Feestvakantie #3 spelen

We hebben wat af gespeeld deze dagen. Wie er het meest plezier had is vaak moeilijk te zeggen, hihi! 

Binnen werd de ballon (gevonden in de ballenbak) op meerdere plekken opgehangen, en we hebben veel geverfd, geplakt en gekleurd.

 

Het "treintje bouwen" was een succes: zowel beneden als boven werd ermee gespeeld. Zelfs verdiepingen en doodlopende wegen werden niet geschuwd. En wonder boven wonder: het batterijtje van het locomotiefje is nog niet leeg!

Dansen en zingen deden we ook. Marit was de baas over de ceedeespeler, en daar genoten we allemaal van. 

Buiten deden we ook van alles. Rondjes lopen, klimmen, wasknijpers stuk maken, knopen leggen, visjes voeren en hijsen, we hadden het er lekker druk mee. 

De schepnetjes bleken ook leuke paardjes te zijn. Marit had bedacht dat we niet over de rode tegels van het mozaïek mochten lopen, en gaf zelf het goede voorbeeld.

Op anderhalve kilometer van de boot was een speeltuintje. Niet super spannend, maar leuk genoeg om er bijna elke dag even naartoe te wandelen. We zijn er zelfs een keer met de rubberboot naartoe gegaan. 

Op het strand vlakbij de speeltuin lagen flinke bulten zand. Waarschijnlijk wordt de boel voor het toeristenseizoen nog wat opgehoogd. Hidde en Marit vonden het lekker om er te spelen. Hidde wil graag los lopen, maar met water en auto's in de buurt vonden wij dat erg spannend. Daarom kreeg hij een spanbandje omgebonden. 

Hij had direct door dat dit voor hem een geweldige oplossing was: hij hoefde niet in de kinderwagen of aan de hand, en had enkele meters bewegingsvrijheid. Sterker nog: na de eerste keer vroeg hij er zelf al om! Wanneer we van boord wilden en in de kuip stonden, vroeg hij al "touw mee?"

Af en toe wilde Marit ook aan een touw. Dan was ze een paardje. Of een unicorn. Of een danseres. 

Marit mocht natuurlijk ook wel eens een filmpje kijken. Buurman en Buurman, Bing, Nijntje en  Peppa Pig kwamen voorbij. Vaak tijdens het middagslaapje van Hidde, dan had ze even rust.

Niet altijd, want de rubberboot lonkte ook! Er werden flinke afstanden geroeid: naar de ton, onder de loopplank door (een rondje om de Nocht), naar het puntje van de steiger, en Marit liet zien dat ze het al goed in de vingers had, dat roeien.

Feestvakantie #2 het weer

De ernstige wind- en regenwaarschuwingen die we zagen in apps en ontvingen op onze telefoons, vielen gelukkig hartstikke mee. Okee, op de heenreis naar Nidri hadden we wat regen, en één ochtend hier aan boord (toen Anneke en Jan met zijn tweeën op reis waren) miezerde het ook best lang. Maar verder? Zon en droog!

Op de eerste dag maakten de kindjes zich de boot weer helemaal eigen. De kastjes ("staat het snoepjesblikje er nog Beppe?"), de ceedeespeler, alle raampjes, de knopjes van het toilet ("dat weet ik nog goed hè?"), alles werd weer even onderzocht. 

En het strandje lonkte! Het is geen geweldig strand hoor, meer een stukje steentjeskust, maar ach, je kunt er lekker spelen met water en steentjes.

Tijdens hun tweede nacht in Griekenland kregen we flink onweer en een enorme hagelbui. Aan onweersbuien zijn wij ondertussen al zo gewend, dat we ze heel gauw weer zijn vergeten. Het is dat Anneke en Jan het benoemden, anders hadden we het niet onthouden. Maar de hagelbui is wat anders. Het was een enorme hagelbui! Lang en heftig. In de kuip en in de gangboorden lag een flinke laag.

 

De kindertjes vonden het machtig interessant. Tijdens ons dagelijks loopje naar de bakker bleven we bij elk bultje hagelstenen staan. En koude handjes? Daar geven ze niet om!

