Niet naar Muiden, maar naar Weesp

We zijn nu al weer een week onderweg. Vannacht hoorden we de wind nog loeien, er kwam nog een hagelbui over, maar vanochtend scheen de zon en was de wind een stuk minder.

Tegen acht uur namen we afscheid van Volendam. Het water van de Gouwzee, en later ook van het Markermeer, was grijs. Vies grijs. Door de harde wind van de afgelopen dagen? Geen idee, maar het nodigde niet uit om te zwemmen.

De Centrale Meldpost vertelde ons om kwart over acht dat het water van het IJsselmeer 7,3 graden was, dus dat nodigde niet uit.

Wat ze ook vertelden: er was een windwaarschuwing op het IJsselmeer, van 6 Beaufort. Op het Markermeer op dat moment niet, het waaide windkracht 4, maar het zou in de loop van de dag aantrekken, met nog buien er bij ook. 

Wij hadden geen last van de golven. De windrichting was iets zuidelijker dan voorspeld, dus we hadden na het Paard van Marken de wind schuin van voren. Niet hinderlijk van opzij gelukkig, we schommelden niet.

Met uitzicht op het Paard, douchten we om beurten in het zonnetje. Dit stelt natuurlijk niets voor, maar toch vinden we het leuk. Thuis hebben we zo'n uitzicht niet vanuit de badkamer.

In Muiden deed de sluiswachter de sluis al ver vantevoren open, maar helaas konden we niet liggen aan "ons eigen Muiden-Marrekritesteigertje". Er lagen overwinteraars, en wel zo dat we er niet bij konden. Okee, wat nu? Op naar Weesp.

We voeren langs het Verhuisde Huis. Dit Pippi Langkoushuis stond op de plek waar de A1 bij Muiden verbreed moest worden, en in 2013 heeft Rijkswaterstaat het een paar honderd meter verhuisd.

Het is intussen helemaal opgeknapt (houtrot en zo) en zou een restaurant moeten worden, maar Covid gooide roet in 't eten. Maar we zagen vandaag een busje en een auto staan, misschien gaat het dit jaar goedkomen.

Tegen kwart voor 12 lagen we aan een rij palen, vlak bij het centrum van Weesp. We kunnen niet aan de wal, want eigenlijk is het een wachtsteiger voor een brug. Officieel mogen we er niet overnachten. Maar er ligt een wat verwaarloosde bewoonde tjalk, zelfs met een loopplank met leuning naar de wal, dus we maken ons niet zo druk. 

We liggen hier goed, met uitzicht op Weesp, uitzicht op een soort Prinsentuin, we horen met regelmaat een trein en een vliegtuig (dat is dus niet zo leuk), en ja, de groene papegaaitjes zijn er ook nog. Die kwetterden ons weer van harte welkom, toen we hier aanlegden.

Morgen gaan we een eind fietsen. Tenminste, als het droog blijft!