Kerst in Nydri

Hadden we grote verwachtingen van Kerst in Griekenland? Nee, niet echt. In Nydri zijn veel horeca-zaken, hotels en appartement-gebouwen gesloten, dus dat geeft niet zoveel sfeer. Het restaurant naast Skorpios is wel versierd. De eigenaars verblijven nu vooral in het restaurant-gedeelte dat is afgeschermd met plastic. Wel netjes hoor, het lijken wel van die partytent-flappen. 

Grappig is dat ze in de linkerhelft een bankstel en zo hebben staan, en in de rechterhelft hun auto. Als deur fungeert een hek zoals bij een wegafzetting. De versiering bestaat uit veel bontgekleurde knipperlichtjes en projecties van de arrenslee. 

In de hoofdstraat van Nydri staat een kerststal. Op zijn Grieks. Dus als dit Kerstsfeer in Griekenland zou zijn, dan werden we er niet direct heel vrolijk van.

Donderdagmiddag vroeg July of we het leuk vonden om 's avonds mee te zingen in een kerstkoortje, in Lefkas-stad. Via Facebook was er een oproep gedaan, en liedteksten werden 's avonds uitgedeeld. Okee, we gaan mee!

Robert reed ons (July, Rob, Hidzer en mij) naar de stad, waar Rob een bar op zocht en wij ons verzamelden bij het barretje van de (dure) marina. Er bleek één repetitie te zijn geweest met een klein groepje mensen, en nu waren we met zijn twintigen ongeveer.

We kregen twee bundeltjes liedteksten uitgereikt, alles in het Engels. Behalve één couplet, dat was in fonetisch Grieks getypt. Maar wel op zijn Engels, en dat is toch heel anders dan fonetisch op zijn Nederlands.

De dame die de boel leidde zou steeds vertellen uit welke bundel we een versje zouden doen, 18 in totaal, en gelukkig stond er steeds duidelijk bij welke coupletten we zouden zingen en welke niet.

We liepen door sfeervol verlichte straten naar een groot plein. Een grote kerstboom vol lichtjes, een arrenslee, versierde balkons en veel verlichte kleinere kerstbomen: dit was echt een leuk plein. 

A cappella zongen we onze liedjes. Van twee kenden Hidzer en ik de melodie niet, dus we hebben ons hier maar even doorheen geplaybackt. Het was wat rommelig dat liedjes in onze twee bundels niet op volgorde stonden, maar ach, onze toeschouwers wisten daardoor direct dat we amateurs waren, haha!

Het was een grappige ervaring. Erg Engels, dat weer wel. Maar we leerden ook Anne kennen, de ex-vriendin van Jelle, die we in Meganisi ontmoet hadden. Dus we gaven er een klein Nederlands tintje aan, maar dat heeft niemand gemerkt. 

Vrijdag namen we in het zonnetje koffie met een stukje home-made dadeltaart. We moeten we op gewicht blijven natuurlijk! In Nederland kregen we meerdere opmerkingen dat we afgevallen waren, en de weegschaal van Klaas en Sjieuwkeline liet dat zien ook: allebei meer dan vijf kilo!

Dus het lekkers bij de koffie, en de Anleger (met lekkers) aan het eind van de middag is hier gewoon echt noodzakelijk. Wij klagen niet, hihi! 

's Middags gingen Rob, Hidzer en ik zwemmen. We liepen daarvoor een kilometer of drie de baai uit, en in een ieniemienie haventje zonder boten stapten we met onze waterschoentjes aan het frisse heldere water in. Heerlijk! Het was niet koud, dus het was echt genieten.

Ik had Rob verteld dat het misschien wel een kwestie van "derin en deruut" zou zijn, maar dat viel dus heel erg mee. 

Zaterdag gingen we met zijn vieren met de bus naar Lefkas-city. De weg is ons al aardig bekend: met de fiets, met de huurauto, in Roberts auto, en nu dus met de bus. Aan retourtjes doen ze hier niet, je koopt gewoon steeds een enkeltje. In de bus. Ook hier een speciale "conducteur" die kaartjes verkoopt. Voor €1,60 pp, dus daar worden we niet arm van.

Het was waarschijnlijk een Griekse wasdag, deze zaterdag voor Kerst, want op heel veel balkons hing was te drogen.

In Lefkas-stad gingen we eerst naar een grote supermarkt (Rob en July kopen hier speciale dingen die niet in Nydri te koop zijn) en daarna naar de groente- en fruitmarkt. Voor stadse begrippen was deze markt niet zo heel erg groot, maar we vermaakten ons prima en hebben verschillende dingen gekocht.

Onder andere "verse" olijven, die we zelf nog moeten wassen en pekelen. Een leuk projectje!

We slenterden door de stad, via kleine straatjes richting het plein. Onderweg zagen we nog een mini-zangkoortje, dat een soort van Sint-Maarten actie deed: bij een winkel een liedje zingen en dan naar binnen om iets lekkers (of geld) te krijgen. Het heet niet Sint-Maarten maar Kálanda.