We hebben ook nog gezwommen. Met de bus zijn Hidzer en ik naar het strand van Desimi gereden, en Anneke en Jan renden er naar toe. Op dit strand ligt meer zand, maar gelukkig ook veel steentjes. We hebben gedurende hun verblijf de allermooiste bewaard: twee yoghurtbekers vol!

Marit heeft ook in de baai van Desimi gezwommen. Knap hoor, want het water was slechts 16,5 graden. Dat konden we mooi meten met de waterthermometer (met badeendje als drijver) die we Jan voor zijn verjaardag hadden gegeven. 

Vaak hadden we een jasje of vest nodig, buiten, maar in de zon werd het aan het eind van de ochtend al gauw lekker warm. 

We hebben zelfs de hangmat opgehangen. Dat was weer dikke pret. Zelfs voor de buren Rob en July, die enorm van de kindjes genoten. July trakteerde ze zondag, tijdens de BBQ, op cupcakes. Marit heeft haar in het Engels bedankt, en elke keer wanneer July over de steiger liep en Marit haar zag, groette ze haar. Soms in het Grieks (yassas), soms in het Engels (hello).

Ingewikkeld speelgoed hebben ze niet nodig. We hadden trouwens wel leuke dingen voor ze gekocht bij Ikea: een houten spoorbaan voor Hidde, en grappige kartonnen huisjes voor Marit, die ze met verf en stiften kon kleuren en daarna in elkaar zetten. 

Maar simpele yoghurtbekers en touwtjes, daar waren ze ook erg blij mee. Marit is al jaren druk bezig met knopen, op de boot, en Hidde heeft het hijsen en leegkieperen ontdekt. 

Ach, en een simpel vegertje was ook al een succes. Die had ik mee naar voren genomen om de broodkruimels (van het vissenvoeren) wat op te ruimen, maar Hidde nam het gauw van mij over. 

Ja, we hebben het prima getroffen met weer en temperatuur!

Feestvakantie #1 reizen

 Marit bedacht de term: Feestvakantie! En dat was het zeker, dat vonden we allemaal. Om alles per dag te beschrijven voert te ver. Ik heb gekozen voor een paar thema's. 

Het begon allemaal met reizen natuurlijk.

In Nederland vertrokken ze al om vier uur 's morgens om het vroege vliegtuig te halen. Het bleek een enorme belevenis voor de kleintjes, ze hebben na 't opstaan geen oog meer dichtgedaan!

Wij vertrokken om half zeven met onze huurbus. Het was nog hartstikke donker, maar het weer was prima. 

De tolpoortjes accepteerden niet altijd een bankpas, dus de meeste keren betaalden we contant. 

Na een uurtje rijden namen we pauze. Bij het Kanaal van Korinthos. We vonden dat ze dit moesten zien. Nou, dat vonden ze erg interessant. Ook Marit was onder de indruk.

Maar Marit en Hidde waren vooral blij met het tweede voorstel van Hidzer: even pauzeren in een soort Beefburger-zaak, die een mooie ballenbak op de benedenverdieping had. Dat hadden we al van te voren uitgezocht natuurlijk. De kindjes bleven rennen, klimmen, duiken, glijden en lachen. Een zeer geslaagde pauze dus.

Ongeveer halverwege, toen we wat meer wolken zagen, kregen we alle vier een alarm-melding op de telefoon. Ik kreeg zelfs nog schermafbeeldingen van verschillende apps doorgestuurd door Rob: er zou slecht weer komen vandaag, of we asjeblieft erg voorzichtig wilden doen.

Anneke en Jan ondernamen kleine en grote reisjes. Met Hidzer even naar ons zwemplekje om te snorkelen en te zwemmen, en samen naar de waterval. Nou, die zag er heel anders uit dan toen wij er waren! Het had de afgelopen dagen best geregend, en dat was duidelijk te merken.

De eerste nacht sliepen we met zijn allen op de boot. Na drie nachten in hun appartement gingen Anneke en Jan met de bus (en onze fietsen) vijf dagen op reis. De kust wat noordelijker werd door ze ontdekt. Ze hadden mooie huisjes/appartementen gehuurd: allemaal met mooi uitzicht, en eentje zelfs met een privé-jacuzzi.

