zee liepen we naar de haven. Een fantastisch pad, waar we soms echt moesten klauteren. De haven was nog leger dan gisteren, het is echt einde toeristenseizoen.

Bij de acropolis hadden we gesproken met Engels echtpaar, dat al jaren op Griekse eilanden hun vakantie viert.  Zij waren met een huurauto de bergen in gereden. Op een terrasje vlak bij onze boot hadden ze een late lunch genomen, en we raakten weer aan de praat. 

John wilde graag even aan boord kijken, maar zijn echtgenote Jan bleef liever aan de wal. Ze maken steeds grappige filmpjes over hun reizen. Morgen vliegen ze terug naar Noord-Londen, en wij vertrekken naar het eiland Ithaka, dat dichtbij ligt.