Op reis naar Staveren

Woensdag na Kerst voeren we naar Staveren. Het was grijs, fris en het regende ook nog wat. Maar ach, we zaten lekker warm en droog in de stuurhut, en hadden een Kerstslinger en een kerstboompje mee. En natuurlijk warme kleren, lekkere dingen en speelspullen voor Marit en Hidde, want we rekenen er op dat ze bij ons aan boord komen.

Het waaide als een malle op donderdag! We lagen eerst aan de kade, want er was geen plek bij de vissers. De golven rolden de haven binnen, en we schommelden nogal. Toen een motorjacht verdween, zijn wij daar gaan liggen. Dat was een stuk comfortabeler. 

We wandelden naar de sluis en door het dorp, en waren onder de indruk van de golven bij de wal.

Aan de kade lag de Frya, die we in Frankrijk hadden gezien. Het schip dat op tv was geweest in het programma "Vrouwen die varen". Meneer Frya stapte daar in Arleux uit de stuurhut om naar ons te zwaaien. We hebben nog even met Sierou (mevrouw Frya) en meneer Frya gekletst. Ze hebben het schip nog niet zo lang, en vinden varen in Frankrijk geweldig. Nu liggen ze in hun thuishaven te wachten tot het weer weer wat beter wordt, zodat ze vracht kunnen laden in Amsterdam. Waarschijnlijk gaan ze zaterdag weer op pad.

We hebben geen havenmeester gezien, en bij gebrek aan een envelop zelf maar eentje gemaakt. Een vrolijke.

Donderdagavond deden we mee aan een wandeltocht. Georganiseerd door de Schaatsclub, dus we kregen we een heuse stempelkaart mee. Het weer was prima, het was goed georganiseerd. We kregen in Molkwar een beker warme chocolademelk, en verder onderweg nog een keer, en een mandarijntje, en her en der waren er vuren aangestoken. Maar het was wel op zijn Starums: niet te veel sjeu. 

De sjeu was er wel dankzij een stel Amsterdammers die een uitgebreide Kersttoestand hadden in huis en in tuin. Van ver zagen we de lichten al, en eerlijk gezegd was het niet erg sfeervol maar het was wel leuk om even te bekijken. Aardige mensen, die van alles wilden vertellen.

Vrijdag kwam de Amigo al aan 't begin van de middag aan. Zó leuk om die koppies in hun mooie mutsen te zien! Bij de sluis haalden we de kindjes van boord, want het was nogal onstuimig op het IJsselmeer.

Het werden weer gezellige dagen!  De kinderen hadden in no-time alles in de Nocht weer ontdekt, we smulden met zijn allen van oliebollen en aten bij ons. En ja, de kleintjes wilden bij ons slapen. Gezellig! Natuurlijk mochten ze ook nog een filmpje kijken van Buurman en Buurman!

Anneke en Jan wilden met de Amigo nog even zeilen. Ze gingen een nachtje naar Medemblik. Wij deden veel spelletjes, lazen voor, gingen naar de geiten, de toren, het "oude" fort, de grote vis (nu even geen fontein), en bij de Coop was een leuk klimtoestel. Gelukkig kwamen we daar langs, voor boodschappen en oliebollen.

Marit maakte mooie tekeningen (samen met Pake), en de puzzels die me meegenomen waren een succes.

Vanavond hebben we gezellig van veel hapjes gesmuld, de foam-puzzels geprobeerd waar Anneke heel goed in was, een Escape-puzzel geprobeerd dit te moeilijk was, en genoten van bubbels in een mooie fles.

Het was een mooie afsluiting van een bewogen jaar: onze reis met alle bijbehorende belevenissen, het afscheid van Heit, en ook het weer kunnen genieten van kinderen en kleinkinderen!

Thuis!

Wow! Wat was het geweldig, het thuiskomen! Waren we er aan toe? Ja en nee. We kunnen nog jaren zonder problemen reizen hebben we gemerkt, maar het is toch wel geweldig om al die lieve mensen te zien!