Op het plein zochten we op een terras een plekje in de zon. Heerlijk! We verwonderden ons over de parasols. Een winterzonnetje is toch lekker? Maar we hebben met zijn vieren een theorie bedacht: als je in de schaduw van de parasol zit, is het wat frisser dan wanneer je in de zon zit. Dus dan kun je je nieuwe winterjas met sjaal fijn showen. Natuurlijk moet wel je zonnebril op. Ja, ook onder de parasol!

Of deze theorie echt klopt weten we niet, maar feit is wel dat het een best sjieke bedoening was. Dat was ook te merken aan de prijs van de drankjes, bleek later.

Maar goed, we werden nog getrakteerd op een optreden van de plaatselijke muziekcorps. Ze kwamen aanlopen, stonden stil en deden één kerstliedje en vertrokken weer. Grappig!

Via aardige straatjes liepen we naar de instapplaats van de bus. Dat was niet bij het busstation waar we uitstapten maar in een drukke straat. 

Een meneer had een apart apparaat gekocht. Hij wilde het graag aan ons demonstreren: hij liep heen en weer op het kleine stukje trottoir. En wat bleek het nou te zijn? Een olijven-oppakker. De prikkers op de rol pakten de olijven op, en die werden in het bakje geduwd. Het lijkt ons een handig ding, maar we hebben nog nergens een gladgemaaid gazonnetje onder de olijfbomen gezien, dus dat lijkt ons wel een uitdaging.

Op Eerste Kerstdag, dat hier Christoúyenna wordt genoemd, deden we niets Grieks. Nou, een beetje dan, want we hadden een Grieks kerstkoekje bij de koffie. Melomakarona. Dat hadden we al eerder gehad: een speculaasje in de vorm van een groot Dúmke, overgoten met siroop. In de zon, dus we begonnen goed!

Daarna deden we samen met Rob, July en Robbert de voorbereidingen voor de Kerst-BBQ. Bij buurman MamaMia mochten we het terras met BBQ gebruiken. Tegen 13:00 uur was iedereen er. Rob en July hadden georganiseerd dat iedereen iets te eten zou maken, en eigen drinken meenam, evenals eigen borden en bestek en zo. 

Er was van alles, dus veel te veel! Veel Engels, zoals mince-pies, prei-aardappelsoep en bread-and-butter-pudding door Rob en July gemaakt, maar Marco uit Italië maakte pasta met mossels als voorafje, Anne had een linzensalade, er was een feestelijk door de bakker gebakken brood, er was vlees, gestoomde groenten, gebakken champignons, de eigenaresse van Mimikos had fruit uit eigen thuisnmeegegeven aan July, er was heerlijke Glühwein van Robbert, wij hadden heerlijke geroosterde aardappelpartjes, huzarensalades en koffie/thee na, en Jim stal toch wel de show met zijn Rich Fruit Cake. 

We hebben het heel gezellig gehad, en toen de zon achter de berg verdween pakten we in, ruimden we op, wasten we af en ging iedereen weer naar zijn of haar eigen boot of appartement. 

Vandaag was onze leftovers-dag. Bij de koffie een slice van de Rich Fruit Cake, bij de lunch een mince pie en als avondeten huzarensalade met geroosterd brood.

Maar voor de balans zijn we met Rob en July weer naar onze zwemplek gelopen en hebben een poos gezwommen. Het leek wel of het water warmer was dan vrijdag, maar dat was misschien verbeelding omdat het niet waaide. 

Op de weg terug gingen we even op het terras van Mimikos zitten. Half op straat, half op de stoep. Zo gaat dat. De politie-agent haalde coffe-to-go, een andere gast startte zijn auto vlakbij ons waardoor we even niet meer konden kletsen vanwege het lawaai, en er kwam eentje langs die bij ons niet door de APK was gekomen. Zo veel rook uit de uitlaat!

De APK is hier ook ingevoerd. Om de twee jaar moeten auto's gecheckt worden. Op zijn Grieks dus. Bij wijze van spreken kijken ze of je asbak wel leeg is, en dan ben je weer goedgekeurd voor twee jaar. Dat is een grapje, maar een feit is wel dat je soms na het betalen van de keuring al goedgekeurd bent. Scheelt nogal wat arbeid voor de garagehouder......

Toen we vertrokken riep de aardige mevrouw van Mimikos me bij zich. July moest ook komen. We kregen elk een shawl. Hartelijk dank, dat had niet gehoeven. Ik ga 'm een keer dragen wanneer we weer naar Mimikos gaan.

Om op deze manier de pré-Kerstdagen en de echte Kerstdagen vieren was erg leuk. We laten ons steeds maar verrassen door gewoontes van anderen, en dat bevalt tot nu toe goed. En de Bread and Butter Pudding? DIe gaan we zelf een keer maken!