Floris en weer visite

We zaten lekker aan de koffie vanochtend, toen er een boot van Toezicht en Handhaving langs voer. Nee, hij kwam niet bij ons aan. Stom toch? We liggen notabene aan een rij palen die eigenlijk voor het schutten van het kleine bruggetje bedoeld is. Maar ja, achter ons ligt nog steeds die grote tjalk met een loopplank naar de wal en een stroomdraadje naar een huis te overwinteren. Dus de mannen van Toezicht en Handhaving zouden er een harde dobber aan hebben als ze ons wilden wegsturen, maar toch.... Toch vinden we het niet juist van ze.

Maar goed, we zijn lekker blijven liggen vandaag, dat dan weer wel. Met de rubberboot zijn we naar een steiger vlak voor ons gevaren (mocht van de eigenaar) en daar hebben we 'm vastgelegd. Wij gingen wandelen. Naar Muiden.

Onderweg liepen we met de Vecht rechts van ons, en we verbaasden ons over het nieuwbouwplan van Weesp, dat bijna Muiden raakt. Het is dat er een verkeersweg, de A1, tussen ligt, maar anders zou er geen grens zijn.

In Muiden gingen we naar het Slot. We zijn er heel vaak langs gevaren, ten tijde van Covid mochten we het nooit bezoeken, maar vandaag lukte dat wel.

Floris de Vijfde had er een mooi huis aan hoor, aan dit slot. Of het kasteel er al stond of dat hij het heeft laten bouwen, daar zijn de historici niet uitgekomen, maar een feit is dat het (nu) wel op een mooie plek staat, en dat het binnen ook nog best gezellig is ook.

We hadden in de scheve Westertoren, die trouwens lastig te beklimmen was in schemerduister met de ongelijke treden van de rechtsdraaiende wenteltrap, een prachtig uitzicht. Op Muiden, en op het IJsselmeer.

We kregen dankzij de audiotour mooie en duidelijke informatie over de historie van het kasteel en over de leefgewoontes. In de zaal met harnassen en wapens zag ik een leuke vertaalfout. Vijf harnassen waren voor schilderijen geplaatst, en er stond een soort boek op een standaard met uitleg. 

Nadat ik dat bekeken had, kwam ik bij het Engelstalige deel. Die had het over 7 Suits of Armour. Huh? Ik bladerde weer terug, en ja, daar stond toch echt 5 harnassen. En er stonden ook slechts 5 in het echt. Zou nu niemand dit ooit opgevallen zijn?

Bij deze overdadig gedecoreerde schouw, met mooie tegeltjes, stond een super handige bank. Lekker zitten, nee, dat zagen we zo wel, dat lukte niet op dit geval, maar het handig was de (lage) rugleuning gekanteld kon worden naar de andere kant van de zitting. 

Dus je kon met je rug naar het haardvuur zitten, of met je gezicht. Okee, het hele gezelschap op de bank moest tegelijk met je opstaan, de leuning moest gekanteld worden en dan moest je om de bank heen lopen, dus het is even een gedoe, maar practisch is het wel.

Her en der hingen/stonden foto's van bloemen. Gemaakt door Dennis A-Tjak. We lazen dat het ging om historische bloemsoorten uit Nederland, Suriname en Indonesië. Wij vonden er een paar enorm mooi, maar helaas was er verder geen informatie over. Sommige stonden op grenen schilderezels, en dat in een eeuwenoud kasteel.....

Deze hieronder vinden we indrukwekkend, vooral in deze setting. Het gastenboek, waar wij niet in mochten schrijven, maar Willem-Alexander en Maxima wel, is eeuwenoud. En de tafel is een betaaltafel. Had je iets uitgespookt en werd je berecht, dan kon je dat een hand of een oog kosten. Maar je kon je straf afkopen. Omdat er veel vals geld in omloop was, moest je je geld laten rollen op het kalkstenen blad van de betaaltafel. Munten van zilver maakten een duidelijk ander geluid dan munten van nikkel, dus de echtheid van je geld was snel duidelijk.

Ha, en dit was ook grappig: een onbekende schilder heeft De legende van de bakker van Eeklo geschilderd. Een voorloper van de plastisch chirurgen van nu. Want ontevreden mensen lieten bij de bakker hun hoofd opnieuw bakken. Terwijl ze wachtten op het resultaat hadden ze een kool als tijdelijk hoofd. Maar soms ging het bakken trouwens mis, en je liep dus de kans dat je uiteindelijk een heethoofd, een misbaksel of een halvegare werd. IJdelheid heeft zo zijn risico's, ook nu nog. 

.

We picknickten bij Floris op een bankje in de zon, en genoten na van dit kindvriendelijk slot.

Maarten van Rossem schijnt gezegd te hebben dat dit "sprookjeskasteel" er uit ziet zoals een kasteel eruit moet zien: "ook Walt Disney zou er tevreden zijn geweest".

Nou ja, zoals P.C. Hooft, die hier 38 jaar heeft gewoond al zei: "tot ziens in de pruimentijd!". Tja, die bloeiden vandaag nog niet, dus we moeten er nog een keer naar toe.

We liepen weer met de Vecht aan onze rechterhand terug naar Weesp.

En daar kregen we zowaar weer bezoek! Marit kwam met haar papa even langs. Met de rubberboot werden ze door Hidzer van de wal gehaald, en we hebben lekker gekletst en geknuffeld. 

En joepie: van 't weekend komen de kindjes logeren!