Nat Volendam

Wij hebben prima geslapen in onze hut. We hoorden de wind wat toenemen maar maakten ons geen zorgen. Onder het herfst-dekbed, met als extraatje de quilt "Hollands Dorp" erover, hadden we het lekker warm. 

Het is nauwelijks droog geweest vandaag. Grijs, dat was het. Marken was niet te zien, maar toch gingen er toeristen met de "Jan Smit" naar toe. We liggen bijna wat verscholen achter de opgang naar de steiger, kunnen mooi over de dijk richting Marken kijken, maar zagen slechts grijze luchten en grijs water. 

Vanmiddag zijn we naar het Volendams Museum geweest. We gunden ons veel tijd daar, omdat het buiten guur was. Het was best een aardig museum, maar niet spectaculair in de zin van moderne presentaties. Maar wel een goudmijntje aan oude spullen. En het gaf een prima indruk van Volendam van Vroeger.

Hotel Spaander krijgt natuurlijk een belangrijke plaats in dit museum. Onder andere de bar is nagebouwd. Vele schilders werden uitgenodigd  (rond 1900) om te komen schilderen in een speciaal atelier. De meesten van hen hadden geen geld en betaalden met schilderijen. We lazen dat er wel 1400 kunstwerken in bezit van de familie Spaander kwamen.

Bij de voordeuren en in de bedsteden kwam de kleur knalblauw vaak voor, om de insecten wat te weren. Nou, dit misstaat niet in het blad Landleven vonden wij. 

Oh, en kijk nou: de koperen bol, aan het plafond, was een stofbol. Als er duidelijk stof op lag, werd dat gezien als een sein om af te stoffen.

Modernere blockprints waren er ook te zien, deze over klederdrachten bijvoorbeeld van Lynn Elisabeth Wolmoed. Het sprak mij erg aan. 

Enkele schilderijen van de logees van Hotel Spaanders zijn aangekocht door het museum, en enkele zijn in bruikleen. Er was een grote verzameling in een presentatie verwerkt. Wij waren best onder de indruk van de "koppen" van Georg Hering en Piet van der Helm.

Ach, en curieus was ook de sigarenbandjeskunst. Nico Molenaar, een uitgetreden broeder die in Volendam ging wonen, begon met het plakken van (de medaillons van) sigarenbandjes op boardplaten, en versierde daar zijn huis mee. Iets van 7 miljoen bandjes gebruikte hij. Later nam zijn buurman het klusje van hem over, en gebruikte ook nog eens iets van 4 miljoen sigarenbandjes. Niet te geloven toch?

Is het mooi? Nee, vonden wij. Knap wel. In de zin van geduld, van precisie en zo.

Weer in de haven zagen we een aantal jongens aan de wal staan. Gisteravond in de schemering stond er eentje in zijn boxershort, wij dachten dat hij hartstikke teut was. Nu bleek dat hij gisteren met de fiets van een vriend het water in gereden was. Hij was er uit geklommen, maar de fiets lag er nog in.

Andere vrienden stonden er bij te kijken hoe hij vanuit een vletje met een emmer aan een touw de fiets probeerde te traceren. Hidzer kon het niet aanzien, nam een paal van een vissersboot en gaf dat aan de jongen. Hiermee kon hij de fiets onder water "aanprikken".

Even later bracht hij hem nog onze haak aan een touw, zodat hij de fiets omhoog kon trekken. Daarbij kreeg de jongen hulp van de eigenaar van de fiets, en Hidzer nam het weer van ze over en zette de fiets op de wal.

De andere jongens hebben alles gefilmd......

Verder is het niet droog geweest. Morgen gaat het nog meer waaien geloof ik. Nou, we wachten maar af. We hebben geen haast, de weermannen willen pas dat we vrijdag op zijn vroegst vertrekken.