Rustig aan naar huis

Met steeds stevige wind zijn we rustig aan naar huis gevaren. Zondag, na een rustige nacht, namen we in het zonnetje de tweede schutting van de dag. In het kanaal Beukers-Steenwijk, vlak voor Giethoorn, kregen we een bui, dus daar stuurden we even binnen.

Even verderop, toen het allang weer droog was, kwam ons een 8-meter-kruiser tegemoet die luid toeterde, en de mensen zwaaiden enthousiast naar ons vanachter hun raampjes. Wat bleek? Het waren de mensen uit Joure die achter ons hadden gelegen in Blokzijl. Zij hadden verteld dat ze naar Meppel wilden, en zijn blijkbaar niet via de Beulakerwijde gegaan in verband met de wind en golven.

Op het Steenwijkerdiep liet de brêgewipper van Halfwegdiep ons door terwijl hij eigenlijk zijn lunchpauze had. Daar hadden we niet om gevraagd, maar misschien had hij zijn lunch al op. Het was namelijk erg rustig op het water.

We hebben even gepauzeerd aan een zogenaamde aanlegplek. Nou, het is wel een echte, maar nogal ondiep. Maar we wisten dat bij de volgende brug geen aanleg mogelijk was, en van ver konden we de dubbel-rood-lichten al zien.

Ha, en toen we bij de brug kwamen, bleek dat we bruggeld moesten betalen. Daar hadden we niet op gerekend. Geen probleem, zei de brêgewipper, we mochten even verderop wel even aanleggen. En tot onze verbazing kwam hij langs met hengel en klompje. De lieverd. Hij maakte nog even een praatje en wenste ons een goede reis.

Nou, die hadden we hoor. We voeren rustig over de Wetering en legden aan op een prachtig rustig plekje. Okee, het had nog wel even geregend en gewaaid, maar we lagen toch redelijk beschut. We hoorden veel vogels en hadden een hele mooie rustige avond.

 

Na weer even gezwommen te  hebben vertrokken we in een lekker zonnetje.

De brêgewipper van Kalenberg kon niet wisselen, en ik had òf een briefje van 10 òf een euro voor hem. Dus het werd een euro. Want we waren de eerste klant. 

Het was weer geweldig om hier te varen. We zagen plekken waar we eerder hadden gelegen, waar we hadden gefietst en gepicknickt, en ontdekten ook nieuwe aanlegplekken. De laatste keer dat we hier waren was in 2017, dus dat er wat veranderd bleek was niet zo gek.

Op het Tjeukemeer waaide het ook flink, en ons plan om vlak na het meer aan een steiger te gaan liggen hebben we niet uitgevoerd. We voeren door naar de Janesloot bij Langweer, waar nog precies één plekje vrij was aan de lange steiger. Best gek, het was hier veel drukker dan we de vorige dagen gewend waren.

Aan het eind van de middag liepen we nog even een rondje van ongeveer 4,5 kilometer en zaten daarna nog heerlijk in het zonnetje. Bijzonder hoor: na weer een dag van veel wind werd de lucht mooi blauw en was het windstil.

Vanochtend ontbeten we lekker in de kuip in het zonnetje, en na de koffie gingen we naar huis. Mooi op tijd voor de late lunch. We deden allerlei klusjes, waaronder het plakken van de naam op de Optimist. Die heet voortaan Wille, maar we hebben er in kleine letters "Nocht en" voor geplakt, om duidelijk te maken dat de Nocht en de Wille bij elkaar horen.

We hebben de boot nog niet leeg gehaald, want we willen over een paar dagen weer vertrekken. Dus moesten we wel een paar keer heen en weer lopen omdat we nog dingetjes nodig hadden.......

Naar Blokzijl

Wij zijn de afgelopen week in rustig tempo naar Blokzijl gegaan. Zaterdag kregen we bezoek van de mensen van Waternet. Of het klopte dat we er al ongeveer een week lagen? Ja, dat klopt. Ze deden niet moeilijk, we gaven aan dat we zondag zouden vertrekken, en vertelden dat ze bezig zijn met de Boten Zonder Postcode in Muiden. Dat geloven we nog niet direct, maar ach. We waren toch al van plan om te gaan.

Tot en met dinsdag waren we nog op de Vecht. Eerst een nachtje bij de Spiegelplas, daarna naar Weesp, daarna naar de palen vlakbij het Pipi Langkoushuis, op woensdag gezeild naar Lelystad waar we voor anker gingen, donderdag op de fok naar een ankerplek bij het IJsseloog in het Ketelmeer, en gisteren kwamen we aan in Blokzijl. Daar liggen we nu nog.

