De harde wind die voorspeld was kwam echt. Met regenbuien erbij. We keken op Buienradar en appten Anneke dat we tegen 9:45 uur zouden vertrekken, in de hoop dat de regen “luisterde” naar Buienradar. Nou, dat ging prima.
We maakten een klein ommetje naar de AH van Nederhorst om daar boeken te brengen in de buurtbieb. Met de wind tegen, half en ook een beetje in de rug kwamen we in Hilversum aan. Het was weer erg gezellig. Maar het tasje van Anneke (een thermostasje voor o.a. de gekolfde melk), dat eigenlijk de reden was om hier naartoe te varen, waren we vergeten mee te nemen. Beetje suf!
Marit vermaakte ons prima door van alles op te meten, we leerden dat een knuffeltje van Oerbeppe Coco heet, en geen mol is maar een vogeltje. Anneke had het boek gekocht (prentenboek van het jaar 2021), en ik mocht voorlezen. “yn it Nederlânsk of yn it Frysk Marit?” “Yn it Frysk”. Grappig!
Tijdens de heerlijke uitgebreide lunch, waar Jan ook bij aanschoof, werd ons gevraagd of we op 26/27 november en 23-27 maart ook wel logeetjes wilden. Tuurlijk, altijd! Dat hebben we direct in onze agenda gezet.
Op de terugreis hadden we mazzel: we hadden zijwind en de wind in de rug, en toen we tegen half drie terug aan boord waren, begon het te miezeren. En het bleef de hele dag regenen. Ook ’s nachts, met harde wind. Ach, we lagen prima.
Het was 14,4 graden in de stuurhut donderdag, dus de verwarming moest even aan. Na de koffie zijn we naar Dubai gefietst, waar we hoorden dat de catamaran verkocht was , omdat hun drie kinderen zo ver uit elkaar wonen (Australië, Dubai en Amsterdam), en er in Dubai een tweede kleinkind komt. Ze maken eigenlijk te weinig gebruik van de catamaran, maar hebben het p lan om te blijven zeilen, dan dus op gehuurde boten. We zien elkaar nog wel en zullen nog wel een keer bijpraten: we hebben onze gegevens achtergelaten, en veel sterkte gewenst bij het afscheid van de terminale broer.
Via de AH gingen we weer aan boord, en vertrokken tegen 14:00 uur. Het bleef regenen, dus we stuurden lekker in de stuurhut. Ons plan was om naar Muiden te gaan, omdat pas zaterdag de storm geluwd zou zijn.
Tegen 15:30 uur waren we bij de Spoorbrug in Weesp. Onze “vriend”Jan (die altijd in Muiden ligt op een oud bootje) riep ons onderweg nog toe “Fryslân Boppe!”. Hij was van de zomer in Friesland geweest en had het geweldig gevonden.
Onze tweede “vriend” van vandaag was de brugwachter van de Spoorbrug. Die zwaaide weer vrolijk en vroeg of het de laatste keer was dit jaar. Nou, waarschijnlijk wel. Het was wel weer apart op de Vecht, wat bruggen betreft: De Spoorbrug draaide pas om 18:30 uur, dus we hebben drie uren moeten wachten aan de wachtsteiger, maar de Spieringbrug even verderop, die op afstand bediend wordt, sloot al om 17:00 uur. We zijn maar aan een soort Marrekritesteiger gaan liggen, waar we niet aan de wal konden.
En vanochtend hadden we weer een brug-dingetje: we kwamen in de harde wind tegen 9:45 uur bij de Spieringbrug, en die gaf dubbel rood. Dus ik riep ‘m op. Geen reactie. Nog een keer, geen reactie. En na de vierde keer ging de brug zomaar op rood-groen, en mochten we er even later door. Aardig lui daar, in Holland.
Nou ja, we waren in Muiden, konden liggen op “ons” plekje, en zijn gaan wandelen naar de mini-Rondeel. Maar de winkel was eigenlijk nog gesloten, dus zijn we ’s middags nog een keer gegaan. Het is een zorgboerderij op een transparant kippenbedrijf, met veel aandacht voor de mensen die er overdag werken en veel aandacht voor de dieren. Erg leuk om er rond te kijken. In de winkel kochten we drop (wat superlekker moest zijn, maar ja, smaken verschillen: wij vonden het wat goedkoop smaken), appels, eieren (natuurlijk) en kregen kalebassen mee.
Een andere wandeling zat er niet in, het bleef regenen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten