Wat doen we onszelf aan? (2)

Dat hebben we ons weer hardop afgevraagd vanavond. Want oh, wat was het gezellig met ons matroosje. We hadden de havens uitgezocht op speeltuinen, dat hoorde er natuurlijk bij. 

Het begon maandag, toen het een stuk kouder was dan de dagen daarvoor. Jammer! Het regende zelfs de hele ochtend. Ik was even naar de AH gegaan, en Anneke, Jan en Marit kwamen net aanlopen toen ik terugfietste. 

We dronken gezellig thee/koffie/ranja met nog een paar paaseitjes erbij, en tegen 11:00 uur vertrokken Anneke en Jan naar huis, en wij gingen met zijn drieën een kwartiertje later de Vecht op. 

We stuurden binnen vanwege de regen, en Marit bekeek de digitale kaart (zoals een vogel het ziet hè Pake?) en keek ook naar buiten. Want een molen op de kaart was ook in het echt te zien. En de rode en groene tonnen ook.

Bij de brug van Loenen aan de Vecht moesten we drie kwartier wachten, tot de brugwachter om 13:00 uur zijn lunch op had. Aanleggen kun je er niet echt. We lagen op 1 remmingswerk-paal en op 1 brugpeiler. Maar dat was wel goed te doen.

:

De brug bij Nieuwersluis was er weer eentje "zoals het niet moet". Het normale telefoonnummer gaf aan dat de mailbox vol zat, het nummer van de provincie zei tuuttuuttuut en via de marifoon kregen we geen reactie.  Toch hoorden ze ons (of ze zagen ons op de camera), want de brug werd uiteindelijk toch bediend.

De regen hield op, Marit zat wisselend buiten en binnen, met stiften en stickers. Omdat het niet zo warm was, hadden we het stoofje met de zes waxinelichtjes aan. Daar zat ze lekker op met haar voetjes, en ze had het heerlijk warm.

We zwaaiden virtueel naar student Mark en gingen tegen 14:00 uur het AmsterdamRijnKanaal op. We waren er wat bang voor gemaakt, vanwege drukke scheepvaart en enorme golven, maar het viel ons enorm mee. 

Tegen theetijd gingen we binnen sturen, want het werd weer wat frisser. Buurman (de knuffel) vond dat ook gezellig. Hij keek steeds naar buiten en vond het erg leuk om te varen volgens Marit. 

De dieptemeter deed volgens haar prima zijn werk, ze keek vaak naar de cijfers en zei dan: "djipte genôch". 

In de sluizen hielp ze flink mee met het buitenboord en weer binnenboord brengen van de stootwillen. Fijn hoor, zo'n matroosje!

En Buurtje was een groot succes. De haak werkt prima bij het stijgen. We hadden 'm zelf nooit gekocht maar zijn er enorm blij mee.

We hebben onderweg "rietjespasta" gegeten met tomaatjes, salami, rucola, pesto en mozzarella. Dat wilde Marit erg graag. En dat kwam goed uit, want het werd wat later dan we vanochtend gepland hadden. Eigenlijk wilden we naar Maarssen, maar daar waren we al om 14:00 uur. Dus een paar uurtjes doorvaren had onze voorkeur.

De sluizen hebben hier geen draaideuren, maar hefdeuren. Dat ziet er imposant uit, en we hadden veel plezier om de vallende waterdruppels wanneer we er onderdoor voeren. Bij de laatste sluis, toen het tegen 18:00 uur al best fris was, deden Hidzer en Marit een muts op. Zo had ik mijn eigen Buurman en Buurman!

Het was een lange dag vandaag, maar niet vervelend. We lagen tegen half zeven in Tiel. Waar helaas geen speeltuin in de haven was, maar Marit was best moe gaf ze toe. Nou, dan in pyama nog een filmpje van Tomke (nee, ze wilde geen Buurman en Buurman, maar wel Tomke), en na wat voorlezen over de Pelikaan sliep ze als een blok.

Wij hebben het ook niet laat gemaakt. 

De volgende ochtend ging Hidzer diesel halen en Marit en ik gingen via de bakker naar het hertenkamp met speeltuin. Op weg er naar toe was een verhaaltje over Flipje vastgelegd, en dat hebben we op de heen- en terugweg naar het hertenkamp natuurlijk gelezen.