Gebeurden er nog dingen die we willen onthouden? Jazeker!

Zaterdag waren we naar de kaasboer in Nederhorst geweest. We verbaasden ons over de klanten van de aardige kaasboer. Eén mevrouw vroeg direct om twee plakjes kaas voor haar dochters. En een andere mevrouw vroeg of de korsten er af gesneden konden worden. Dit hadden we nog nooit gehoord. 

Het was weer een droge dag, deze zaterdag, maar wel veel wolken en gelukkig ook best veel zon. En heel veel wind. Dus ook veel wandelaars op het pad. Die de leukste dingen tegen elkaar zeiden: "zo, deze boot zit strak in de verf!", "oh, wat een mooie kajuit heeft deze", "kijk, dit is nou een Colin Archer", en "deze is groot!".

Maandag was een regendag. We voeren van de Spiegelplas naar Weesp, waar we aan een wachtsteiger voor de brug gingen liggen. Dat mocht van de brêgewipper. En het begon me toch te waaien in de middag! We lagen prima hoor, maar we trilden in de lijnen. Het viel ons op dat er niemand door de bruggen ging, mensen bleven liggen. Terwijl de brug enkel rood gaf.

Vaarweginformatie.nl gaf aan dat er wegens weersomstandigheden heel veel bruggen op de Vecht en daarbuiten niet draaiden. Tot aan Amsterdam toe. Van 17:00 tot 20:00 uur. Op het journaal zagen we dat de harde wind veel overlast had veroorzaakt: van omgevallen bomen, dakpannen en platen van daken, vliegtuigvertraging en gedoe op het water. 

Woensdag zeilden we naar Lelystad. De wind was minder ruim dan verwacht, en bij donkere wolken waaide het even erg hard, maar we gingen lekker vlot. In ons eentje lagen we voor anker. Af en toe regen, wel veel wind. Het journaal vermeldde dat het ook slecht weer was in Roemenië en omgeving, en dat er een hittegolf is in Griekenland.

Na een koude nacht (iets van 8 graden) vertrokken we donderdag zonder te zwemmen. Het water lonkte niet..... Bij de Ketelbrug moesten veel auto's op ons wachten, maar gelukkig waren we met 4 boten, dus we voelden ons niet superschuldig.

 

Het hele traject van Lelystad tot aan het IJsseloog konden we op de fok varen. Heerlijk. Ons ankerplekje lag wat in de vaargeul, tenminste, naast rode tonnen. Maar daarbuiten was het ook nog drie tot vier meter diep. Dat hadden we niet verwacht, maar Hidzer is even gaan meten. 

Het lag er heerlijk. Eerst was er nog veel wind, en ook wat stroming, maar de avond was rustig. Apart hoor, dit IJsseloog. Volgens Wikipedia is het een kunstmatig ringvormig eiland dat aangelegd is voor de opslag van verontreinigd slib.

In de jaren tot 1990 is zwaar verontreinigd slib aangevoerd door de IJssel en als bezinksel terechtgekomen op de bodem van het Ketelmeer. Dit slib bevatte giftige stoffen en metalen, zoals kwik en zink, afkomstig van afvallozingen door fabrieken in Nederland en Duitsland.

IJsseloog bestaat uit een ringvormige put van 45 meter diep met een diameter van een kilometer. De put is midden in het Ketelmeer gegraven en wordt omringd door een tien meter hoge dijk. De belangrijkste eis bij de bouw van het depot was dat het opgeslagen slib niet kan doorlekken naar het grondwater of naar het Ketelmeer. Dat schijnt te lukken doordat het waterpeil in de put lager dan 4 meter onder NAP wordt gehouden. Dit is lager dan de bodem van het Ketelmeer, dat gemiddeld 2,4 meter diep is.

Wij hoorden heel veel vogels, zagen zwanen en een bever. En slib of niet, we durfden het aan om de volgende ochtend te gaan zwemmen!

Na het betalen van de factuur voor de werf (we kregen de rekening 7 weken nadat we daar vertrokken waren) haalden we het anker op. Op het gedeelte van de ankerketting tussen dat wat in de modder lag en dat wat droog was, was geen lijnolie meer te zien. Heel apart.

