na storm windstil en mooi windje

Tja, vreemd weer is het toch. Gisteren was het zo goed als windstil, pas een uurtje voor Staveren begon het lekker te waaien. De sluis van Muiden zou om 8:00 uur gaan schutten, maar waarschijnlijk had de sluiswachter zich verslapen, want hij kwam pas na kwart over acht aan. Het schutten ging supersnel, want er was geen niveauverschil. Dus de ene sluisdeur ging dicht en de andere direct open. Grappig.

De Centrale Meldpost bleef maar volhouden dat het 3 tot 4 Beaufort zou zijn/worden, maar dat hebben we niet meegemaakt. Nou ja, dan maar op de motor. Jammer.

De sluis van Lemmer ging erg vlot, die van Starum ook, en we hebben ons niet verveeld onderweg hoor. Het bleef koud, grijs met soms wat regen. We zijn voorbij de brug van Warns gaan liggen aan de wachtsteiger. Het was nog voor sluitingstijd van de brug, maar ach, de steiger is erg lang en er ging slechts 1 boot door de brug.

Vandaag was het super weer voor ons. Een lekker windje uit de goede richting met een zonnetje erbij, wat wil je nog meer? Direct in Warns hebben we de boel gehesen, en pas op de Brekken hebben we de boel gestreken.

We hebben nog even naar Elahuizen gezwaaid, en ze zagen ons varen en zwaaiden terug. Leuk!

Tegen half vier waren we thuis, waar we de speelgoedjes van Welmoed nog in de kamer hadden staan. Na een uurtje opruimen (spullen uit de boot, wasmachine aan, speelgoed aan de kant), zaten we lekker met een bak koffie na te genieten.

harde wind, visite, naar Muiden

De harde wind die voorspeld was kwam echt. Met regenbuien erbij. We keken op Buienradar en appten Anneke dat we tegen 9:45 uur zouden vertrekken, in de hoop dat de regen “luisterde” naar Buienradar. Nou, dat ging prima.

We maakten een klein ommetje naar de AH van Nederhorst om daar boeken te brengen in de buurtbieb. Met de wind tegen, half en ook een beetje in de rug kwamen we in Hilversum aan. Het was weer erg gezellig. Maar het tasje van Anneke (een thermostasje voor o.a. de gekolfde melk), dat eigenlijk de reden was om hier naartoe te varen, waren we vergeten mee te nemen. Beetje suf!

Marit vermaakte ons prima door van alles op te meten, we leerden dat een knuffeltje van Oerbeppe Coco heet, en geen mol is maar een vogeltje. Anneke had het boek gekocht (prentenboek van het jaar 2021), en ik mocht voorlezen. “yn it Nederlânsk of yn it Frysk Marit?” “Yn it Frysk”. Grappig!

Tijdens de heerlijke uitgebreide lunch, waar Jan ook bij aanschoof, werd ons gevraagd of we op 26/27 november en 23-27 maart ook wel logeetjes wilden. Tuurlijk, altijd! Dat hebben we direct in onze agenda gezet.

Op de terugreis hadden we mazzel: we hadden zijwind en de wind in de rug, en toen we tegen half drie terug aan boord waren, begon het te miezeren. En het bleef de hele dag regenen. Ook ’s nachts, met harde wind. Ach, we lagen prima.

Het was 14,4 graden in de stuurhut donderdag, dus de verwarming moest even aan. Na de koffie zijn we naar Dubai gefietst, waar we hoorden dat de catamaran verkocht was , omdat hun drie kinderen zo ver uit elkaar wonen (Australië, Dubai en Amsterdam), en er in Dubai een tweede kleinkind komt. Ze maken eigenlijk te weinig gebruik van de catamaran, maar hebben het p lan om te blijven zeilen, dan dus op gehuurde boten. We zien elkaar nog wel en zullen nog wel een keer bijpraten: we hebben onze gegevens achtergelaten, en veel sterkte gewenst bij het afscheid van de terminale broer.

Via de AH gingen we weer aan boord, en vertrokken tegen 14:00 uur. Het bleef regenen, dus we stuurden lekker in de stuurhut. Ons plan was om naar Muiden te gaan, omdat pas zaterdag de storm geluwd zou zijn.

Tegen 15:30 uur waren we bij de Spoorbrug in Weesp. Onze “vriend”Jan (die altijd in Muiden ligt op een oud bootje) riep ons onderweg nog toe “Fryslân Boppe!”. Hij was van de zomer in Friesland geweest en had het geweldig gevonden.

