Ander uitzicht

We hadden een leuk plan voor vandaag, maar het liep een beetje anders. Allereerst wilden we de spriet verven. Doordat de Man van RVS ons niet in zijn planning had opgenomen, en hij op de laatste dag voor ons vertrek nog aan het klussen was aan de spriet, hadden we de boel niet geverfd. 

Thuis nog even in de primer, maar meer kon niet in verband met de sneeuw. In Enkhuizen een likje grondverf, in Volendam tussen de buien en stormen door ook nog een keer, dus nu zagen we onze kans schoon.

In de rubberboot, met een lekker zonnetje en matige wind lukte het ons om de spriet in de verf te zetten. Hidzer hield de rubberboot op zijn plek, ik probeerde zo mooi mogelijk te verven.

Met de bijna droge kwast werd de houder voor de loopplank (om 'm aan de zwemtrap te bevestigen) nog even geaaid, en toen was het klaar volgens ons.

Na de lunch gingen we met de rubberboot aan wal, om naar het Weesper Museum te gaan. Helaas hadden we dat dus verkeerd gepland, want het museum was gesloten. Nou ja, dan bewaren we dit uitje voor een volgende keer. 

We deden wat boodschappen en besloten om naar Muiden te varen. Weer terug ja. Het is slechts een klein stukje, en gisteren zagen we dat ons plekje weer vrij is. We liggen daar namelijk vaker, aan de buitenkant van een Muider Marrekritesteiger. De boxen zijn te smal voor ons, vandaar.

Maar twee overwinteraars lagen achter elkaar aan een steiger, en staken wat uit, juist op de plek die wij nodig hebben.

En nu konden we er weer terecht. Dat komt mooi uit, want we wilden wel weer een ander uitzicht, en zo kunnen we morgen makkelijk de fietsen aan de wal zetten. Buurtje bleek weer erg handig om aan te leggen: een ring op de steiger vergt normaal wat extra gymnastiek, nu was het "aanpikken en vastleggen".

Ons uitzicht zijwaarts is richting de Spieringbrug, waarvan de brugwachters het nooit helemaal begrijpen. Wij hadden nu geen last omdat we met de mast plat onder de brug door kunnen, maar er kwam een tjalk aan die een opening vroeg via de marifoon. 

Het duurde even, dus de tjalk lag met de kont in de wind dwars in de Vecht. Na een poosje gingen de lichten van de brug op rood-groen, de tjalk manoeuvreerde voor de brug en ja hoor: dubbel rood.

Okee, het was al half vijf geweest, dus de brug was officieel gesloten, maar toch..... Geef dan geen rood-groen. En het grappige is, nou eigenlijk is het hartstikke stom, dat de brug van half zes tot half zeven vanavond weer enkel rood gaf. Terwijl Vaarweginformatie.nl toch echt zegt dat er na half vijf niet meer bediend wordt. 

We zeggen dan altijd "dat de bruggewipper nog niet verder is gekomen dan hoofdstuk 3", maar stom blijft het.

Nou ja, wij liggen hier prima! De kop in de wind, vanmiddag heerlijk in de kuip in het zonnetje geluierd, dat voelt echt als vakantie.