Op de fok konden we het best wel saaie lange stuk tot aan de splitsing Genemuiden-Vollenhove varen. Het waaide hard, maar we hielden de boot onder controle. Het was drukker op het water dan gisteren, maar ja, gisteren waren we dan ook op meer open water.

Om half twee kwamen we aan in Blokzijl. Mooi op tijd, er was nog een laatste plek aan de steiger midden in de kolk. Aan de kade liggen, vlak bij de sluis, was niet zo aantrekkelijk omdat er een openluchtvoorstelling is. 

Maar het was wel grappig dat de voorstelling al ruim van te voren begon, rond de haven. 

De dominee in het stuk zat heel overtuigend in zijn rol. Hij ondervroeg enkele kinderen over hun bijbelkennis, en zelfs het beeld van Prins Maurits van Oranje (zoon van Willem van Oranje) werd door hem aangesproken.

Wandelen in buien

Het is nog geen zomer. Dat is duidelijk. We liggen hier prima (eigenlijk al te lang, want we mogen hier slechts drie dagen liggen), maar we vervelen ons nog nieten besloten om vandaag een stuk te wandelen. Via Vreeland langs de andere kant van de Vecht naar Nigtevecht, en daar met het pontje oversteken weer naar "onze kant". Een kilometer of 15.

Volgens de weermannen zouden de buien ons niet raken, maar ze hadden het mis. Dus zijn we niet verdere dan Vreeland geweest. Op de heenreis hebben we een keer geschuild onder een dikke boom, in Vreeland eerst onder een boom en daarna in het brêgewippershuis, en op de terugweg ook weer onder een paar bomen.

Maar het was toch een leuke dag. Bij Vreeland verbaasden we ons over de verkeersborden. Eerst was aangegeven dat gemotoriseerd verkeer na anderhalve kilometer niet verder mocht. Nou, dat kon ook niet want er stonden paaltjes op de weg, bij de brug.

Vlak voor die brug stond het bord "Gesloten in beide richtingen voor voertuigen, ruiters en geleiders van rij- of trekdieren of vee" , of, in simpeler taal: hier mag je niet inrijden, maar wel lopen. We hebben het even opgezocht.....

Daaronder staat "uitgezonderd fietsers en brommers". Okee, dus je mag hier als voetganger, als fietser en op je brommer over de brug.

Maar dat derde bord dan? Dat betekent dat het een voetpad is, dus je mag alleen te voet verder.

Wat een gedoe om mensen duidelijk te maken dat je hier moet lopen en dat er geen paard of koe met je mee mag.....

Vlak bij Nederhorst zagen we enorme zwammen op een boom. Met een beetje fantasie (dat hebben wij blijkbaar), zien we een snor en twee lippen in de zwammen, en daarboven nog twee ogen.

Ha, we houden nu de stand bij van Keer op Keer 2, en we zijn enorm aan elkaar gewaagd. Leuk!

Bezoek musea

Ook gisteren en vandaag zijn we de dag gestart met zwemmen. Nou, echt zwemmen was het niet, we bleven in de buurt van onze zwemtrap, maar de shampoo is uit ons haar gespoeld.

Gisteren zijn we na ons Gamma-bezoekje nog even langs de Action geweest voor haarelastiekjes (niet voor HIdzer of mij, haha), een kleurboek en een doe-knutselboek. En na een stadspicknick hebben we het Museum Hilversum bezocht.

Jana Romanova heeft 101 ijssculpturen heel mooi gefotografeerd. Het moest ons uitnodigen om na te denken over waterschaarste. Dat zagen we er niet in, maar het was leuk om langs en tussen al die foto's te lopen.

De fotograaf Rutger ten Broeke is dit jaar 80 geworden en kreeg een overzichtstentoonstelling. Nog nooit getoond was de serie 10.000 portretten. Dat was een mooi idee! Gedurende een periode van 20 jaar zette hij een pop-up studio op in veertig plaatsen. Van Amsterdam tot Chicago, van Terschelling tot Pasadena. Mensen werden via obstakels op de weg door een studio geleid, waar een foto van ze gemaakt werd en waar ze even vertelden wie ze waren en wat ze deden. 

Vandaag fietsten we (mijn fiets doet het weer prima) langs voor ons nieuwe paadjes naar Laren. Naar het Singer Museum. 

Naar het Singer Museum. Heel veel (echt veel)  mensen (lees ouderen in groepen) kwamen voor de Breitner tentoonstelling, maar we verdenken veel bezoekers er van dat ze vooral kwamen voor de gezelligheid en de koffie met taart.

