Druk zat

Vervelen hoef je je hier echt niet, in Nydri. Er is van alles te doen. Het ene is aardig, het andere leuk, en je hebt supergezellige dagen. Samen met, dat is wel de gemene deler, andere buitenlanders/overwinteraars/reizigers.

Van de week stond een echtpaar op de steiger. Ze keken steeds naar onze boot. Hidzer had gedoucht, kwam ze tegen op de steiger en maakte een praatje. En omdat het was fris was, nodigde hij ze uit aan boord.

We hebben leuk gekletst, met de camperaars uit Duitsland, uit de buurt van Passau. Niet zo lang, want meneer werd wat ziek van de golven. Golven? Ja, nou hij het zei, we bewogen een beetje. Maar helemaal niet erg. Voor hem bleek het wel te veel van het goede, dus we namen al gauw weer afscheid.

Vrijdagmiddag ben ik naar de kapper geweest. Niet die van de vorige keer, want die had steeds de deur gesloten. Zonder een papier met de reden van afwezigheid. Maar de bakker-mevrouw wist het: de kapster was op reis naar Australië. Maar er was nog een kapster, maar de bakkermevrouw kon daar niets van vertellen, want zij was er nog nooit geweest. 

Nou, ik ging er naar toe (bij het postkantoor linksaf) en ik kon direct geknipt worden. De kapster sprak geen Engels, dus met handgebaren communiceerden we en het kwam nog goed ook. 

Haar echtgenoot (denk ik) knipte naast mij een meneer, die tijdens de knipbeurt een telefoontje kreeg en weg moest. Hij had een uniform aan maar ik kon niet ontcijferen of het nou een brandweerman, een ambulanceman, een heftruckchauffeur of noem maar op was. Feit is dat de kapper een paar snelle halen deed en de klant vertrok. En duidelijk is dat hij nog een keer terug moest komen om het af te maken!

Vrijdagavond was er weer een quiz bij Arnie's. Ik hoopte echt dat het eten lekkerder was dan de vorige keer, maar helaas, bijna integendeel. Dus mochten we ooit nog hier een quiz gaan doen, dan zonder een diner.

Maar goed, de quiz was weer hilarisch, we hebben best fanatiek gespeeld maar weer niet gewonnen. 

Vandaag hadden we weer onze BBQ. Met een man of achttien zaten we lekker in het zonnetje. 's Ochtends was het slechts zes graden, toen we opstonden, en op de werf, bij Marco en Anne, hadden ze ijs op de autoruiten gehad! Maar goed, vanmiddag was het heerlijk warm en ook weer erg gezellig.

Op een gegeven moment haalde Robbert twee van zijn gitaren en zijn luidsprekers van boord, en hadden we een heuse zing-maar-mee sessie. Niet voorbereid, dus we hebben wat moeten improviseren af en toe.  Ken speelde "Volare" van de Gipsy Kings, en ik wilde wel meezingen maar kende de tekst bijna niet. Maar met de songtekst op de smartphone ging het wel aardig. 

Nou, dat bleek een prima vondst, want even later zaten we bijna allemaal met de smartphone voor onze neuzen. Niet om te filmen (ja, dat werd ook wel gedaan), maar vooral om mee te zingen.

Anne zong (speciaal voor mij, zei ze), het liedje "Mien vlakke laand". Heel mooi, deze vertaling van Jacques Brels "Le plat pays". 

Door Marloes en Ken werden we uitgenodigd om nog even na te borrelen in hun appartement, samen met Peter en Lisa uit Zweden. Ook dat was weer erg gezellig, en hoewel het pas tegen kwart voor zeven donker wordt hier, was het pikkedonker toen we naar "huis" liepen, want de uren vlogen om!

We hebben het over de kleuren van hun nog te bestellen gordijnen gehad, over ons aller werk, over reizen, over lekker eten, ja, waar eigenlijk niet over?