Naar Blokzijl

Wij zijn de afgelopen week in rustig tempo naar Blokzijl gegaan. Zaterdag kregen we bezoek van de mensen van Waternet. Of het klopte dat we er al ongeveer een week lagen? Ja, dat klopt. Ze deden niet moeilijk, we gaven aan dat we zondag zouden vertrekken, en vertelden dat ze bezig zijn met de Boten Zonder Postcode in Muiden. Dat geloven we nog niet direct, maar ach. We waren toch al van plan om te gaan.

Tot en met dinsdag waren we nog op de Vecht. Eerst een nachtje bij de Spiegelplas, daarna naar Weesp, daarna naar de palen vlakbij het Pipi Langkoushuis, op woensdag gezeild naar Lelystad waar we voor anker gingen, donderdag op de fok naar een ankerplek bij het IJsseloog in het Ketelmeer, en gisteren kwamen we aan in Blokzijl. Daar liggen we nu nog.

Gebeurden er nog dingen die we willen onthouden? Jazeker!

Zaterdag waren we naar de kaasboer in Nederhorst geweest. We verbaasden ons over de klanten van de aardige kaasboer. Eén mevrouw vroeg direct om twee plakjes kaas voor haar dochters. En een andere mevrouw vroeg of de korsten er af gesneden konden worden. Dit hadden we nog nooit gehoord. 

Het was weer een droge dag, deze zaterdag, maar wel veel wolken en gelukkig ook best veel zon. En heel veel wind. Dus ook veel wandelaars op het pad. Die de leukste dingen tegen elkaar zeiden: "zo, deze boot zit strak in de verf!", "oh, wat een mooie kajuit heeft deze", "kijk, dit is nou een Colin Archer", en "deze is groot!".

Maandag was een regendag. We voeren van de Spiegelplas naar Weesp, waar we aan een wachtsteiger voor de brug gingen liggen. Dat mocht van de brêgewipper. En het begon me toch te waaien in de middag! We lagen prima hoor, maar we trilden in de lijnen. Het viel ons op dat er niemand door de bruggen ging, mensen bleven liggen. Terwijl de brug enkel rood gaf.

Vaarweginformatie.nl gaf aan dat er wegens weersomstandigheden heel veel bruggen op de Vecht en daarbuiten niet draaiden. Tot aan Amsterdam toe. Van 17:00 tot 20:00 uur. Op het journaal zagen we dat de harde wind veel overlast had veroorzaakt: van omgevallen bomen, dakpannen en platen van daken, vliegtuigvertraging en gedoe op het water. 

Woensdag zeilden we naar Lelystad. De wind was minder ruim dan verwacht, en bij donkere wolken waaide het even erg hard, maar we gingen lekker vlot. In ons eentje lagen we voor anker. Af en toe regen, wel veel wind. Het journaal vermeldde dat het ook slecht weer was in Roemenië en omgeving, en dat er een hittegolf is in Griekenland.

Na een koude nacht (iets van 8 graden) vertrokken we donderdag zonder te zwemmen. Het water lonkte niet..... Bij de Ketelbrug moesten veel auto's op ons wachten, maar gelukkig waren we met 4 boten, dus we voelden ons niet superschuldig.

 

Het hele traject van Lelystad tot aan het IJsseloog konden we op de fok varen. Heerlijk. Ons ankerplekje lag wat in de vaargeul, tenminste, naast rode tonnen. Maar daarbuiten was het ook nog drie tot vier meter diep. Dat hadden we niet verwacht, maar Hidzer is even gaan meten. 

Het lag er heerlijk. Eerst was er nog veel wind, en ook wat stroming, maar de avond was rustig. Apart hoor, dit IJsseloog. Volgens Wikipedia is het een kunstmatig ringvormig eiland dat aangelegd is voor de opslag van verontreinigd slib.

In de jaren tot 1990 is zwaar verontreinigd slib aangevoerd door de IJssel en als bezinksel terechtgekomen op de bodem van het Ketelmeer. Dit slib bevatte giftige stoffen en metalen, zoals kwik en zink, afkomstig van afvallozingen door fabrieken in Nederland en Duitsland.

IJsseloog bestaat uit een ringvormige put van 45 meter diep met een diameter van een kilometer. De put is midden in het Ketelmeer gegraven en wordt omringd door een tien meter hoge dijk. De belangrijkste eis bij de bouw van het depot was dat het opgeslagen slib niet kan doorlekken naar het grondwater of naar het Ketelmeer. Dat schijnt te lukken doordat het waterpeil in de put lager dan 4 meter onder NAP wordt gehouden. Dit is lager dan de bodem van het Ketelmeer, dat gemiddeld 2,4 meter diep is.

Wij hoorden heel veel vogels, zagen zwanen en een bever. En slib of niet, we durfden het aan om de volgende ochtend te gaan zwemmen!

Na het betalen van de factuur voor de werf (we kregen de rekening 7 weken nadat we daar vertrokken waren) haalden we het anker op. Op het gedeelte van de ankerketting tussen dat wat in de modder lag en dat wat droog was, was geen lijnolie meer te zien. Heel apart.

Op de fok konden we het best wel saaie lange stuk tot aan de splitsing Genemuiden-Vollenhove varen. Het waaide hard, maar we hielden de boot onder controle. Het was drukker op het water dan gisteren, maar ja, gisteren waren we dan ook op meer open water.

Om half twee kwamen we aan in Blokzijl. Mooi op tijd, er was nog een laatste plek aan de steiger midden in de kolk. Aan de kade liggen, vlak bij de sluis, was niet zo aantrekkelijk omdat er een openluchtvoorstelling is. 

Maar het was wel grappig dat de voorstelling al ruim van te voren begon, rond de haven. 

De dominee in het stuk zat heel overtuigend in zijn rol. Hij ondervroeg enkele kinderen over hun bijbelkennis, en zelfs het beeld van Prins Maurits van Oranje (zoon van Willem van Oranje) werd door hem aangesproken.