Wij waren getriggerd door Levi van Veluw. Veel twee- en driedimensionaal werk, erg mooi.

Vooral het laatste werk, waar hij een jaar lang aan gewerkt heeft was indrukwekkend. Honderden blokken klei en zo'n 1500 "gekleide" hoofden stonden in een grote spiraalvormige kast. 

Project fiets

Zondag bleek mijn fiets geen zin meer te hebben. Hij trapte steeds door. Af en toe deed -ie het goed, maar als ik freewheelde gaf hij er de brui aan. We moesten dus naar een fietsenmaker.

Maandag waren we tegen koffietijd klaar voor vertrek. Lekker gezwommen, vers brood gehaald bij de AH, fietsen aan boord en de rubberboot er weer achter. Toen keken we elkaar aan en vroegen ons hardop af waarom we terug wilden naar huis. Op de Noordzee blijft de wind nog zeker twee weken ongunstig, en we vinden het hier toch leuk?

In Nederhorst is een fietsenwinkel, dus dat leek de oplossing voor mijn fiets. We bleven liggen. Hidzer had het euvel al gevonden: de cassette in mijn achterwiel. Helaas hadden we geen WD40 aan boord. Voor de werfbeurt hadden we zowat alles uit de boot gehaald, en de bakken met gereedschap en zo opnieuw geordend. Thuis hebben we 't wel, maar ja, daar hadden we nu niks aan.

Maar de fietsenwinkel was maandag gesloten, dus dinsdag belden we even. Pieter zei dat hij de fiets even wilde zien. Hidzer ging er naartoe. Nou, dat was even een desillusie! Pieter keek er naar en zei dat hij ze niet op voorraad had. Nee, dat begreep Hidzer ook wel. Maar kon het dan besteld worden? Nee, daar begon Pieter niet aan. Te veel gedoe en het duurde te lang. Moesten we zelf maar doen. Hij wilde dan nog wel even wat kruipolie er op spuiten, maar dat was het dan wel. 

Wonder boven wonder (of liever: dankzij de kruipolie) bleek de cassette het toch weer beter te doen. Vandaag zijn we (vooral ik heel voorzichtig) naar Hilversum gefietst. Naar de Gamma, voor zowel kruipolie als WD40.

Onder een afdakje stond een bordje dat je daar je fiets moest stallen. Niet dat dat kon, want er stonden picknicktafels in verschillende groottes. Maar goed, wij deden wat het bordje "vroeg". Mijn fiets op de kop op een picknicktafel, wat tissues uit het Gamma-toilet eronder, en flink spuiten met de WD40. 

En warempel, mijn fiets doet het weer als vanouds. Waarschijnlijk was het palletje binnen in de cassette, door vuil en vet blijven hangen. 

Dus Pieter, je bent niet zo klantvriendelijk, maar je kruipolie heeft ons toch geholpen!

De Hamster

Afgelopen zondag, toen Marit en ik in de AH waren, zag ze een hele grote knuffelhamster staan. Een mascotte voor het EK dat 14 juni begint. Je kon 'm winnen, wanneer je op originele wijze de vraag "hoe juich jij voor Oranje?" beantwoordde. Wij vulden een kaartje in. Ons antwoord was "op de boot bij Pake en Beppe (Fries voor opa en oma), omdat ze oranje vlaggetjes hebben en oranje mini-hamsters". We hoefden slechts een naam, een mailadres en een telefoonnummer in te vullen. Achter Marits naam schreef ik "6 jaar" op.

Vanochtend, toen Anneke en Hidde bij ons waren, werd ik gebeld. Marit had de hamster gewonnen! We gingen op de fiets naar de AH, en werden zelfs op de foto gezet voor Facebook. Gelukkig werden onze namen niet genoemd.

Daarna was het een uitdaging om het beest op de fiets te binden. We hadden een spanband en een touw mee, en dat ging gelukkig goed.

Eerst kreeg ie een plekje voor de stuurhut, en we hadden veel bekijks, haha!

Er stopte een fietsende meneer, die erg nieuwsgierig was naar de hamster. Toen hij doorkreeg dat Hidde bij ons aan boord was en Marit op school, deed -ie een greep in zijn fietstas en haalde er een hele leuke knuffelaap uit. Voor Hidde! Nou, is dat even lief! Hidde taalde niet naar de hamster, maar dat terzijde.

