Van Cux in één keer naar Lauwersoog

We hebben prima geslapen vannacht. Het was heerlijk rustig, dat is wel eens anders geweest in deze haven. Het blijft natuurlijk wel een industriehaven, met in een hoekje de jachthaven van de vereniging. 

De mannen van de vereniging hadden het druk vanochtend. Meerdere mensen hebben gebeld voor een ligplaats, vooral voor een paar dagen tot een week. Die mensen laten de boot liggen en gaan op een ander moment, met beter weer, verder. 

Wij hebben besloten om vannacht door te varen. Best spannend, want dat hebben we nog nooit gedaan. Ja, wel eens heel vroeg in het donker vertrokken, ook wel eens in het donker ergens aankomen, maar een nacht doorvaren (op een eigen boot) zou voor 't eerst zijn.

Onze voorbereiding bestond uit het goed kijken naar de stroming. Met de eb-stroming de Elbe af, en met de vloedstroming naar Lauwersoog. We hadden ook een Plan B: als alles tegen zou zitten zouden we de Jade op, om naar Hooksiel de haven op te zoeken. En Plan C hadden we ook: de Eems op naar Delfzijl.

De wind leek gunstig: eerst wat tegen, maar dat zou te doen moeten zijn. Dan midden in de nacht nauwelijks of geen wind, en boven Nederland weer een beetje, vanuit het zuiden. 

Oh ja, wat ook mooi was: het zou volle maan zijn. Dus dan is het niet zo donker en zien we veel sterren. 

Verder hebben we lekkere broodjes gehaald voor de lunch en een paar extra voor vannacht, we hadden een soepje klaargemaakt, er was nog een maaltje mexicaans in de koelkast, en ik maakte een huzarensalade.  Gesneden komkommer, meloen in stukjes, een lekkere worst in dunne plakjes, dat lag klaar en zou de lekkere trek moeten stillen. 

De kaart lag klaar, Hidzer had van dik papier een soort dekseltje gemaakt voor op de plotter, met een uitsparing voor de kompaskoers. Zo zouden we niet verblind worden door het schermpje. De lifelines waren aan weerszijden in het gangboord vastgemaakt, de rubberboot lag vast op het voordek en de vlag was aan de achterstag (boven het heklicht (achterlicht)) gebonden.

We merkten nog dat Nederlands Polyester niet met Nederlands Staal wilde praten (twee Nederlandse boten zeiden nog niet eens goedendag tegen ons), maar Nederlands Staal uit Urk wilde dat wel. Ze complimenteerden ons met de mooie blauwe kleur en wilden graag weten welk merk verf we hebben gebruikt. En ze vroegen of ze ook bij Lauwersoog naar binnen konden, maar ze steken 1,95 meter diep, dus dat wordt spannend. 

Om 13:00 uur vertrokken we. Precies een uur na HoogWater, zoals aanbevolen wordt. En weet je wat? We waren bijna de laatste in de kolonne van een stuk of 20. De andere haven had een hoog Nederlander-gehalte gehad, zagen we op AIS, en we zagen een paar "bekenden": Westhinder (van een paar jaar geleden), Iron Lady (van Norderney), Swalker en Equilibrium (beide van Rügen, en op AIS).

Het was wat grijs, wel droog en niet koud. Mooi weer dus. Ongeveer de helft van de kolonne hees direct het zeil. Wat geen nut had, want er was geen wind. Dus al die zeilen gingen ook weer naar beneden. 

We waren Cuxhaven nauwelijks uit toen er een groot, vrolijk beschilderd passagierschip langs kwam. De Aïda Mar, van 253 meter lang, voer met een gangetje van 33 kilometer per uur richting Hamburg. 

