Na een feestje en twee grijze dagen weer thuis

Hidde's verjaardagsfeestje was erg gezellig. Met mooie herinneringen in ons hoofd en leuke foto's op de telefoon vertrokken we maandag al voor half acht omdat we echt om negen uur bij de Uitermeerbrug wilden zijn. Onderweg zwaaiden we naar Hans en Martjalda, (leuk!) en we vroegen ons af of ze nou altijd vroeg opstaan of speciaal voor ons al om half acht op de uitkijk stonden. Het regende een beetje, dus we bleven lekker binnen sturen.

De brêgewipper van de Uitermeerbrug was er stipt op tijd, maar hij had papieren in zijn hand (toch nog met hoofdstuk vier bezig?) en het duurde even voordat de juiste knoppen ingedrukt waren. 

Maar toen we de Lange Vechtbrug in Weesp belden kregen we steeds een melding dat het nummer niet beschikbaar was. Vreemd! Ik heb de havenmeester nog even gebeld, maar die had ook slechts dit nummer. 

Ja hoor, het zal ook eens vloeiend gaan op de Vecht. We hebben elke keer wel wat.......

Bij de wachtsteiger lag een kruiser uit Almere, en die mensen waren nogal opgefokt. Ze konden de brug ook niet bereiken natuurlijk, en lagen er al sinds gisteren te wachten. Toen was het enkel rood volgens hen. Maar ja, op vaarweginformatie.nl stond duidelijk dat de bruggen op zaterdag en zondag niet bediend werden. "ja maar we hadden enkel rood!".....

Gelukkig kwam de brêgewipster aanfietsen. Ze zei dat de accu van de telefoon leeg was, en maakte haar excuses. 

De spoorbrug opende zelfs twee minuten te vroeg, en toen ik de Groote Zeesluis in Muiden belde zei Wouter dat we maar even moesten bellen wanneer we vlak voor de Spieringbrug lagen, want wij konden lekker droog zitten in de stuurhut. Hee, hij kende ons dus nog. Trouwens, hij kwam in zijn auto, dus hij zat ook droog.

Tegen kwart voor elf voeren we de sluis uit, we zagen Almere tanken bij de jachthaven, en we voeren een grijs Markermeer op. Genoeg zicht, maar de overkant was niet te zien. En regen. En geen wind. 

In Lelystad lagen we met vrachtschip Tygo in de sluis (die te horen kreeg "dat hij met het zeiljachtje wordt geschut") en tegen 17:00 uur lagen we in de kade van Urk. Grijs en rustig Urk. Helaas was de viswinkel gesloten.....

De Centrale Meldpost zei dat er 's nachts en vandaag minder zicht zou zijn, tot aan mist toe. Maar na een rustige nacht, waarin trouwens wel zo'n taxi-boot-voor-de-windmolens vertrok en kwam en nogal wat lawaai en golven maakte, vertrokken we om negen uur. 

Hartstikke grijs, motregen, een vreemd windje, we kozen voor binnen sturen. Het was rustig op het IJsselmeer, we zagen slechts een paar vrachtschepen.

Alles liep lekker, maar de brug van Spannenbrug opende zonder rood-groen of groen licht te geven. Dat is wat verwarrend, maar ze reageerden niet op de marifoon. Tja.....

We waren in de loop van de middag al thuis, en toen was het droog. Zul je altijd zien. Al veel spullen hebben we uit de boot gehaald, omdat we toch niet meer gaan varen voor we de werf op gaan.

Naar ons eigen plekje bij Nederhorst

Aan het eind van de ochtend zijn we in een mooi zonnetje naar "ons" plekje bij Nederhorst den Berg gevaren. Dat was slechts een half uurtje. Onderweg zwaaiden we naar Hans, die lekker een krant zat te lezen. Er lag geen aak voor 't huis, we wisten niet of de koop doorgegaan was.

De hele lange aanlegplek was leeg. Geen wonder natuurlijk, want het is nog vroeg in het seizoen. Zó vroeg waren we hier nog niet geweest. Verschillende huizen waren nu te zien, terwijl ze 's zomers achter bomen en struiken verscholen zijn.

Via de AH (waar ik 's ochtends ongesneden brood had besteld, maar dat is blijkbaar wat bijzonder hier want ze hadden het al gesneden) liepen we naar Hans. Onderweg zagen we in de verte de boot liggen. 

En ja, de Lemster Aak is er wel, maar ligt in Lemmer. We hebben heel gezellig gekletst, ervaringen gedeeld en foto's gezien. Oh, wat een prachtig schip is het. Niet protserig met veel goud(kleur), maar bescheiden sjiek.

We gaan elkaar vast nog wel eens tegenkomen op het water, en zien er al naar uit!

De wind was afgenomen, en tot half acht vanavond konden we het heerlijk warm houden met waxinelichtjes en het olielampje.

Op de Vecht

Het lag lekker in Enkhuizen. De klok tingelde elk kwartier en gaf daarna met slagen de tijd aan. Om even over half vier schrokken we wakker van lawaai op het dek. Het leken wel voetstappen. We schreeuwden en renden naar buiten. In ons blootje, maar ja, we gunden ons geen tijd om iets aan te trekken.