Het beest, dat werkelijk een kwalitatief erg mooie knuffel is, werd stevig op de fiets gebonden, en zo ging Anneke naar huis. Ze had het hele fietspad nodig, zo groot was de hamster.

Ze appte later dat ze bij alle rotondes voorrang had gekregen, en er veel naar haar getoeterd en gezwaaid was. En Marit? Die was hartstikke blij! De hamster staat op haar slaapkamer, hij is gewoon te groot voor in de kamer.

Wij zijn nog een rondje om de Spiegelplas gaan lopen, zo'n 10 kilometer, en zagen bij een weiland dat er (door de boer?) netjes om de bloemetjes heen gemaaid was. Lief!

Logeetjes

Oh, wat was het weer gezellig met Marit en Hidde aan boord. Geen onvertogen woord, en  lekker veel lachen. Heerlijk!

Ze werden al vroeg gebracht, tegen half negen. Wij waren naar een steigertje voor een café gevaren, waar de auto kon staan en we makkelijk aan wal konden. Al gauw gingen wij op pad. Naar Nederhorst.

Onderweg smulden de kindjes van het laatste stukje taart dat overgebleven was van Hidzers verjaardag, en werd alles in de boot weer even ontdekt. De bedden, het speelgoed, het voordek, de boeken, de kastjes, alles dus.

We zwaaiden naar het huis van Hans en Martjalda en vonden een mooi plekje. In de buurt van het chaletpark, want dichterbij Nederhorst lag een Boot Zonder Postcode met een luide aggregaat aan. 

De kindjes wilden graag naar de speeltuin, dus dat deden we. Met de stepjes, waar Marit totaal geen moeite mee had maar waarvan Hidde het sturen nog wat lastig vond.

Eén van de drie bouwpakketten uit Frankrijk was mee, en daar werd weer lekker mee gespeeld. Eerst werd het chalet gebouwd, en daarna werden de onderdelen gebruikt in hun fantasie. 

Het was ook tijd voor tentjes dit weekend. Zowel binnen als buiten. Af en toe speelden ze vadertje en moedertje, maar soms waren het ook twee hondjes. En soms was het speelgoedhondje ook welkom.

Wat worden de kindje toch groot! Marit is veel met letters en cijfers bezig, en Hidde slaapt al zonder slaapzak (wisten we niet, maar gelukkig hadden we een 1-persoons dekbed extra mee), en wordt al knap zindelijk overdag. Hij riep een keer "ik ga poepen, doei doei!" en deed dat ook. Super!

Vrijdag was het heerlijk weer, we hebben zelfs twee keer gezwommen. De groene krokodil bleek een goede aankoop, want vooral Marit wilde daarmee spelen. Hidde vond het water koud en diep, hij heeft een dipje in zijn zwemplezier. Jammer, maar dat komt wel weer goed.

Ha, ze (vooral Marit dus) vonden zwemmen zo leuk dat ze tijdens het roeien met Pake even goed voelden hoe warm het water was. Lekker om te zwemmen riepen ze.

En ze wilden graag zelf, alleen, roeien. Dat kon natuurlijk, met zijn tweeën in de rubberboot, met een lange lijn aan de Nocht.

En natuurlijk gingen we een paar keer fietsen naar de AH, waar we een gek filmpje maakten in de muziekkoepel, en de andere speeltuin stond ook nog op het verlanglijstje.

Vanmiddag werden de kindjes weer gehaald. En werd het weer stil aan boord. Maar oh, wat hebben we genoten!

Lekker zeilen, en afmeren in Weesp

 Gisteravond zagen we mooie veelbelovende luchten op de Fluezen. 

Maar vandaag was het eerst grijs. En toen we vlak buiten Staveren voeren kregen we nog een buitje. Ach, daarna bleef het droog, dus dat buitje waren we al gauw vergeten.

Ons plan, ingegeven door Buienradar en Windy, was om tot Enkhuizen zo ongeveer pal in de wind te varen. Maar de wind stond gunstiger, dus we konden lekker zeilen. Wel met een reef, want het waaide flink. Vooral wanneer donkere wolken bij ons in de buurt waren.

Bij het Paard van Marken werd de wind te schraal, dus op motor en fok gingen we verder. In Muiden, waar we tegen half zeven waren, konden we niet liggen op "ons" plekje. Dezelfde onverzorgde boot zonder postcode, met drie bijbootjes, als we in maart gezien hadden, lag er. Jammer. Dan maar door naar Weesp. 