Onze tweede “vriend” van vandaag was de brugwachter van de Spoorbrug. Die zwaaide weer vrolijk en vroeg of het de laatste keer was dit jaar. Nou, waarschijnlijk wel. Het was wel weer apart op de Vecht, wat bruggen betreft: De Spoorbrug draaide pas om 18:30 uur, dus we hebben drie uren moeten wachten aan de wachtsteiger, maar de Spieringbrug even verderop, die op afstand bediend wordt, sloot al om 17:00 uur. We zijn maar aan een soort Marrekritesteiger gaan liggen, waar we niet  aan de wal konden.

En vanochtend hadden we weer een brug-dingetje: we kwamen in de harde wind tegen 9:45 uur bij de Spieringbrug, en die gaf dubbel rood. Dus ik riep ‘m op. Geen reactie. Nog een keer, geen reactie. En na de vierde keer ging de brug zomaar op rood-groen, en mochten we er even later door. Aardig lui daar, in Holland.

Nou ja, we waren in Muiden, konden liggen op “ons” plekje, en zijn gaan wandelen naar de mini-Rondeel.  Maar de winkel was eigenlijk nog gesloten, dus zijn we ’s middags nog een keer gegaan. Het is een zorgboerderij op een transparant kippenbedrijf, met veel aandacht voor de mensen die er overdag werken en veel aandacht voor de dieren. Erg leuk om er rond te kijken. In de winkel kochten we drop (wat superlekker moest zijn, maar ja, smaken verschillen: wij vonden het wat goedkoop smaken), appels, eieren (natuurlijk) en kregen kalebassen mee.

Een andere wandeling zat er niet in, het bleef regenen.

Naar Nederhorst

Het heeft volgens ons de hele nacht gemiezerd, want alles was buiten nat. En het bleef vanochtend ook lang vochtig. We zaten om acht  uur nog te ontbijten toen de sluiswachter arriveerde, en omdat we eigenlijk niet aan het remmingswerk horen te overnachten zijn we maar direct vertrokken. De sluiswachter zei er niets van trouwens.

Niet dat we veel meters gevaren hebben hoor: de Spieringbrug, zo’n vijfhonderd meter verderop, draait pas om 9:00 uur.  Een beetje raar is het wel, maar ja. Deze brug wordt ergens op afstand bestuurd, door provinciale ambtenaren of zo.

Nou ja, we maakten ons ontbijtje af en vroegen telefonisch aan de Blikken Dame (met een kakkerig accent) een opening aan. Dat liep prima. De spoorbrug in Weesp draaide om vijf voor tien, dus daar moesten we ook even voor wachten, en de rest liep soepeltjes.

We zwaaiden naar Dubai en meerden  tegen 12:30 uur af aan de lange steiger bij Nederhorst den Berg. Er lagen 6 boten, twee niet bemenst en de rest waren een soort zwervers/overwinteraars.

Ha, toen we met Anneke belden om te vragen of ze morgen vrij zou zijn (ja) vroeg Marit “Ben jij op de boot? Ben je dichtbij?”. Vandezomer begreep ze dat we op de boot waren, maar ver weg. Knap hoor.

Na de lunch hebben we even gedoucht in de kuip. Toen het droog bleef zijn we een flink eind gaan wandelen, dat was lekker. We kwamen weer langs het huisje dat in april binnen 3 weken verkocht was voor zes ton. En tot nu is er nog niets mee gedaan......

Vanavond hebben we lekker stamppot boerenkool gegeten, een spelletje gedaan en veel filmpjes van de Pake- en Beppesizzers bekeken.  

Via Lemmer naar Muiden

Gisteren gingen we met ons logeetje varen, naar Lemmer. We stuurden binnen. Welmoed heeft zich niet verveeld, en wij ook niet, haha! Kletsen, onderzoeken, lopen op de bank, kijken uit het raam en tussendoor nog wat eten.

Voor de sluis moesten we even wachten, en ons matroosje zat mooi voorop, met een rijstwafeltje in de ene en een landvast in de andere hand. Een prachtig plaatje! Maar in de sluis werd ze moe en had een volle luier. Hidzer maakte snel een fles klaar, en stuurde de boot de sluis uit, ik deed Welmoed. Ha, ze viel in slaap.

