weer een zeilboot

Zo, na twee dagen flink werken hebben we weer een zeilboot. We begonnen gisteren al in Nederhorst, want de spullen die op het dek in de weg zouden staan kregen beneden een plaatsje. Ach, ondertussen hebben we natuurlijk ook nog gezwommen, gewandeld, een fietsband geplakt, de rubberboot die eergisteren lek raakte geplakt, en gebeeldbeld met Maaike en Welmoed.

We kwamen tegen kwart voor vier bij de werf van De Bruyn in Weesp aan de wal. Wel lekker makkelijk hoor, dat je niet hoeft te wachten tot de spoorbrug draait. Die draait slechts een paar keer per dag, maar vandaag konden we er mooi onderdoor.

Onderweg had ik nog een wasje gedraaid, dat in Weesp aan een zelfgespannen lijntje lekker vlot droogde.

Marco, de baas van het bedrijf, wilde de mast er aan het eind van de middag al wel afhalen. Fijn, dan zouden we 's avonds al wat kunnen doen. Want vandaag zou het erg warm worden, en die voorspellingen bleken ook uit te komen. 

Vandaag was het hard werken, want er zijn heel veel dingetjes die "even" moeten gebeuren. Even de verstaging in de mast uitrollen, even de verstaging in de mast klikken, even de windvaan vastzetten, even de gaten van de verstaging dichtmaken met speciale dopjes, even de nieuwe radarreflector bevestigen, even schoonmaken, even dit en even dat.

 

Maar tegen tweeën werd de kraan weer geactiveerd, en werd de mast opgetild. Alle sokjes, die we aan uiteinden van de wanten hadden gebonden, maakten dat het een vrolijke boel leek. Bijna kerstversiering. En oh, wat is het goed dat we deze gemaakt hebben. Want nu zijn we niet zo bang voor krassen op de boot. 

Marco wilde trouwens dat de windvaan er weer af ging, want  hij is gewend om de mast van achteren te pakken, dus dan zou de vaan heel misschien een opdondertje krijgen. Okee. Het hijsen ging dus weer even anders dan dat we in Sneek gewend waren, maar veel relaxter dan in Constanta. 

Al met al zijn we vandaag van 8:00 tot 16:00 uur bezig geweest. Met veel korte drinkpauzes, want het was echt flink warm. Marco rekende 1,25 kraanuren, dat viel ons mee. We betaalden ook de radarreflector, lijm voor de rubberboot, en een nieuwe Nederlandse vlag.

Ha, er kwam nog een sloepje aan met een defecte motor. De man van een jaar of dertig had geen lijntjes klaarliggen, dus ik gooide snel eentje van ons naar hem toe. Hij pakte hem vast met een gezicht van "wat moet ik in hemelsnaam met zo'n dik touw"..... Even later, toen hij langszij lag, vertelde ik hem dat we nog met de mast en de verstaging bezig waren, en wees ik hem waar hij zich wel en niet aan vast kon houden. Zegt ie "eh, wat is de mast"?

We zagen dat de lijn van de radarreflector verkeerd achter een want langs liep, en de lijntjes van de Lazy Jack hadden we niet kunnen vinden, dus dat moet later nog. Maar we zijn tevreden. 

Aan de lange wachtsteiger van de spoorbrug, waar we ongeveer een uur moesten wachten, hebben we lekker gezwommen. Het was zeker geen straf om nu te moeten wachten tot bijna half zeven. 

Met de ondergaande zon soms hinderlijk in de ogen (want de Vecht meandert als een malle), voeren we langs Hans en Tjarda, die al naar de waterkant liepen. We riepen een compliment voer hun jacht naar ze, en Hans zei dat het mooi was dat we weer zo'n prachtig zeiljacht zijn.

Even later zagen we zeven luchtballonnen in de lucht, en verdorie: er was geen plek meer voor ons aan de "onze" aanlegkade. Maar dat was niet erg, we wisten dat tweehonderd meter verderop aan palen altijd wel plek was. 

Inderdaad, daar lag niemand. Dus nu liggen we, tegen kwart over acht, hartstikke voldaan aan de palen. Even zwemmen, nog even nadenken waar nou die lijntjes van de Lazy Jack kunnen liggen, en verder niet zo veel meer doen vandaag.