Naar Warnemümde

Gisteravond zijn er nog meer ankeraars bij gekomen. Sterker nog, vannacht om 12 uur werden we wakker van stemmen. Nog een ankeraar, redelijk dicht bij ons. En aangezien geluid, dus ook stemgeluid, ver en duidelijk klinkt over het water, leek het alsof ze erg dicht bij aan het ankeren waren. Dat viel best mee, maar we hebben wel even gekeken natuurlijk.

Trouwens, even voor we naar bed gingen, zagen we een loodsboot naar zee varen. Op de laptop zagen we met behulp van AIS dat hij naar een baggerschip ging.

AIS is het Automatic Identification System, dat verplicht is voor grote zeeschepen, en in Nederland voor alle schepen langer dan 20 meter. Voor plezierboten is het niet verplicht, maar het is oh zo handig! Het is een transpondersysteem, waardoor je op je scherm alle andere schepen die ook AIS hebben kunt zien, en zij jou ook. We zien dus niet alleen hoe een ander heet, maar ook in welk land hij geregistreerd is en hoe groot hij is.

En, wat dus zo handig is: de snelheid en de richting. Dat vinden wij echt super wanneer we op zee de “snelweg voor zeeschepen” moeten oversteken.

Maar goed, nu keken we even op de laptop wat die loodsboot deed. Hij ging naar “Braune”, een baggerschip van 40 meter lang. Oh, zou die dan bij ons langsvaren? Zal wel. Oei, twee zeiljachten lagen wel dicht bij de vaargeul. Nou ja, dat merkten ze dan vanzelf.

We hebben even gewacht tot de loodsboot en Braune langskwamen. Dat was tegen 22:00 uur. Van dat Braune zagen we niet veel: het leek wel een kerstboom! Heel veel licht, niet alleen de rode en groene vaarlichten, maar ook veel wit licht, en de grote stuurhut was blauw verlicht. Grappig hoor, in het donker. Want het was een donkere nacht.

Het duurde even voor hij voorbij gevaren was, en toen bleek dat hij op het hoekje van het ankergebied  ging liggen. Dat gaf wat herrie natuurlijk, door de schroef en door het grote spudpalen die hij in de grond liet zakken, als een anker zeg maar. Misschien draaide er ook nog een aggregaat, dat weten we niet, wij lagen gelukkig ongeveer 400 meter verderop.

Vanochtend hoorden we de eerste boot tegen vijf uur vertrekken. Of het eentje van de ankerplaats was of uit de haven, dat weten we niet. We werden er een beetje wakker van. Slapen ging niet echt meer, dus we zijn maar opgestaan. Tegen twintig over zes vertrokken we.

Toen telden we nog 26 boten op de ankerplaats, en we zagen er zeven voor ons varen. De zon scheen, het was bladstil. Na iets van 2 uren varen kwam er een windje, maar te weinig om echt te kunnen zeilen. We hebben de fok uitgerold en het zeil gehesen en de motor gewoon laten draaien.

Op de marifoon hoorden we tegen een uur of tien een reisleidster. Nederlands. Eigenlijk toevallig, want we hadden even eerder iets anders gehoord op het officiële kanaal 16, die verder kletsten op kanaal 72. En daar stond de marifoon nog op afgesteld, toen de reisleidster begon te kletsen. We denken dat het een groepje zeilboten is, dat onder leiding van de dame een rondreis maakt. De dame regelt de havens blijkbaar. Ze vertelde haar toehoorders dat ze naar Gedser gaan, dat de havenmeester daar niet aan reserveringen doet maar dat er vast genoeg ruimte is. En toen deed ze nog een rondje op alfabetische volgorde en vroeg steeds of alles okee was. We konden niet iedereen verstaan, dat ligt aan de sterkte van hun zender. Grappig was het wel.

Later hoorden we nog een Nederlander in zijn beste Engels aan een groot schip vragen of hij achterlangs kon. Huh, vreemde vraag toch? De stuurman van het grote schip gaf zijn koers en snelheid door, en liet het daarbij. De Nederlander was er tevreden mee. Had geen AIS denk ik.

We wilden ankeren bij Warnemünde, maar de wind nam nogal toe. Leuk om te zeilen, weliswaar pal voor de wind, maar er kwamen ook flinke golven. We besloten toch maar naar de haven te gaan.

Toen we een mooi plekje hadden gevonden en de havenmeester betaald hadden, hebben we onze stoeltjes, een hapje en een sapje gepakt en zijn aan de oever van het Seekanal gaan zitten. Semi-decadent op onze oude stoeltjes, maar wel lekker in het zonnetje, met uitzicht op het water waar veel schepen voorbijkwamen.

Want morgen begint Sail Rostock, waar veel traditionele schepen naar toe gaan. Er kwam van alles langs: we zagen een mooie Pool, dat waarschijnlijk een opleidingsschip was, de grote ferry’s, een cruiseschip, rondvaartboten en aardig wat charterschepen. Ook de Tolkien, een Nederlands schip. Die hebben we al vaker gezien, en weer verbaasden we ons over het bushaltehokje. Geen echte natuurlijk, maar er is een glazen hokje achterop gebouwd, wat hoger, waar de schipper kan sturen. Het lijkt echt een bushaltehokje. En er stond ook nog een fiets aan het trappetje vast gebonden. Nou, Hollandser kan bijna niet!

Weer aan boord hebben we slingers opgehangen, want Maaike was jarig. Via Beeldbellen hebben we haar gefeliciteerd, en zagen direct Welmoed weer even. En die keek serieus! Wij lagen in een deuk daarvan, maar zij bleef maar serieus kijken, geweldig!

Alle grote Ferry's zijn mooi verlicht 's avonds, en wij konden ze vanuit de boot zien. Indrukwekkend hoor!