Na een uurtje varen belden Anneke en Marit. Anneke was benieuwd of we onderweg waren, want ze had het weer wat in de gaten gehouden en net als wij gezien dat het nu wel gunstig zou zijn. En Marit vroeg of we aan het varen waren (papegaaitje, haha), op de Nocht. En ze vertelde dat haar nagellak op was. Nou, Beppe heeft het wel aan boord, dus als we elkaar zouden zien krijgt ze weer rode nageltjes. Misschien duurt dat niet eens zo lang, dat we elkaar weer zien, want vandaag zouden ze naar de Amigo gaan voor een vakantie van twee weken. Ze wilden richting Lauwersoog, dus dan moeten we elkaar toch ergens tegen komen zou je zeggen.

De wind, die met een kleine 4 Beaufort vanuit het westen zou waaien, had niet zoveel zin. Er stond een heel klein windje. Maar er was wel veel deining. Dat kwam waarschijnlijk door de vele dagen harde wind vanuit het westen. De golven gaan nog even door, ook als de wind stopt. We hebben het zeil gehesen om wat stabieler te liggen en voeren vrolijk verder. De zon kwam er bij, het werd een mooie dag.

De hele middag en avond bleef het prima weer. Blauwe lucht, niet koud, we hadden het prima naar onze zin. We voeren in een groepje van vier. Wel op 100 tot 200 meter afstand, maar we bleven aardig bij elkaar. Door de stroming voer dan de één een kilometertje sneller, en dan de ander. Heel grappig. 

De lifelines had Hidzer aan beide kanten in het gangboord goed vastgemaakt. Vanaf de kuip tot helemaal naar voren, met bevestiging aan de verstaging en de mast. Als we naar voren liepen, haakten we ons vast aan het reddingsvest. Zo deden we dat op de heenreis ook. Het is even wennen, maar ja, veiligheid staat voorop.

We werden getrakteerd op een mooie zonsondergang. Maar helaas voor ons voeren wij naar  ZuidWest, terwijl de zon in het westen onderging. En vanuit ZuidWest kwamen er veel wolken. Heel veel wolken. Geen dreigende, maar gewone grijze. Die voor de maan bleven hangen.  Dus die volle maan, die was er niet. Niet bij ons. Jammer, erg jammer. 

Het werd donker, erg donker. En ook nog vroeg ook. Tegen 21:00 uur was het al donker. Maar erg last hadden we er niet van. Op de laptop zagen we goed waar wij voeren en waar andere schepen voeren. Gelukkig was het nog licht toen we bij de monding van de Alte Weser, de Neue Weser en de Jade voeren, dus we zagen de snelle containerschepen niet alleen op de AIS maar ook met het blote oog. Plan B was niet nodig (afslaan naar Hooksiel), we gingen door richting Lauwersoog. 

Het was erg rustig op de marifoon. We hebben wel eens flauwekul-gesprekjes over de goede nacht, de rare golven en de lekkere soep gehoord, maar vannacht niet. 

Op de AIS zagen we dat er een aantal schepen naar Norderney gingen, in het donker. Leuk hoor, om te zien wat anderen doen. Wij voeren trouwens tussen een tonnenrij en de verkeersweg door. De tonnenrij ligt op 5 tot 8 kilometer boven de eilanden, met iets van 10 kilometer tussen de tonnen. De verkeersweg is ook betond, en is voor de grote zeeschepen. Wij voeren er dus ongeveer midden tussendoor. 

Maar er was ook een jacht, die wij op AIS zagen, de Johanna, die dicht op de tonnenrij van de eilanden voer. En dat bleek niet handig, want bij Norderney waren ze met kabels bezig, op de lijn van de tonnen. De Johanna, een Duits zeiljacht, werd heel vaak opgeroepen op de marifoon, maar hij reageerde niet. Het zal wel goed gekomen zijn, want hij moet toch het licht van al die schepen hebben gezien, maar vreemd is het wel. 

Wij zijn toen het donker werd binnen gaan sturen. Daar was het minder koud, en konden we onze koers beter zien op de laptop. We dronken wat, we aten wat en deden heel af en toe een powernap. Echt wachtlopen deden we niet, we vonden het veel te leuk om dit samen te beleven.

Toen we ten noorden van Borkum voeren, werd het daar wat druk. Er is een verlichte vaargeul richting de Eemshaven en een onverlichte. Als er een schip uit de Eemshaven komt, is het maar even de vraag welke route hij neemt. Vrachtschepen gaan door de verlichte vaargeul zou je zeggen. Maar dat bleek niet zo. Er was er eentje die de onverlichte nam. 

Ook de loodsboot nam met een bloedgang de onverlichte (achter ons langs), hij was op weg naar een tanker die van zee kwam. Er was ook al een duikersvaartuig van zee gekomen. En twee zeiljachten kwamen ons daar tegemoet. Zonder AIS, dus die zagen we met het blote oog aan de vaarlichten. Oh ja, er waren ook nog twee vissers. Eentje met AIS en eentje zonder. Vissers met de voor ons nare eigenschap dat ze zomaar een andere koers gaan varen.

Nou ja, dat was een intensief uurtje. Al die lichten om ons heen, waarbij we moesten kijken waar de beroepsvaart langs gaat omdat wij ze voorrang horen te geven, waarbij er dus ook beroeps en plezier zonder AIS vaart, en er was een zeiljacht dat met ons meevoer maar die blijkbaar een WayPoint had vastgesteld die noordelijker was dan onze koers, dus die kwam steeds dichter bij ons. 

Het was een uurtje die we niet graag in ons eentje hadden gevaren. Vier ogen waren echt lekker hier. Maar goed, het liep allemaal prima, we hoefden niet uit te wijken of in te houden, en we koersten verder, richting Schiermonnikoog. 

Pas tegen zes uur werd het licht. Dat was dus een veel langere donkere nacht dan we hadden gehoopt. Ach, het zij zo. Toen het licht werd, bleek het wel een grijze wereld. Zowel het water als de lucht was grijs. Een beetje saai.

In de geul naar Lauwersoog hadden we de stroming weer lekker mee. En warempel, de zon kwam er bij. Dat maakte het weer wat gezelliger. Helemaal toen we weer wat boten zagen, want alles (stuk of zes) wat er bij ons in de buurt voer op zee, was doorgegaan richting waarschijnlijk Vlieland.  Bij Lauwersoog was het best wel druk.

Okee, het was zaterdag, mooi rustig weer, eind van de vakantie, dat verklaarde het misschien. Tegen half tien lagen we in de sluis, en om tien uur lagen we aan een Marrekriteboei bij Het Booze Wief, op het Lauwersmeer. Na 21 uren varen. 

 

Het was broeierig, bijna windstil met een zwak zonnetje. We hebben gebeld naar Mem en geappt naar de kids, dat we er waren, zijn naar bed gegaan en hebben drie uren geslapen. Na de lunch hebben we gepoetst (het zoute water van de boot spoelen met de dekwaspomp die het zoete water uit het meer pompte), daarna wat gezwommen en weer een uur geslapen. Toen weer lekker gezwommen en gedoucht, en lekker nagepraat over de afgelopen nacht. 

Wij zijn ons bewust dat we de omstandigheden mee hadden (tijdstip tij, weinig wind, geen regen) terwijl de volle maan niet te zien was en we flink deinden op de golven. Een volgende keer zouden we het weer doen wanneer tij en weer dan mee zitten. Maar de dag van vandaag is echt een "ik wil bijkomen" dag, dus je wint er niet zoveel tijd mee. 

Nou ja, we namen een drankje met wat lekkers erbij, zagen de Iron Lady vlak bij ons ankeren (we hebben even gezwaaid naar elkaar), maakten ons bed op met het laatste schone beddengoed, pakten de laatste schone handdoeken, luisterden naar Grunnen FM (zender met de meest aparte liedjes, dikke lol gehad), belden met de kids en gingen op tijd naar binnen omdat er weer veel muggetjes rond vlogen. En: we maken het niet laat. We zijn het duidelijk niet meer gewend om een nacht door te halen, haha. Maar het was een prachtig avontuur!