Het hertenkamp had niet allen damherten, maar ook konijnen, pauwen, ezels, pony's, alpaca's, meerdere rassen geiten en schapen, vogels en verschillende kip-achtigen. Erg leuk hoor!

Op de Waal hadden we de stroming mee, dat schoot lekker op. 

We namen de afslag naar het Kanaal van Sint-Andries. Daar kun je een mooi rijmpje van maken: "bij het Kanaal van Sint-Andries, ruikt het naar hondenpies". Nou, dat was een succes. Waar dat kanaal intussen naar ruikt, je wilt het niet weten! Zelfs naar sluizenpies en botenpies.

De Maas was verbazingwekkend mooi. En ook op het woordje "Maas" kun je leuk rijmen. We zeiden steeds "op de Maas is iedereen de baas". Nou, behalve bij de sluis van Linth, daar is de sluiswachter in zijn eentje de baas. En niet leuk. Hij liet ons bijna twee uur wachten. We hadden best wel eens bij een schutting in gepast volgens ons. 

Maar ach, we hebben lekker gewandeld op de dijk, brug op en brug af, en hebben koekjes verkruimeld om er een taartje van te maken.

De bellenblaas die we aan boord hadden, was weer een succes. Wat een lol kun je hebben met zo'n simpel dingetje, heerlijk!

Oh, en de haven van Maasbommel was leuk! We werden er letterlijk welkom geheten, kregen heerlijke cappuccino en een lolly, we hadden een prachtig plekje met uitzicht op de Maas, en er was een geweldige uitdagende speeltuin.

Het beheerdersechtpaar (het havenkantoor was een verenigingsgebouw) vertelde honderduit over hun vereniging, en ook over de overstromingen van vorig jaar. Ze lieten foto's en filmpjes zien en wezen het verschil aan met nu. Tjonge jonge, dat was toch wat. 

We hadden flink gespeeld en gelopen, en onze voeten hadden een verwennerijtje verdiend: een voetenbadje, ooit op mijn verjaardag gekregen. Nou, dat was een feest hoor!  En lekker ook!

Nadat we de volgende ochtend weer even gespeeld hadden en een yoghurttaartje gemaakt hadden, vertrokken we tegen kwart over tien. 

Marit hield het dagboek bij. Met brêgen, speeltuinen, mooi weer, en woorden als 'lullie', 'gespele', en  'zooneen'.

Knopen leggen, en alles vastmaken, kan ze als de beste. En echt alles werd vastgemaakt, we moesten vroeg genoeg bij een sluis de boel even ontwarren, haha!

Joepie, de derde haven, bij Linden, was ook weer een mooie verrassing. We moesten onder veel bruggen door vandaag, en dat ging prima, "dat kan als we plat liggen hè Beppe?".  Na een afslag van de Maas en een paar bruggen kwamen we bij de haven. En die had een grote speeltuin met springkussen en trampoline, een steiger voor ons alleen, en prachtig weer. Beter kon het niet!

Pake's band moest geplakt worden, de boot werd een stukje verhaald, de temperatuur van het water werd gemeten, en nadat we na 't eten nogmaals in de speeltuin waren geweest kregen de voetjes weer een welverdiend voetenbadje.

Gisteren was het eerst wat fris, maar de zon scheen heerlijk. Na het inleveren van de sleutel van het slot werd er nog lekker gesprongen op de trampoline, en vertrokken we vlak voor de koffie. Koffie met een taartje. Heerlijk!

 

Het waaide wat meer, daardoor deden de zeepbellen gekke dingen. Dat was plezier in 't kwadraat!

Hidzer tekende een plattegrond waarop Marit heel veel stickers plakte. Er was een parkeerplaats, een vliegveld waarop ze een 'vliegballon' plakte, een huis met garage, en een benzinepomp. Oh, 't is maar even dat je dat weet. 

Op veel plekken zagen we afgekalfde oevers. Zou dat nu komen door de overstromingen van de Maas van de winter of vorige zomer? We zijn wel echt geraakt door de verhalen van de haven-mensen in Maasbommel. Okee, we hadden wel wat gezien via 't internet (op vakantie in Denemarken) en op tv thuis, maar nu we hier varen en zien hoeveel land er onder water heeft gestaan, hoeveel liters water dat zijn geweest, het is voor ons niet te bevatten.