Toen we boven kwamen, "gewapend" met de grote zaklamp die bij het bed hangt, zagen we dat een jongen van een jaar of 20-25 op de wal stapte. Via de boegspriet, want dat was onze op- en afstap. Hij bleef nog even staan. Wij schreeuwden dat -ie op moest rotten. Hij pakte zijn telefoon, zei twee keer sorry en liep weg. 

Wat zou hij gewild hebben? Hidzer denkt dat hij de fietsen wilde stelen. Maar ja, die staan verpakt in de hoezen aan dek, en je kunt van buiten niet zien of ze op slot staan. Ik denk dat hij een slaapplaats zocht. 

De volgende keer moeten we wel de telefoon mee naar buiten nemen, om foto's te kunnen maken. Daar hadden we nu niet aan gedacht.

Maar goed, de dag begon wat slecht maar was verder prima. Een mooie halve wind, het zonnetje erbij, het was wel wat fris maar daar hadden we ons op gekleed, we hadden geen uitmuntend zicht maar wel ruim voldoende, en we zeilden tot de ingang van Muiden toe. Vlak voorbij Pampus draaide de wind nog even en nam flink toe, maar dat duurde maar heel even.

De sluiswachter (die we even "wakker" gebeld hadden) vertelde dat er al een boot of zes door de sluis gegaan waren. Dat hadden we niet verwacht, we hadden niemand gezien. Hij zei ook dat  hij de Spieringbrug zou bedienen, dus we moesten even rustig aan doen. Prima!

Tegen half drie lagen we aan de palen vlakbij het Pippi Langkous Huis. De wind waaide flink, maar de zon maakte het lekker warm binnen. Hier bleven we liggen, want de Spoorbrug van Weesp draait slechts om 6 minuten voor tien en 6 minuten voor elf. 

We deden een paar spelletjes SterretjesKeezen, en verwonderden ons over het lawaai. Nou, lawaai, dat viel mee, maar er vlogen helicopters over, en vliegtuigen, we hoorden auto's en de trein, en er kwamen een paar roei-ploegen langs. 

Maar we hadden een prima nacht. Om even over negenen belde ik de brugwachter van de Spoorbrug, die was al onderweg zei hij dus dat kwam wel goed. Okee, we waren wat aan de vroege kant, maar we konden prima liggen aan het remmingwerk, met de wind in de kont dus heel relaxed op één achterlijn.

In Weesp was de boodschappensteiger bezet door een Langligger (iemand die er weken of maanden blijft liggen), en aangezien het museum pas om half twee open gaat besloten we om door te varen. De brêgewipper kwam al gauw aanfietsen dus dat ging vlot.

De brêgewipper van de Uitermeerbrug, een klein half uur verderop, wilde met ons meedenken. Maar dat ging wat apart. Ik belde hem om een opening te vragen, en vroeg ook direct of we voor maandagmorgen 09:00 uur al een opening konden reserveren. Omdat we de Spooerbrug-opening van 09:54 uur wilden halen.

Nou, dat was prima, als ik een half uurtje vantevoren even wilde bellen. Okee. Even later belde hij terug: "de Uitermeerbrug draait slechts tot 16:30 uur mevrouw!" Jaha lieverd, ik hoef ook niet 's avonds, ik wil graag 's ochtends. Oh, dat was goed.

Hij kwam aanlopen, opende de brug (er stonden al gauw ruim 20 auto's te wachten!), wenste ons een fijn weekend en zei "tot maandag!". Fijn, dat heeft hij begrepen.

Ruim een half uur later lagen we in het mini-haventje van Nigtevecht. We wilden water tanken, maar de kraan was afgesloten. Jammer, nu doen we wat rustig aan. Ach, we hebben genoeg hoor, we maken ons geen zorgen.

Na de lunch stapten we op de fiets en met een klein omweggetje fietsten we langs de westkant van het Amsterdam-Rijnkanaal naar Weesp.

Ons doel was het museum. We waren er al twee keer geweest: één keer (op een dinsdag) was het museum gesloten (een beetje vreemd op Marktdag), en één keer was er een besloten partij. 

Driemaal is scheepsrecht, dus nu lukte het ons wel. We vroegen ons op de fiets af waar dat gezegde vandaan kwam, en we hebben het gevonden. Meneer Frederik August Stoett, een taalkundige uit Leeuwarden (1863 - 1936) heeft onderzoek gedaan naar het ontstaan van spreekwoorden. 

Hij verwijst naar gebruiken in het zeewezen waaruit blijkt dat driemaal ook op zee in vele gevallen “recht” was, zoals: De schipper was verplicht 3 maaltijden aan de bemanning te geven en een gestorven zeeman wordt met een “een, twee, drie, in godsnaam” over boord gezet.

Het museum heeft zijn plek in het oude stadhuis. Een prachtig stadhuis, dat voor een groot deel leegstaat omdat Weesp sinds twee jaar bij Amsterdam hoort.

