(bijna) gestrand bij Loenen aan de Vecht

Het voelde goed, om wat netter te vertrekken. Netter, in de zin van: geen "stootplanken" meer buiten de boot hangend, en nieuwe hoezen om de stootwillen. Die planken hebben hun nut dubbel en dwars bewezen. Maar omdat we nu nog nauwelijks een sluis tegenkomen, hebben we die planken maar in 't gangboord gelegd. Dat zag er direct al beter uit.

En we hadden nog nieuwe hoezen voor de stootwillen aan boord (die had ik ruim anderhalf jaar geleden gemaakt), dus die stootwillen zien er nu weer op en top uit. En ze hangen niet meer buitenboord (voor 't gemak), dus we zijn nu weer verzorgd en netjes op pad gegaan.

Het was weer leuk, op de Vecht. Her en der een bochtje, mooie toegankelijke en minder toegankelijke huizen, ook huizen waarvan je denkt "wat doe jij hier aan de sjieke Vecht?", het was lekker warm en alles ging voorspoedig. 

Bij Nieuwersluis hebben we gezwaaid naar Derrek en Hetty, die we in Condé-sur-Marne hebben ontmoet, maar dat hebben zij niet gemerkt. Hun sloep lag er ook niet, dus misschien waren ze wel aan het varen.

Bij Loenen aan de Vecht had de brug dubbel rood. Het was even over elven, dus van een lunchpauze was nog geen sprake. En gisteren had ik de route nog bekeken en was er niets aan de hand. Vaarweginformatie.nl gaf aan dat dat deze brug, en die van Vreeland, vanaf gistermiddag 15:15 uur tot nader bericht gestremd is. Tot nader bericht. Poeh, dat kan tot Sint-Juttemis zijn. 

En van alle heiligen die we op onze reis hebben "ontmoet" in kerken en kastelen, was er geen Sint-Juttemis bij. Dus zijn naamdag is er niet. Dat wordt lang wachten. Even lang tot de klaver uit het land is, tot er twee zondagen in een week komen, tot de Paus een geus wordt, tot Pasen en Pinksteren op één dag vallen, of de politie weer per varken komt.

Wat nu? Terug naar Utrecht en via het Amsterdam-Rijnkanaal naar Nigtevecht en daar de Vecht op? Nou, eerst maar even bellen. Een aardige meneer van Rijkswaterstaat wist te vertellen dat er oponthoud zou zijn. Maar waar en tot wanneer wist hij niet. Hij wist wel een nummer van de gemeente. De mevrouw die opnam vertelde dat er een Piet-Hein (zo noemen we de brug- en sluiswachters, als variatie op de Franse Jean-Pierre en de Belgische Lambik en zo) ziek was geworden, en dat de huidige Piet-Hein nu twee bruggen bedienen moest. En heen en weer fietsen dus. Zo'n drie kilometer.

Prima, mevrouw van de gemeente, maar laat het de Piet-Hein van Breuken dan even aan ons doorgeven, en hang dan even een briefje op de brug. Of geef dat even goed door aan Rijkswaterstaat. Want de meneer die vlak achter ons voer, en uit Loosdrecht kwam, is al weer terug gevaren. 

Nou ja, wij gingen aan palen liggen en wachtten rustig af. Er kwam een boot bij ons langszij, want er was nergens een aanlegmogelijkheid, en we kletsten daar een poosje mee.

Na een uurtje ongeveer kwam Piet-Hein, hij draaide de brug voor drie boten vanuit Vreeland en voor ons. Ik vroeg of hij ook nog even een lunchpauze zou nemen, maar nee, hij nam wel een broodje onderweg. 

Bij Vreeland wilden we hem als dankjewelletje een memoblokje in de vorm van een hartje met een stempel-afdruk van ons erop geven, maar hij stond achter de open brug dus we konden niet bij hem komen. 

Bij Nederhorst den Berg was er aan de lange aanlegwal weer een mooi plekje voor ons vrij. Het voelde bijna als thuiskomen, zo grappig!