April. Eén april. Dat hadden we als vertrekdatum bedacht. Een tijd geleden al. Nou, de datum was een paar keer aangepast, door verjaardagen en de werf-werkzaamheden. Maar toen het verhuren van ons huis steeds meer vorm kreeg werd 1 april De Datum.
Vandaag dus. Spannend en tegelijk helemaal niet. Alsof het een gewone vakantie is. Bijzonder, dat is het wel. Door de leuke tot-ziens-etentjes, een tot-ziens-avondje, de laatste keer bridgen, de zeer waardevolle tot-ziens-familiedag, de tot-ziens-koffie van Sportief Wandelen, en vooral de enorm gezellige tot-ziens-borrel gisteravond.
En vandaag vertrekken we in sneeuw. Ongelofelijk toch? Is dit een voorbode ergens van? Nou, we gaan het beleven. Vanmorgen maakte ik deze foto. Het lijkt een zwart-wit foto, maar je ziet duidelijk een knal-oranje spanband van de verstaging naar beneden, als bewijs dat het echt een kleurenfoto is.
We hadden nog een boel te doen vanochtend. Beddegoed wassen, koelkasten en vriezer leegmaken, Hidzer heeft met de auto van Wim en Wilma de sta-tafels teruggebracht en De Man van RVS betaald en ik moest mijn kleding nog in shoppers proppen (beetje laat.....).
Ons logeetje Welmoed (die gisteren overal doorheen sliep) werd pas tegen half negen wakker en had een bijzondere ochtend: ontbijt in de kinderstoel met BabyTV aan. Een vreselijk foute foto, haha!
Ondertussen dronken we ook nog koffie, samen met De Man van Verhuur. Het was ondanks de drukte enorm gezellig. Welmoed gedroeg zich voorbeeldig, bleef als een standbeeldje midden in de kamer staan toen Leo stofzuigde.
We kregen een paar Goede-Reis-appjes, en wonder boven wonder waren we om kwart voor twaalf klaar voor Vertrek. Dat hadden we bedacht en verteld, en 't was mooi dat het nog uitkwam ook.
We startten de motor, en na innig afscheid van Leo, alsof we hem al jaren kennen, maakten we los. Hidzer had gisteren afgesproken met Wilma dat hij zou toeteren wanneer we vertrokken, en als bij toverslag verschenen alle buren buiten.
Dat was heel bijzonder, zelfs emotioneel! Er werd gezwaaid, gefloten, getoeterd, met de Nederlandse en de Friese vlag gezwaaid, heel speciaal. Lieve mensen, wat leuk was dat!
We namen een broodje, en Welmoed ging lekker slapen. Ja, dat wil wel op het geluid van de dieselmotor.
Hidzer stuurde, ik probeerde wat orde te scheppen in de chaos. Dat is nog maar ten dele gelukt. Wel hebben we de kadootjes die we kregen uitgepakt. Te veel om op te noemen, maar oh zo leuk! De sluishaak, die we Buurtje hebben genoemd, ligt hier nog niet eens bij.
We hadden de sluis van Starum zoals verwacht voor ons alleen en voeren naar de haven. De zogenaamde oude haven, waar wij buiten het seizoen graag komen. Nog voor half vijf lagen we goed en wel afgemeerd. We hebben de vuilniszakken in de grote container gedaan (het is onze eigen gemeente, dus dat moet kunnen toch?), en kregen al gauw bezoek. Welmoeds mama kwam om met haar dochter te knuffelen, even bij te kletsen, een lieve kaart van Ruud en Heidi te brengen en natuurlijk om na een glas thee weer met Welmoed samen naar huis te gaan.
En toen was het stil aan boord. Jammer hoor, dat geklets is zó gezellig!
We hebben het niet laat gemaakt. De soep en stokbrood (uit de vriezer) smaakten heerlijk, we hebben het uitgebreid gehad over De Borrel gisteravond en het afscheid van iedereen vanochtend, en lagen al om half negen in bed. Heerlijk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten