Winderig en nat

We blijven nog zeker twee dagen liggen hier in Volendam. Meneer Bimini vindt dat totaal geen probleem (hij heeft geen last van ons, het kost hem geen stroom aan de steiger en er komt geen nieuwe klant), en de weermannen adviseren om niet te gaan varen. Windkracht 8, dat is even te veel voor ons zonder een zeiltje.

Zoals het er nu uit zien gaan we vrijdag vertrekken. Maar eerst nog even Volendam dus. We hebben ons nuttig gemaakt, vinden we zelf, door een rommella op te ruimen, door onze mailboxen te legen, door een lampje te wisselen (viel niet mee, zat behoorlijk vast), en door Hidzers nieuwe telefoon te voorzien van de juiste apps.

Tussen de buien door hebben we een eind gelopen, maar leuke foto's leverde dat niet op. Grijs, grijs, grijs.

Toen de vijf in de klok kwam hebben we een spelletje Keezen gedaan. Bloedfanatiek zijn we daarin: als het even kan richten we ons meer op het van het bord afmikken van de tegenstander dan in het bereiken van ons eigen honk.

We namen er een glaasje "Leo en Astrid" bij, dat smaakte heerlijk. Met een nootje dat overgebleven was van onze Tot-Ziens-Borrel. Ach ja, je moet toch wat op een grijze natte dag in Volendam.

Er worden trouwens elke dag nog veel toeristen afgezet. Per bus of per schip, zoals vandaag door de Abel Tasman. De mensen lopen veelal achter hun gids aan, gehuld in jas of poncho (wat niet handig is met harde wind), en duiken gauw een winkel of restaurant binnen.

De nagelstylist op de boulevard, waar we met een beetje fantasie tegenover liggen, heeft weinig klanten. Niet zo gek, een manicure kost 30 euro, compleet met simpele nagellak kost het 50 euro. Ik doe het wel even op zijn Hema's. 

Het blijft trouwens lekker warm aan boord. 's Ochtends doen we de dieselverwarming aan, om van ongeveer 10 graden naar 18 graden te stoken, daarna houden waxinelichtjes en een olielampje het prima bij.

In de natte cel, waar we de douche een aantal jaren geleden al verwijderd hebben, staat een waxientje dat we van Sinterklaas hebben gekregen vrolijk te branden. We hebben wel een douche, buiten in de kuip, dat is wel lekker. Deze binnen hebben we nooit gebruikt, want volgens ons ben je langer bezig met droogmaken dan met douchen. En jammer van het mooie hout, ook dat nog eens.

Zojuist zijn we nog gebeeldbeld door beide dochters: we hebben gezwaaid, de omgeving laten zien, zelf een grote knuffel bewonderd, en over positieve tests gepraat. We kloppen daarom een restje slagroom voor een lekkere koffie "met".

Het gaat langzaamaan hard waaien. Wij liggen in de luwte, maar zien golven in de haven, horen vallen tikken, dekzeilen klapperen en de wind huilen.