Het waaide bescheiden, dus we hebben lekker kunnen zeilen. Op de grote fok. Het ging niet snel, maar we kwamen vooruit. Ergens halverwege kregen we een appje van Leo: Wilma had gezien dat we slechts 1,9 kilometer per uur gingen, of we misschien een sleepje nodig hadden?

Nee, dat hadden we niet nodig. We hadden afgesproken om tegen half drie aan te komen, en waren nog mooi op tijd. De vlaggetjes wapperden mooi in het wand, en ondanks alle stoere woorden van ons allebei, vonden we het toch wel leuk om de skyline van Sneek te zien, toen we op de mooie Brekken voeren.

Nou, en toen we de wijk invoeren! Kippenvel! Vlaggen waren gehesen, op de wal en op de boten, ons buurtje stond buiten te zwaaien en maakte foto's. Op onze eigen steiger waren zelfs "Welkom Thuis" vlaggetjes opgehangen.

Leo en Astrid hadden hun boot in Wilma's haven gelegd, dus wij gleden behoedzaam op ons eigen plekje. Het was even kijken hoe het zat met de lijnen, onze vaste spring op de wal zat klem bij de geïmproviseerde vlaggenstok, maar gelukkig hebben we lijnen genoeg aan boord.

En toen was het de hele middag knuffelen en kletsen. Leo had de bestelde statafels gehaald, en het werd zó lekker warm dat we buiten bleven zitten en staan. In Koudum en Wâldsein hadden we een boel drankjes, hapjes en koekjes gekocht, en onderweg hadden we koffie en thee gezet. Astrid ook al koffie en thee klaar, dus we hoefden bijna niets te doen. Even alles op schaaltjes en klaar was Kees.

Ha, over die schaaltjes: ik zei tegen Leo dat ik nog even naar de boot moest omdat we daar veel schaaltjes hebben. Hij zei dat we ontzettend veel schaaltjes hebben. Maar ja, ik wist niet meer waar ze staan...... Het moet allemaal nog wennen.

We hebben heerlijk gekletst en kregen zelfs nog lekkere wijnen, bossen bloemen en pluimen, en een heerlijke sûkerbôle! Wat een verwennerij! Er werd trouwens niet alleen gezegd dat de blog interessant en leuk was, maar ook dat het fijn was dat we er weer zijn. En: dat het zo leuk was dat we deze borrel hadden georganiseerd. Ha, dat vonden wij ook!

Heel vaak hebben we verteld dat we een geweldige Reis hebben gehad. Niet alleen vanwege de route, de mooie dingen die we zagen, de leuke mensen die we hebben ontmoet, maar ook omdat we gezond zijn en geen problemen met de boot hebben gehad. Dat we bijna elke dag wel tegen elkaar gezegd hebben dat we ons ongelofelijk RIJK voelen. En zijn!

Toen iedereen was vertrokken, heeft Hidzer patat gehaald en heb ik de boel opgeruimd en toen zijn we aan boord gaan eten. En slapen. Anders hadden we thuis ons bed moeten opmaken, een leuk excuus toch? 

Oh ja, want we kregen meerdere keren de vraag of we ons verheugden om op ons eigen bed te slapen thuis. Nou eh, nee. We slapen aan boord even goed en even lekker als thuis. We gaan zo even kijken naar Beste Zangers, en maken het waarschijnlijk niet laat.

Morgen komt de hele familie, daar verheugen we ons ook weer op. Maandag zwaaien we Leo uit, en de rest van volgende week gaan we "aarden", opruimen en laten we alles wat gebeurt over ons heen komen.

Tot we weer gaan varen blijft het stil op deze weblog. Ach, lang zal dat niet duren, want we zijn altijd graag aan boord. Dus als de agenda het toe laat, stappen we gauw weer op de Nocht!

nog één nachtje!

 We vertrokken al voor achten van ons Marrekrite-walletje naar de Dagpassantenhaven van Wâldsein. We lagen er nog maar net of Marit en Hidde beeldbelden ons al. Marit was met de fiets gevallen en had een schaafwond op haar kin en haar elleboog. De val was zo heftig dat haar zadel scheef zat! En Hidde was op het kinderdagverblijf gevallen met een dikke lip als gevolg. 

