pakjes en waterval

We kregen een berichtje van PostNL. Met als titel: "Dit was ons 2022 samen". Het ging over het aantal pakketjes dat we het afgelopen jaar hadden ontvangen.

Dat waren er slechts vijf. We staan op plek 3337 in onze buurt, maar we weten niet wat PostNL onder onze buurt verstaat. En hoogstwaarschijnlijk staan we op de laatste plaats, maar dat werd niet vermeld.

Vandaag zijn we via een omweg naar de waterval gelopen. De waterval was niet de bedoeling, maar ach, dat was slechts een omweg van 8 kilometer. Dat deden we er even bij. 

Maar eerst liepen we door oude olijfgaarden waar niet geplukt was en waar niet gesnoeid was. De bomen zagen er wild en groots uit, bijna onwerkelijk.

En even verder liepen we door een gehuchtje te midden van vruchtbare boomgaarden. Olijfbomen, citroenbomen, mandarijnbomen en sinaasappelbomen.  De olijven waren geplukt en de netten en gesnoeide takken lagen er nog. Het is het eind van de mandarijnentijd, de meeste bomen waren bijna leeg. 

Maar sinaasappels en citroenen zijn er nog in overvloed. Het lijkt me erg leuk om zo'n boomgaard te hebben, maar ja, in Sneek is het klimaat niet zo geschikt. 

De laatste paar honderd meter naar de waterval was klimmen en klauteren. Het is best een toeristisch dingetje, te merken aan de borden die we op meerdere plekken langs de kust zagen, en aan de taverna die nu gesloten is. Maar het pad onderhouden? Nee, dat wordt nauwelijks gedaan.

Kanéna próvlima zullen ze wel denken. Geen Probleem. De toeristen komen toch wel. Dus en bult stenen op het pad, of een stuk leuning dat ontbreekt, daar doen ze niet moeilijk over.

Af en toe was het dus best een dingetje, dit tochtje naar de waterval. Maar het was wel de moeite waard!

Terug op The Pontoon, zoals de steiger genoemd wordt, gaven we Robbert een stuk citroenyoghurt taart, (die hij lovely vond) en namen we de vier dekraampjes onder handen. De sluitingen haalden we er af en maakten we schoon, we smeerden vaseline op de rubbers en streepten weer een klusje van de lijst af. Tevreden!