Zo hadden we gedacht dat er dan nog op de Maas gevaren kon worden, maar NEE! riepen de Maasbommelaars, dat kon echt niet! 

Nou ja, wij bereikten veilig het plaatsje Well. Daar is een vijf-sterren camping+haven. Mariëlle, de zus van Jan, had ons zondag verteld dat dit heel leuk is voor kinderen. En echt, ze overdreef niet. Okee, 't kost 25 euro en dan heb je nog geen water of stroom, maar wel een fantastische speeltuin, een springkussen, nog twee speeltuinen die wat kleiner zijn, een BMX-baan, en een zwembad.

Marit vond het geweldig! En neefje Olivier die langs kwam ook. We picknickten in de speeltuin, met abrikozenvlaai van Mariëlle en thee en ranja van ons, het was enorm gezellig en het mooie weer was natuurlijk fantastisch.

We hebben nadat zij naar huis waren vertrokken (ze wonen op loopafstand) snel pannenkoeken gebakken, en zijn daarna gaan zwemmen. Gelukkig hadden we zwembandjes aan boord. Ja, wat hebben we niet? Zelfs kinderpleisters die Olivier even nodig had. 

Marit was eerst bang in 't water, hield ons héééél goed vast, maar ze durfde al snel steeds meer. 

Vanochtend zouden we koffie drinken bij tante en neef, maar dat ging niet door. Dus we hadden extra vrije tijd. Marit ging kleuren, daarna gingen we even fruit en brood halen, en na de koffie weer zwemmen.

De entreekaartjes deden het niet. Bij de receptie bleek dat dat kwam omdat we eigenlijk al om 11:00 hadden moeten vertrekken. Nou, geen probleem, wij wilden toch nog wel een nachtje blijven. Er moest even gekeken worden of onze plek al gereserveerd was. Nee, dat was niet zo, dus we konden blijven. Het kostte nu wel 35 euro. Oh? Ja, de meivakantie was begonnen. 

Nou ja zeg, dat vond ik al te gek. Het grappige was dat we nog wel mochten gaan zwemmen. Dat deden we natuurlijk graag, en het was weer heerlijk. We hadden nu ook een zwembuis mee. Ons prinsesje durfde steeds meer, deed lekker gek, en was niet uit het bad te krijgen!

Mariëlle had ons uitgenodigd om te komen barbecueën vanavond, en Anneke en Jan kwamen daarom wat later in Well. De kindjes speelden lekker in de speeltuin, tot Olivier en zijn vriendinnetje Animée naar de zwemles gingen. Marit mocht later ook komen kijken, dat vond ze erg leuk.

Terwijl Anneke en Jan bij Mariëlle de BBQ klaarmaakten, haalden wij Marits spulletjes uit de boot. Dat bleek toch best veel te zijn al met al.

Hidde had het prima naar de zin. Hij was bijna niet bij Pake weg te slaan. Dat is zó leuk om te zien!

Na de zwemles, die om kwart over vier afgelopen was, gingen we direct naar Mariëlles huis. Het zat er heerlijk in de grote tuin. De kids speelden binnen en buiten (en aten niet zo veel), wij zaten gezellig te kletsen buiten en smulden van het eten.

De hele dag had Marit het al moeilijk met het afscheid. Okee, ze was wat moe, maar het is vooral een mentale kwestie. En vanavond was het echt huilen. Ach, met de belofte dat we gauw weer bellen, en dat Lisa morgen komt, en door te vertellen dat Pake en Beppe het hééél gezellig vonden met haar, en door nog even te zingen over cowboy Billie Boem ging het toch wel hoor.

Tja, en toen liepen wij om even na zevenen naar de boot. En toen zeiden we dus weer "wat doen we onszelf aan?" 

De boot lag niet aan de ketting gelukkig, er was niemand op de steiger bijgekomen, en wij zijn vertrokken. Een paar honderd meter verderop, aan een verlaten steigertje vol eendenpoep. We hebben nog veel foto's en filmpjes gekeken, met Maaike geappt die een goede reis heeft gehad naar Lanzarote (waar Welmoed, al vanaf kwart over zes vanochtend wakker, nog niet naar bed kon omdat het gereserveerde kinderbedje er niet was), en maken het niet laat.