Terwijl we na het ontbijt de afwas van gisteren deden, kwam Maaike al aan, met Welmoed en Ids. Om kwart voor negen al. Heel gezellig, zulke vroege verjaardagskusjes!

Want ik ben nu zestig. Poeh. Het klinkt als een mijlpaal, maar voelt niet zo. Ik begin weer bij NUL, en ga verder alsof het gisteren was. Wel vroegen we ons al af of we een 60PLUS kaart of zo kunnen aanschaffen. Dat gaan we onderzoeken. Later.

Van Welmoed kreeg ik een mooie tekening, met veel goudglitters. Nou, de hele boot zit nu onder de glitters, dus het is echt een verjaardagsboot, of feestboot geworden.

We troffen het geweldig met het weer: tot na de lunch zaten we lekker buiten, en pas daarna begon het te regenen en ook nog te waaien.

We hebben van alles gedaan: de eendjes gevoerd, een taartje versierd, gelezen, met blokken gespeeld, Ids heeft nog even geslapen en Welmoed heeft gestept. Oh ja, het taartje...... Ik had oranjekoek gekocht, van de bakker. En de doos op het dashboard gezet. Geen handige plek bleek even later, want je stoot de doos er zomaar af. Het taartje met een beetje slagroom werd voor Welmoed, die het mooi versierde met allerlei gekleurd lekkers. 

Ids vond vooral de vlaggetjes interessant, maar hij wilde niet liggend kijken. Hij zit heel stevig, en wil ook steeds (met steun) staan. En dat met zijn hoofdje in zijn nek!

En Welmoed heeft heel erg lang met het emmertje gespeeld. Hijsen en kieperen, wat een plezier. Okee, soms ging het mis en kieperde het emmertje om in de kuip, maar ach, mama had droge kleren mee.

Na de lunch vertrokken ze naar huis. Wij ruimden op, tankten water en lazen de weekkrant GrootSneek. Vlak voor we naar restaurant de Watersport liepen hielpen we een Linssen 29 even aanleggen. Het was precisiewerk, maar het lukte heel goed.

Terug aan boord lazen we de eerste Polarsteps van Pauline. Ze schrijft erg leuk, we kijken nu al uit naar de volgende Stap!

nog twee nachtjes

Sinds we in Fryslân terug zijn, hebben we aan Marrekrite-walletjes gelegen. Al zeven nachten. Maar zonder een Marrekritevlag. Dat hoort niet zo natuurlijk, maar ja, ze zijn niet bij de Poiesz te koop. Volgend jaar maar weer.

Hidzer heeft vandaag wel een vlaggenparade aan elkaar geknoopt. Bovenaan een (oude, bijna zonder kleuren) Nederlandse vlag, onderaan een Fries vlaggetje, en daartussen 12 landenvlaggen. Voor elk land dat we bezocht hebben tijdens onze reis een vlag. Eigenlijk hadden we er twee voor België en twee voor Frankrijk moeten hebben, maar dat is weer even te veel van het goede. Het staat wel erg vrolijk!

We hebben gisteren weer met Thomas gebeld. Hij is nu in Avignon, samen met zijn zwager in de camper, op weg naar huis dus. De boot staat op de wal in Port Saint Louis. Hoewel het iets duurder is dan hij had verwacht, voelt het heel goed en was hij erg blij met de professionaliteit van alle de medewerkers. 

Nog twee nachtjes, dan komen we thuis. Andries belde over de overdracht van het huis, dat maandagochtend zou zijn. Maar het is naar 's middags verplaatst, en Leo kan er dan niet bij zijn. Die had gezegd dat het wel zonder hem kon, dat hij ons "ontvangt" zaterdag en dat we een borrel doen. Nou, dat was prima.

De agenda raakt al aardig vol. De bridge-competitie, muziekles en leuke uitjes zijn genoteerd. Thuiskomen komt nu echt dichtbij hoor. Leuk? Ja. Steeds leuker!

nog drie nachtjes

Vanochtend deden we nog een paar boodschappen in Koudum, voornamelijk voor de buurtborrel. We belden de naaste buren op, omdat we gemerkt hadden dat iemand ons appje niet gelezen had, en we konden geen telefoonnummer van een ander stel vinden. Buurman W gaat wel even bij hun langs om onze uitnodiging mondeling te doen. Bijna iedereen komt, dat is een leuk vooruitzicht.