De spoorbrug draaide om half acht, dus we hadden lekker tijd om voor die tijd even te eten, en daarna legden we aan aan een wachtsteiger. De wachtsteiger voor de Lange Vechtbrug die niet meer draait vanavond. Morgen moeten we maar even zien waar we kunnen liggen, want Marit en Hidde komen bij ons. Ach, we kunnen ze ook met de rubberboot van de wal halen natuurlijk. In elk geval kunnen ze met de auto vlak bij ons komen. 

Ha, we kregen nog een compliment van een man, die ons een vriend leek van Vriend Jan. Die hebben we vaak hier in de buurt op de Vecht gezien, en is een praatgrage nette man (met hond), in een ouderig bootje. Deze man hier was ook praatgraag en wilde graag weten welke verven we gebruikt hebben voor de boot. Grappig!

Weer een reisje

Yep, we zijn weer op reis. In Nederland. We hopen dat het een kort Nederlands reisje wordt, maar we denken dat het een iets-langer-Nederlands-reisje zal worden. Want het weer is enorm onbestendig, en van de voorspellingen voor op de Noordzee wordt je gewoon duizelig, zo sterk verandert het daar.

Ons plan om aanstaand weekend richting Duitsland te varen, wat vorige week dinsdag een supermooi idee leek, wordt nu afgeraden. Storm op zee, vanuit het noorden.

Maar ach, Anneke had gevraagd of we aanstaand weekend op de kindjes kunnen passen, want zij en Jan willen graag een weekendje weg. Nou, dat willen wel hoor! Het lijkt een lekker zeilweertje te worden (op het binnenwater is de wind wat minder veranderlijk blijkbaar), dus dat komt prima uit.

De mast van de Optimist hangt in het stuurboord-gangboord, het roer ligt in het bakboord-gangboord en de boot zelf ligt voorop.

De rubberboot volgde ons, en op de motor (met tegenwind), zijn we om kwart voor vijf vertrokken en bijna tweeënhalf uur later aan "onze" Marrekriteboei bij het Derde Eiland gaan liggen.

Heerlijk!

Na een feestje en twee grijze dagen weer thuis

Hidde's verjaardagsfeestje was erg gezellig. Met mooie herinneringen in ons hoofd en leuke foto's op de telefoon vertrokken we maandag al voor half acht omdat we echt om negen uur bij de Uitermeerbrug wilden zijn. Onderweg zwaaiden we naar Hans en Martjalda, (leuk!) en we vroegen ons af of ze nou altijd vroeg opstaan of speciaal voor ons al om half acht op de uitkijk stonden. Het regende een beetje, dus we bleven lekker binnen sturen.

De brêgewipper van de Uitermeerbrug was er stipt op tijd, maar hij had papieren in zijn hand (toch nog met hoofdstuk vier bezig?) en het duurde even voordat de juiste knoppen ingedrukt waren. 

Maar toen we de Lange Vechtbrug in Weesp belden kregen we steeds een melding dat het nummer niet beschikbaar was. Vreemd! Ik heb de havenmeester nog even gebeld, maar die had ook slechts dit nummer. 

Ja hoor, het zal ook eens vloeiend gaan op de Vecht. We hebben elke keer wel wat.......

Bij de wachtsteiger lag een kruiser uit Almere, en die mensen waren nogal opgefokt. Ze konden de brug ook niet bereiken natuurlijk, en lagen er al sinds gisteren te wachten. Toen was het enkel rood volgens hen. Maar ja, op vaarweginformatie.nl stond duidelijk dat de bruggen op zaterdag en zondag niet bediend werden. "ja maar we hadden enkel rood!".....

Gelukkig kwam de brêgewipster aanfietsen. Ze zei dat de accu van de telefoon leeg was, en maakte haar excuses. 

De spoorbrug opende zelfs twee minuten te vroeg, en toen ik de Groote Zeesluis in Muiden belde zei Wouter dat we maar even moesten bellen wanneer we vlak voor de Spieringbrug lagen, want wij konden lekker droog zitten in de stuurhut. Hee, hij kende ons dus nog. Trouwens, hij kwam in zijn auto, dus hij zat ook droog.

Tegen kwart voor elf voeren we de sluis uit, we zagen Almere tanken bij de jachthaven, en we voeren een grijs Markermeer op. Genoeg zicht, maar de overkant was niet te zien. En regen. En geen wind. 