We volgden de audiotour en leerden over het stadhuis, dat vroeger een gerechtsgebouw en later een politiebureau was.

De kleine expositie over Weesper porselein was leuk, die over kunstenaars die zich geïnspireerd voelden door Weesp en de Vecht vonden we wat saai. Leuk dat de Lange Vechtbrug afgebeeld was, want daar moeten we altijd door. En de twee molens langs de Vecht hebben we ook vaak gezien.

De tijdelijke expositie "Ongekend Weesp", over verhalen van inwonders van Driemond en Weesp, was erg klein en we vonden het niet zo bijzonder.

Maar de deurklinken van de toiletten waren wel weer een foto waard.

Via de Hema, waar ik veters kocht omdat die van mij bijna doorgesleten zijn, fietsten we langs de Vecht weer terug naar de boot. Het waaide flink maar we hadden het voor het grootste deel luxe voor de wind.

Een lekkere dag dus! Morgen naar Nederhorst den Berg, dat is een klein stukje varen.

Naar Enkhuizen

Tegen negen uur hadden we de zeilen gehesen. Met vol tuig voeren we over een grijs IJsselmeer richting Enkhuizen. We hadden verwacht dat er nauwelijks wind zou staan, maar we troffen het: een aardig aan-de-winds-windje, we kregen nog een lekker gangetje ook. De wind was niet vlagerig maar wel dwarrelig. Dat was wel grappig.

Aan de overkant moesten we wel een paar slagen maken, maar dat was wel lekker. Alles in de kastjes ligt weer op zijn plek. De zon kwam er bij, het was met thermo-ondergoed en muts en handschoenen prima te doen. Pas bij Enkhuizen zagen we twee zeiljachten op de motor, verder was het stil op het water.

Tegen half twee lagen we in de haven. Eigenlijk was het overal verboden terrein voor ons. Een deel was gereserveerd (voor wie weten we nog steeds niet), aan de lange kade waren verbodspapieren, en zelfs bij de boxen stond dat je vanaf 16 oktober 2023 hier niet mocht liggen. Nou, we deden het toch maar. Een beetje onvriendelijk allemaal.

Maar goed, we lagen en stapten al gauw van boord om naar het Zuiderzee-museum te gaan. Daar hebben we ons prima vermaakt bij de expositie "Waterwijs", over het gebruik van water voor allerlei doeleinden en door de tijden heen. Nooit geweten dat je voor een kilo kaas 320 liter water nodig hebt, bijvoorbeeld. Dorstige koeien misschien? Want voor een glas melk is 180 liter water nodig.

Er was ook een tentoonstelling van depot-stukken, en daar vonden we de bedstededeuren uit IJlst, rond 1750, wel erg mooi. Een scheepstimmerman had ze voor zijn eigen besteden gemaakt, en had op de deuren het uitzicht vanuit de bestede geschilderd.

Na het museumbezoekje liepen we nog even rond in de stad, door leuke en iets minder leuke wijken en langs leuke panden.

Het was prachtig weer geworden. Ik maakte op weg naar de betaalautomaat een praatje met de Odulphus, die achter ons aan gevaren waren. Het ligt hier prima!

Weer onderweg, nu naar Staveren

Joepie, we zijn weer onderweg. Met de Nocht. Het werd ook wel weer eens tijd, want de laatste keer was op 2 januari, toen we van Staveren terug kwamen. En nu zijn we weer naar Staveren gegaan.

Met als einddoel Nederhorst den Berg, om zondag Hidde's derde verjaardag te vieren.

Maar eerst naar Staveren dus. We hadden op ons gemakje alles ingepakt, en ook nog lekker koffie gedronken, en toen we tegen kwart voor elf vertrokken werden we uitgezwaaid door buurman Watze.

't Was niet koud, maar wel grijs. En droog, gelukkig. En erg rustig op het water. We zagen een kruiser, een Valkje, een tanker, een KNRM-boot en een PW-boot. Een vreemde combinatie, en sommige onverwacht, maar ach, we hebben vriendelijk gezwaaid.

Staveren verwelkomde ons (middels snel draaiende brug bij Warns en al vroeg openstaande sluis) met kleur: een visser had zijn spullen op de kade gelegd, en er waren vrolijke paarse en neon-oranje netten bij.

De Coop was veranderd in een Plus-supermarkt. Op de indeling na is het volgens ons bijna hetzelfde gebleven, en dat is maar goed ook voor Staveren. Niet te veel veranderen hier, wat goed is moet je goed laten!

Vanavond keken we zelfs naar de tv. Op de laptop. Weliswaar via een hotspot van de mobiele telefoon, want dat is iets beter dan de wifi van Beleeffriesland, maar ach, we hebben GB's genoeg. Onbeperkt. Dus dat moet genoeg zijn.

Er liggen, inclusief de Odulphus, die hier woont, drie zeiljachten.

Het havengeld deden we weer in een dichtgeplakt papiertje, want de havenmeester hebben we niet gezien.