de berg op

We hadden al eerder een bord bij de weg zien staan die ons "vertelde" dat de Red Church Monastry zes kilometer de bergen in was. Nou, dat was een leuk projectje voor vandaag. De zon scheen, dus in driekwart broek met shirtje liepen we via de supermarkt en bakker (voor picknick eten) naar de bewuste afslag.

Het was een pittig loopje: geen vlak stuk weg te bekennen, alles ging steil of iets minder steil omhoog. Geen route voor de fiets dus.

Maar we werden beloond met prachtige uitzichten! Over onze baai en over de zee met de mooie eilanden. 

Meganisi was goed te zien, en ook het eiland Skorpios. Daar weten we intussen meer over. In 1962 heeft Aristoteles Onassis het gekocht. Voor het bedrag (omgerekend naar nu) iets meer dan 10.000 euro. Belachelijk toch? Voor slechts 10.000 euro een heel eiland?

Maar goed, het is gebeurd. Onassis had zijn eigen politiekorps, villa's tennisbanen en een Olympisch zwembad. 's Zomers zouden er meer dan 500 mensen gewerkt (en gewoond) hebben. 

Hij liet het eiland trouwens ook duurzaam bebossen. Dat is lief van hem. Maar er schijnen meer dan 200 verschillende boomsoorten te zijn, en dat lijkt me wel weer wat te veel van het goede op zo'n klein eiland.  

De beste man is er zelf begraven, evenals zijn zoon Alexander en dochter Christina. Maria Callas' as werd voor het eiland uitgestrooid in de Ionische Zee.

De dochter van Christina, Athina, werd eigenaar van het eiland. Ze wilde het in 2013 verkopen aan de Russische miljardair Dmitry Rybolovlev. Het eilandje Sparti zat ook in de koop, en men zegt dat hij er tussen de 100 en 200 miljoen dollar voor zou betalen.

Maar er zat een klein addertje onder het gras: Onassis had specifiek in zijn testament aangegeven dat het eiland in de familie zou blijven zolang ze het zich konden veroorloven om de onderhoudskosten te betalen. Die bedragen anderhalf miljoen euro per jaar. 

Volgens het testament, zou als zijn nakomelingen de kosten niet meer konden betalen, het eiland worden gedoneerd ofwel aan Olympic Airways of aan de Griekse staat. Daarom is het eiland nu voor een periode van 99 jaar verhuurd aan die Rus, maar blijft het eigendom van  Athina Onassis.

Wij zagen toen we langs het eiland voeren dat er flink gebouwd werd, en nu zien we dagelijks een groot  wit vrachtschip (die een eigen aanlegsteiger op Lefkada heeft) heen en weer varen. Er wordt dus al jaren van alles gedaan (vernield?) op het eiland. 

Tja, je moet toch iets met je geld........

We hebben de rode kerk niet gehaald. Na twee uren lopen kwamen we aan de andere kant van de berg, en daar kregen we last van de laaghangende rook. Rook uit schoorstenen, maar vooral van brandjes. Veel snoeihout was in de brand gestoken, en het ademen tijdens het klimmen voelde niet lekker. 

Nou, dan maar een andere keer. We picknickten op een plek met fantastisch uitzicht en gingen daarna op ons gemakje de berg weer af.