In Lelystad lagen we met vrachtschip Tygo in de sluis (die te horen kreeg "dat hij met het zeiljachtje wordt geschut") en tegen 17:00 uur lagen we in de kade van Urk. Grijs en rustig Urk. Helaas was de viswinkel gesloten.....

De Centrale Meldpost zei dat er 's nachts en vandaag minder zicht zou zijn, tot aan mist toe. Maar na een rustige nacht, waarin trouwens wel zo'n taxi-boot-voor-de-windmolens vertrok en kwam en nogal wat lawaai en golven maakte, vertrokken we om negen uur. 

Hartstikke grijs, motregen, een vreemd windje, we kozen voor binnen sturen. Het was rustig op het IJsselmeer, we zagen slechts een paar vrachtschepen.

Alles liep lekker, maar de brug van Spannenbrug opende zonder rood-groen of groen licht te geven. Dat is wat verwarrend, maar ze reageerden niet op de marifoon. Tja.....

We waren in de loop van de middag al thuis, en toen was het droog. Zul je altijd zien. Al veel spullen hebben we uit de boot gehaald, omdat we toch niet meer gaan varen voor we de werf op gaan.

Naar ons eigen plekje bij Nederhorst

Aan het eind van de ochtend zijn we in een mooi zonnetje naar "ons" plekje bij Nederhorst den Berg gevaren. Dat was slechts een half uurtje. Onderweg zwaaiden we naar Hans, die lekker een krant zat te lezen. Er lag geen aak voor 't huis, we wisten niet of de koop doorgegaan was.

De hele lange aanlegplek was leeg. Geen wonder natuurlijk, want het is nog vroeg in het seizoen. Zó vroeg waren we hier nog niet geweest. Verschillende huizen waren nu te zien, terwijl ze 's zomers achter bomen en struiken verscholen zijn.

Via de AH (waar ik 's ochtends ongesneden brood had besteld, maar dat is blijkbaar wat bijzonder hier want ze hadden het al gesneden) liepen we naar Hans. Onderweg zagen we in de verte de boot liggen. 

En ja, de Lemster Aak is er wel, maar ligt in Lemmer. We hebben heel gezellig gekletst, ervaringen gedeeld en foto's gezien. Oh, wat een prachtig schip is het. Niet protserig met veel goud(kleur), maar bescheiden sjiek.

We gaan elkaar vast nog wel eens tegenkomen op het water, en zien er al naar uit!

De wind was afgenomen, en tot half acht vanavond konden we het heerlijk warm houden met waxinelichtjes en het olielampje.

Op de Vecht

Het lag lekker in Enkhuizen. De klok tingelde elk kwartier en gaf daarna met slagen de tijd aan. Om even over half vier schrokken we wakker van lawaai op het dek. Het leken wel voetstappen. We schreeuwden en renden naar buiten. In ons blootje, maar ja, we gunden ons geen tijd om iets aan te trekken.

Toen we boven kwamen, "gewapend" met de grote zaklamp die bij het bed hangt, zagen we dat een jongen van een jaar of 20-25 op de wal stapte. Via de boegspriet, want dat was onze op- en afstap. Hij bleef nog even staan. Wij schreeuwden dat -ie op moest rotten. Hij pakte zijn telefoon, zei twee keer sorry en liep weg. 

Wat zou hij gewild hebben? Hidzer denkt dat hij de fietsen wilde stelen. Maar ja, die staan verpakt in de hoezen aan dek, en je kunt van buiten niet zien of ze op slot staan. Ik denk dat hij een slaapplaats zocht. 

De volgende keer moeten we wel de telefoon mee naar buiten nemen, om foto's te kunnen maken. Daar hadden we nu niet aan gedacht.

Maar goed, de dag begon wat slecht maar was verder prima. Een mooie halve wind, het zonnetje erbij, het was wel wat fris maar daar hadden we ons op gekleed, we hadden geen uitmuntend zicht maar wel ruim voldoende, en we zeilden tot de ingang van Muiden toe. Vlak voorbij Pampus draaide de wind nog even en nam flink toe, maar dat duurde maar heel even.

De sluiswachter (die we even "wakker" gebeld hadden) vertelde dat er al een boot of zes door de sluis gegaan waren. Dat hadden we niet verwacht, we hadden niemand gezien. Hij zei ook dat  hij de Spieringbrug zou bedienen, dus we moesten even rustig aan doen. Prima!