Na weer twee nachtjes in Nidri reden we om kwart voor vijf 's ochtends richting Athene, vanwaar ze een goede reis naar huis maakten. De kleine kadootjes die we voor de kleintjes kochten waren een schot in de roos. Marit was heel blij met een magneetbordje met kleurrijke vormpjes, en Hidde schreeuwde direct "AAFASIEN!!!!", want hij was enorm gelukkig met zijn houten graafmachine. 

we zijn er klaar voor

We zijn er klaar voor. Gisteren hebben we een heel gek filmpje opgenomen, waar we zelf vreselijk om moesten lachen Het was weer een one-taker: een filmpje die we in één keer opnamen. Dat moest goed genoeg zijn. Nou, goed genoeg? Aan het eind zie je een stukje van mijn neus, omdat ik over het toestel heen wilde kijken waar het stop-knopje zat.

Maakt niet uit, wij hadden veel lol en de kindjes nog meer! Anneke vertelde dat ze al begonnen te roepen "Pake! Pake!", als het filmpje startte.

In het filmpje van vandaag lieten we de huurauto zien. Het is een bus, voor negen personen. Dat is wat groot voor zes personen, maar Alex, de verhuurder, gaf ons een gratis upgrade. Hij zei dat deze wat gerieflijker was. Met meer ruimte voor bagage. Hij leverde er ook nog drie kinderstoeltjes bij in verschillende groottes, dus dat moet gaan passen.

De bus werd gisteravond al gebracht, dus we hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om naar Lefkada-stad te gaan om nog wat dingen te kopen.

We hebben één stoel uit de bus gehaald, zodat we makkelijker kunnen instappen, de kinderstoeltjes vastgezet, de dieseltank gevuld, dus dat is klaar.

Voor onderweg hebben sapjes, fruit en lekkers gehaald. We nemen water en thee mee, en kopen onderweg broodjes. Bestek, glazen, een nat doekje en de hamamdoeken liggen ook al klaar in de picknickmand. 

Gisteren aten we nasi. We hadden extra veel gemaakt, dus als we morgenavond aankomen en we hebben er zin in, kunnen we er met zijn allen nog van eten. 

Dus: we zijn er klaar voor! Morgen vroeg op, we willen om half zeven rijden.

nog drie nachtjes

Gistermiddag zagen we tegen vijf uur een geel gekleurde hemel achter ons. Heel apart, we hadden dit nog nooit gezien, zo mooi geel. We kregen het niet mooi op de foto, maar hebben wel even opgezocht hoe dat kan ontstaan. 

Het gewone witte licht kan door verstrooiing (breking) kleur geven. De sterkte van de verstrooiing wordt onder andere bepaald door de hoeveelheid waterdruppeltjes en stofdeeltjes in de lucht. Wanneer er veel vocht in de lucht zit vindt er meer verstrooiing plaats, en onze ogen zien dan verschillende kleuren.

In dit geval dus geel. Ja, het was wat miezerig gistermiddag, dat klopt. Het internet leerde ons dat de lucht een frequentie moet hebben gehad tussen de 508 - 526 in Terahertz, en een golflengte tussen 570 en 590 nanometer. 

Vanochtend regende het en de lucht was grijs. Welke frequentie of golflengte dat is geweest hebben we niet bekeken.

We hadden een foto gemaakt van drie citroenen, want het is nog drie nachtjes slapen voor ons bezoek komt. Maar de kindjes vonden dat helemaal niet leuk, een foto van citroenen. Ze waren flink teleurgesteld vertelde Anneke. Wat ze wel willen? Filmpjes waarom Pake en Beppe (vooral Beppe) gek doen. Okee, we hebben de boodschap begrepen en gaan morgen wel weer filmen.

Vanmiddag hebben we weer een flink stuk gewandeld. Onderweg zagen we een plek waar je niet mocht parkeren, maar ook je ezel niet aan een bord mocht binden. Grappig!

Nog vier nachtjes!

Volgens Ikea slapen Grieken liever op kleinere kussens dan Nederlanders. En onder bredere dekbedden. Daar hadden we niet op gelet, toen we, op terugreis van Athene op 20 december, bij Ikea spullen kochten. Een tweepersoons dekbedhoes met slopen ter vervanging van een versleten exemplaar, en voor als we met zijn zessen aan boord zijn nog twee éénpersoons dekbedden met hoezen en slopen er bij.