We hebben twee statafels gehuurd, die Leo wel wil halen. Maar dat weet hij nog niet, haha.

Na de lunch vertrokken we naar Wâldsein. Nog in het Jan Broerskanaal hesen we het zeil. Dat was bijna schrikken, want er lagen me toch een dode of bijna-dode vliegen en andere vliegende beesten in de Lazy Jack! Dat hadden we nog nooit zo meegemaakt.

Waar ze vandaan kwamen? Misschien wel van de Vecht, maar we vermoeden toch dat ze ons hier de laatste dagen hebben opgezocht. Feit is wel dat er niet veel energie meer in de beestje zat, alsof ze een winterslaap wilden houden.

Nou, de meeste zijn direct weggewaaid, en een stuk of vijftig hebben we een handje geholpen.

Met vol tuig hebben we lekker gezeild. Er stond niet veel wind, maar we kwamen lekker vooruit. Ter hoogte van Maaike hebben we nog even gezwaaid en in een vestje, lekker in het zonnetje, hebben we een heerlijke middag gehad. 

Tegen vier uur legden we op het Marrekrite-walletje in Wâldsein aan. Alsof we niet weggeweest zijn, zo vertrouwd. Maar er was wel wat veranderd: de beschoeiing was vernieuwd, de takken van het wilgenkunstwerk waren enorm gegroeid en het huis op de hoek was geverfd. Maar we hoorden de kerkklok in de verte, dat was hetzelfde gebleven.

nog vier nachtjes

Voor het eerst sinds weken, misschien maanden, hebben we de wekker gezet. Maar we waren al voor half zeven wakker, dus onze mentale wekker doet het nog prima.

De reden hiervoor? Oppassen! Zaterdag vertelde Maaike dat ze een afspraak had voor de schoonheidsspecialiste, en daarna graag wat leuke boodschappen wilde doen. De kindjes konden natuurlijk wel naar Heidi en Ruud, maar dan voelt Maaike toch een soort van haast om naar huis te gaan. Maar toen wij zeiden dat wij wel wilden oppassen, twijfelde ze geen moment. Maakte zelfs nog een lunchafspraak met Atty en haar zoontje Finn, en juichte tegen Stef even later "lunchen zonder kinderen, joepie!".

Ze had haar afspraak om negen uur in Sneek, dus we wilden om rond acht uur bij hen thuis zijn. Met een mooie zonsopgang fietsten we weg, het was net licht genoeg om het fietspad te kunnen zien.

Na een kwartiertje fietsen kregen we een appje wanneer Stef ons moest halen, maar ach, toen waren we al bij Oud Karre, dat stuk water aan de Súderseewei. We hadden de zonnebrillen op tegen de vele muggen, maar het fietste lekker.

We hebben een heerlijke dag gehad! Ik had Maaike gevraagd om even op te schrijven hoe laat er geslapen en wat er wanneer gegeten moest worden, en er lag een A-viertje met informatie klaar. We hebben niet de hele gebruiksaanwijzing kunnen volgen, want Welmoed wilde niet slapen vanmiddag en ook geen fruit eten.

We hebben veel voorgelezen, gedanst, heel ver gefietst, getekend met stoepkrijt, naar een kronkelworm gekeken, lekker geluncht en veel gelachen.

Maaike had een lange leuke dag gehad in Sneek en 's avonds aten we heerlijke stamppot zuurkool met zijn allen. Ook Heidi en Ruud waren er bij. Gezellig!

Onderweg naar de boot hadden we de zonnebrillen weer op tegen de mugjes, maar op het laatst was dat te donker. Al zwaaiend bereikten we de boot. Op het zeiljacht achter ons kwam een meneer naar voren lopen die vroeg "leuke dag gehad?". Waarschijnlijk kwam hij even checken of wij echt wel bij de boot hoorden.

Morgen gaan we naar Wâldsein, waar Maaike vrijdag met de kindjes een taartje komt eten. Poeh, eind september komt nu wel snel dichtbij hoor!