Tegen half drie lagen we aan de palen vlakbij het Pippi Langkous Huis. De wind waaide flink, maar de zon maakte het lekker warm binnen. Hier bleven we liggen, want de Spoorbrug van Weesp draait slechts om 6 minuten voor tien en 6 minuten voor elf. 

We deden een paar spelletjes SterretjesKeezen, en verwonderden ons over het lawaai. Nou, lawaai, dat viel mee, maar er vlogen helicopters over, en vliegtuigen, we hoorden auto's en de trein, en er kwamen een paar roei-ploegen langs. 

Maar we hadden een prima nacht. Om even over negenen belde ik de brugwachter van de Spoorbrug, die was al onderweg zei hij dus dat kwam wel goed. Okee, we waren wat aan de vroege kant, maar we konden prima liggen aan het remmingwerk, met de wind in de kont dus heel relaxed op één achterlijn.

In Weesp was de boodschappensteiger bezet door een Langligger (iemand die er weken of maanden blijft liggen), en aangezien het museum pas om half twee open gaat besloten we om door te varen. De brêgewipper kwam al gauw aanfietsen dus dat ging vlot.

De brêgewipper van de Uitermeerbrug, een klein half uur verderop, wilde met ons meedenken. Maar dat ging wat apart. Ik belde hem om een opening te vragen, en vroeg ook direct of we voor maandagmorgen 09:00 uur al een opening konden reserveren. Omdat we de Spooerbrug-opening van 09:54 uur wilden halen.

Nou, dat was prima, als ik een half uurtje vantevoren even wilde bellen. Okee. Even later belde hij terug: "de Uitermeerbrug draait slechts tot 16:30 uur mevrouw!" Jaha lieverd, ik hoef ook niet 's avonds, ik wil graag 's ochtends. Oh, dat was goed.

Hij kwam aanlopen, opende de brug (er stonden al gauw ruim 20 auto's te wachten!), wenste ons een fijn weekend en zei "tot maandag!". Fijn, dat heeft hij begrepen.

Ruim een half uur later lagen we in het mini-haventje van Nigtevecht. We wilden water tanken, maar de kraan was afgesloten. Jammer, nu doen we wat rustig aan. Ach, we hebben genoeg hoor, we maken ons geen zorgen.

Na de lunch stapten we op de fiets en met een klein omweggetje fietsten we langs de westkant van het Amsterdam-Rijnkanaal naar Weesp.

Ons doel was het museum. We waren er al twee keer geweest: één keer (op een dinsdag) was het museum gesloten (een beetje vreemd op Marktdag), en één keer was er een besloten partij. 

Driemaal is scheepsrecht, dus nu lukte het ons wel. We vroegen ons op de fiets af waar dat gezegde vandaan kwam, en we hebben het gevonden. Meneer Frederik August Stoett, een taalkundige uit Leeuwarden (1863 - 1936) heeft onderzoek gedaan naar het ontstaan van spreekwoorden. 

Hij verwijst naar gebruiken in het zeewezen waaruit blijkt dat driemaal ook op zee in vele gevallen “recht” was, zoals: De schipper was verplicht 3 maaltijden aan de bemanning te geven en een gestorven zeeman wordt met een “een, twee, drie, in godsnaam” over boord gezet.

Het museum heeft zijn plek in het oude stadhuis. Een prachtig stadhuis, dat voor een groot deel leegstaat omdat Weesp sinds twee jaar bij Amsterdam hoort.

We volgden de audiotour en leerden over het stadhuis, dat vroeger een gerechtsgebouw en later een politiebureau was.

De kleine expositie over Weesper porselein was leuk, die over kunstenaars die zich geïnspireerd voelden door Weesp en de Vecht vonden we wat saai. Leuk dat de Lange Vechtbrug afgebeeld was, want daar moeten we altijd door. En de twee molens langs de Vecht hebben we ook vaak gezien.

De tijdelijke expositie "Ongekend Weesp", over verhalen van inwonders van Driemond en Weesp, was erg klein en we vonden het niet zo bijzonder.

Maar de deurklinken van de toiletten waren wel weer een foto waard.

Via de Hema, waar ik veters kocht omdat die van mij bijna doorgesleten zijn, fietsten we langs de Vecht weer terug naar de boot. Het waaide flink maar we hadden het voor het grootste deel luxe voor de wind.

Een lekkere dag dus! Morgen naar Nederhorst den Berg, dat is een klein stukje varen.