Onze kussens (we hadden vier aan boord, de kleintjes slapen nog zonder kussen), passen dus niet in de nieuwe slopen. Nou, met wat moeite lukte dat met twee kussens toch, dus dat laten we eerst maar zo.

Maar de grote dekbedhoes was ruim 20 centimeter breder dan ons dekbed. En het is bij dekbedhoezen zo, dat ze altijd binnenstebuiten gaan in de wasmachine. En alles wat je erbij doet, in de trommel, kruipt zo heerlijk handig binnenin die hoes.

Nou, dekbedden in een te grote hoes kunnen er ook wat van! Vraag me niet hoe, maar het leek wel of we een wokkel in onze hoes hadden. Daar moest ik wat aan doen. 

Dus de naaimachine kwam op tafel. Een stiksel op 20 centimeter van de zijnaad, dat klinkt supersimpel. Maar....... deze hoezen hebben geen instopstrook, nee, een rits! Aan je voeteneinde. Zo goed als over de hele breedte. Met een net overslagje. Ik heb de meest makkelijke oplossing gekozen: gewoon een stiksel op 20 centimeter van de zijnaad, dwars over de rits heen. Dan maar geen mooi overslagje. Wie er niet naar kijkt ziet het niet.   

We maakten wat ruimte in de salon, zodat kinderspeelgoed en boekjes en ceedeetjes een plekje vonden, zetten het campingbedje klaar en maakten bedden op. 

Onze reizen naar en van Athene hebben we nog even onderzocht. Er wordt tussen Lefkada en de afslag naar Preveza immers flink aan de weg gewerkt, omdat het project (vierbaans weg creëren) nog niet af is. Wordt de deadline van het project niet gehaald, dan moet een  miljoen euro terugbetaald worden aan de EU.

In december zagen we heel veel mannen en machines bezig, maar nu wordt de weg zelfs meerdere uren per dag afgesloten omdat ze delen van de berg laten springen. Tot half tien 's ochtends is de weg vrij, en na half zeven 's avonds ook weer. Tussen de middag geloof ik ook nog een paar uurtjes, maar dat is voor ons niet zo van belang. 

Omrijden heeft geen zin, dat kost uren. In de ochtend zullen we geen probleem hebben, en op de terugweg nemen we maar een extra lange pauze.

Het filmpje van vandaag maakten we met behulp van kinderboekjes: nog vier nachtjes!

winterse dagen, spelletjes en aftellen

In delen van Nederland was het winters wit, maar wij hadden ook een soort winter, hier in Nydri. Zondag was het nog zomers warm, maar maandag was het grijzig. Dat bleef het de hele week. Grijs, wolken, regen, wind, storm, maar toch ook af en toe zon. En meestal is het nog steeds een graad of 19. Prima dus!

Eén keer zijn we op een kwart van onze geplande wandeling teruggekeerd omdat het te hard regende, maar de andere dagen hebben we toch een loopje kunnen doen.

Gisteren en vannacht heeft het echt gestormd, met windstoten van ruim 60 knopen (dat is windkracht 8), en vandaag heeft het even gehageld. 

Tijdens één van onze wandelingen zagen we dat het zinkgat was gedempt. Het dranghek en en het er-is-iets-met-de-weg-obstakel hebben ze een beetje aan de kant geschoven. Het heeft twee weken geduurd, maar er ligt weer wat asfalt.

Het weer leende zich goed voor spelletjes. Met Rob en July hadden we afgesproken om een middag te gaan Keezen, en een middag te gaan Brändi Doggen. Eerst bij ons, daarna bij hen. Het was erg gezellig, beide keren.

Met als gevolg dat Rob een Keezbord wil maken, en we pionnen en fiches hebben besteld die Anneke en Jan volgende week met het vliegtuig hiernaartoe brengen.

En wij gaan de Brändi Dog regels toepassen op ons Keezbord. Dat maakt het een stuk uitdagender, en de spelletjes duren daardoor ook iets langer. Normaal doen we een half uur tot drie kwartier over een spelletje Keezen, maar dat lukt met de Brändi Dog regels waarschijnlijk niet. Gaan we uitproberen!

We zijn met zijn allen aan het aftellen tot ons bezoek hier komt. Leuke en gekke foto's en filmpjes gaan heen en weer, we hebben al een heleboel voorpret!

BBQ in de zon

Nou ja, hoe bestaat het! Vanmiddag hadden we de wekelijkse BBQ, en het was de hele dag super mooi en warm weer. We waren met zijn dertienen vandaag, en stiekem vonden wij dat leuker dan de grote groep (20 mensen en vijf honden) van vorige week. Nou, zo stiekem was dat niet: ook Rob en July vonden dit veel gezelliger.

Hoewel het een Gulden Regel is dat je je eigen spullen (eten, borden, bestek en zo) meeneemt, wordt er vaak iets meegenomen om te delen. 

Afgelopen maandag hadden we citroenschillen in de Tsipouro gedaan, en elke dag trouw de boel doorgeroerd. Eigenlijk moet je dit wel een maand laten staan (volgens recepten op het internet), maar wij deden daar niet aan. Gisteravond hebben we de schillen verwijderd, een siroopje gemaakt en dat in de drank geroerd. En het smaakte prima!

Dat vonden niet alleen wij, maar ook vele BBQ-ers. Ik had een hartje-memo met Nocht-stempel op de fles geplakt, dus 't was wel duidelijk wie het "gebrouwen" had.

Anne had een Tarte tatin sinaasappel-chocolade-taart gebakken, die was erg lekker. En prachtig, door de sinaasappelschijfjes. Ze is haar Wibo (voor €1,00 gekocht) van onder tot boven aan het opknappen, en vond ondertussen nog tijd om deze taart te bakken.

July had in de wonderpan (ze noemen het hier Omnia, dat is een merknaam geloof ik) weer een lekkere cake gebakken. Het kostte meer dan 2,5 uur voor -ie gaar was, maar we hebben er van gesmuld!

Jim bakt ook heel regelmatig in de Omnia. Ooit heeft hij een spaghetti-cake geprobeerd, ook voor de BBQ, maar zelfs de honden vonden het te hard. Dat vertelt hij nog steeds met een grote smile. Vanochtend ging hij (samen met YouTube) weer aan de slag, en het was nu prima gelukt. Het leek een beetje op een niet-gefrituurde bami schijf. 

We hebben veel gelachen, helemaal toen een opgejaagde vogel al poepend over ons heen vloog. Op tafel, op July's bord,, op Rob's hoofd en op mijn shirt waren vlekken te vinden. Ik heb het shirtje maar even in een sopje gezet aan boord en een bloesje aangetrokken. 

Robbert is druk met het repeteren voor een musical. Wij kregen ook een uitnodiging om te komen kijken, maar hebben geen kaarten gereserveerd. De uitvoeringen zijn in maart, van 9 t/m 11 en van 16 t/m 18, maar wij willen ons niet vastleggen. 

Waarschijnlijk zijn we dan in de buurt aan het varen, want we willen nog een paar eilanden verkennen. Het kan best zijn dat we door welke omstandigheden dan ook hier nog wel zijn, en misschien kunnen we dan nog wel een kaartje kopen. We zien wel.

typisch Grieks?

Een Gamma is hier niet in de buurt. Op zich niet erg, want er zijn een heleboel kleinere winkels waar van alles te koop is. 

Hidzer zocht een spuitmondje voor een kitspuit. Aan het begin van Nydri is een redelijk grote zaak met verfspullen. Maar helaas, ze verkopen geen losse spuitmondjes. De winkelmeneer vertelde dat losse spuitmondjes in heel Griekenland niet verkocht worden. Want de Grieken maken alles in één keer op. Maar: misschien zou de Lidl in Lefkada-stad ze hebben. Soms.....

Tja. Dan maar naar een kleine verfzaak, dichterbij. Nee, ook daar zijn geen losse spuitmondjes te koop. Jammer. Maar eh: hoeveel had Hidzer dan nodig? Nou, twee. De man pakte een nieuwe kitspuit en trok de spuitmondjes (er zaten twee op) er af en gaf ze aan Hidzer. Dankjewel! Wat kost het? Nee, niks, neem maar mee!

Is dit typisch Grieks? Geen idee. Hoe de volgende klant met de kitspuit zonder mondjes nu moet kitten weten we niet, maar waarschijnlijk halen ze hun schouders op en zeggen Kanená Próvlima (No Problem).

We hebben een eind gefietst, zomaar langs de kust, en lunchten op een klein strandje met weer een prachtig uitzicht. In de zon, in de luwte, in de rust, heerlijk!

Gisteravond zijn we met Rob, July, Jim en Robbert uit eten geweest bij Arnie's, en deden mee aan de Quiz. Arnie's is van Derek en Colleen, een typisch Engels stel. Niets Grieks. Het eten was niet geweldig: we kregen allemaal een bord met twee verschillende worstjes, een stuk kipfilet en een stuk lasagne. Met een knoflookbroodje uit de oven.  Geen salade of zo er bij. Okee.....

De Quiz wordt blijkbaar elke vrijdagavond gehouden. Robbert gaat vaker dan de rest, maar wij hoeven ook niet elke week. We kregen veertig vragen in vier categorieën, mochten als groepje overleggen, en er was nog een vel met 15 bonusvragen. 

Geen muziek of zo, gewoon "kale" vragen. In de categorie Geografie werd gevraagd "waar ligt Medicine Hat?" Nou, dat wisten wij, want daar waren we geweest: in Alberta, Canada. Maar in de categorie Muziek werd bijvoorbeeld gevraagd wat  het beroep van Rod Stewart was voor hij ging zingen. Dat wist niemand..... Hij bleek onder andere grafdelver te zijn geweest!

De Bonusvragen bestonden uit beginletters van woorden, je moest er een gezegde of begrip van maken. Bijvoorbeeld "S W a t 7 D". Dat stond voor Snow White and the seven Dwarfs. We hebben veel lol gehad, en ze hadden niet verwacht dat ik zo fanatiek zou zijn.

We zijn als tweede geëindigd. Van de twee groepjes. Met slechts een paar punten verschil gelukkig. 

Vandaag zijn we met de bus naar Lefkada-stad geweest, samen met Rob en July. Voor het centrum stapten we uit, omdat we naar een mannenwinkel (volgens Rob) wilden.

De Ktisma shop lijkt wel wat op een Gamma. Maar dan kleiner, rommeliger, nog meer personeel, en bijna niets verpakt. Dus allemaal losse onderdelen. Hier lag wel een bakje met losse spuitmondjes, dus we kochten er vijf. 

Mijn mooringlijn-handschoenen had ik weggegooid omdat het (nep)rubber van de vingers aan elkaar gekleefd was, en ik vond hier voor €1,50 een paar nieuwe. Voor dit geld kan het geen goede kwaliteit zijn, maar dat zien we dan wel. We kochten er een kadootje voor Jan, die jarig is wanneer ze bij ons op bezoek zijn, en een paar schroeven. Ook die kon je per stuk kopen, dat was wel handig. 

Via wat andere winkels liepen we naar de groentemarkt voor de lekkere cherry-tomaatjes in drie kleuren, paprika's, mini-komkommers en uien. 

Daarna was het tijd voor koffie. Dat dronken we samen met Rob en July koffie drinken in een leuk zaakje. Geen leuk uitzicht, maar binnen was het gezellig en de koffie smaakte echt prima. 

We spraken af elkaar weer te zien bij de bushalte, en wij gingen op zoek naar een sleutelmaker. We wilden een sleutel van de deur van de boot laten bijmaken, maar dat lukte niet. De sleutel heeft een basismodel die ze hier niet hebben helaas. Bijvijlen is niet mogelijk.

Wel slaagden we er in een grappig kadootje voor Hidde te kopen, voor in het vliegtuig terug. Voor Marit waren we al eerder geslaagd. 

En natuurlijk kochten we bij de beroemde "Lefkada-worstenmaker" lekkere worstjes voor op de BBQ.

We raken al aardig bekend in Lefkada, dat is erg leuk. Veel dingen vinden we al gewoon: de stroomdraden die soms laag hangen en aan elkaar geknoopt lijken; de voetpaden die ongeschikt zijn voor kinderwagens, rollators en niet-oplettende toeristen; de vele kleine winkeltjes; het aantal medewerkers (of koffiedrinkers) in de winkels. Maar de geparkeerde auto's, daar verwonderen we ons nog steeds over. 

Typisch Grieks; Kanená Próvlima! (No Problem)