Slechts 10 minuten. Ze hield haar slaapzakje aan, en bij het aanleggen in Lemmer heb ik haar even in de kuip geparkeerd. Lekker in de luwte. Onze zeemeermin vond dat prima. Ze paste goed op de stootwillen en kletste gezellig met Hidzer. We hadden een leuk plekje, vlak buiten de sluis, op een chartersteiger, maar op ons plekje kon geen charter meer liggen, te weinig ruimte.

We appten naar Maaike waar we lagen, en volgens ons sprongen ze daarna direct in de auto. Want in no-time waren ze bij ons. We hebben gezellig gekletst, Stef heeft voor ’t eten 3 pizza’s gehaald (Hidzer en ik hebben er eentje gedeeld), en daarna gingen ze weer huiswaarts. Zij blij dat het meisje er weer was, wij vonden het maar stil.....

We hebben een rondje gelopen om het havengeld te betalen (dat was een avontuur, want het scherm begreep een paar keer niet wat we ‘m opdroegen), hebben al het speelgoed en haar bedje opgeruimd, nog nagenoten van de foto’s en filmpjes en hebben het niet laat gemaakt.

We hebben heerlijk geslapen. De stuk of 8 charters, hadden bij binnenkomst gistermiddag best wat lawaai, maar gisteravond was het gelukkig rustig. Tijdens het ontbijt ontdekte Hidzer dat we zijn anti-jicht-pilletjes waren vergeten. Oei, stom!

We besloten om apotheek te zoeken, via internet. We hebben gebeld, en werden geadviseerd om de eigen huisarts te bellen en die een fax te laten sturen, dan konden we wel even langskomen. Dat het nog bestaat, een fax! Maar goed, we hebben de huisarts gebeld, zijn daarna naar de apotheek gelopen en met een omweggetje weer naar de boot.

Het was kwart voor 10 toen we de haven uitvoeren. De zon scheen wat maar het was best fris. Er stond best een windje, maar we hadden hem flink verkeerd. Als we zouden zeilen, zouden we een dag nodig hebben om in Lelystad te komen. H’m. En morgen zou het heel hard gaan waaien. Nou ja, dan maar op de motor. Ons doel was Muiden, om het tasje weer naar Anneke te brengen, maar dat hoefde natuurlijk niet persé. We konden ook wel via het Ketelmeer weer terug naar huis varen.

Maar ach, we besloten toch maar het Markermeer op te gaan. Bij de Houtribsluizen was het weer feest op de marifoon. Een groot passagierschip, zo’n Rijnschip, ging voor ons de stuurboordsluis in. Achter ons kwam vrachtschip Ariël. De sluiswachter vertelde dat de plezierjachten voor vrachtschip Poolster in de bakboordsluis mochten, en dat de Ariël dus even moest wachten. Nou, dat stond niet in het boekje van de schipper. Hij ging redelijk te keer, belachelijk. Eerst vroeg hij waarom dat plezierspul niet bij het passagierschip in konden. Dat kon niet, vertelde de sluiswachter, omdat het passagierschip niet onder de brug kon liggen. Volgens de Ariël was dat niet waar, want zulke schepen kunnen altijd onder de bruggen door. Sluiswachter: “Dan kunt u vandaag weer iets leren, want dit schip kan echt niet onder de brug door”. Schipper: “Ik zeg, doe ‘m maar naar de sloop”.

Nou ja zeg, wij stonden met verbazing naar dit gesprekje te luisteren! Belachelijk toch, zoals die schipper reageerde? Waarom wij niet voor het passagierschip aan in de sluis konden weten we niet, daar zal wel een reden voor zijn.

Maar de Ariël had geluk: hij mocht voor de Poolster aan in de bakboordsluis, en wij pleziervaart (de sluiswachter noemde ons “de stokjes”) mochten/moesten voor de brug in de stuurboordsluis gaan liggen en kregen een grote duwbak achter ons.

Dat klinkt makkelijk, maar het aanleggen ging bij sommige boten niet superhandig.Wij lagen helemaal vooraan en hadden er goed zicht op. Aansluiten is iets wat veel jachten bijna uit principe niet doen, lijkt het wel. Een zeiljachtje ging onder de brug liggen en moest dus weer verkassen. Een ander lag bijna dwars in de sluis. En toen moesten ze ook nog aansluiten, werd omgeroepen. Paniek alom. Behalve bij ons....

Buiten de sluis (dat sluizen duurde bijna een uur, in totaal), belde Anneke nog even. Ze moet donderdag werken, misschien woensdag ook, maar is vrijdag zeker vrij.

Na dat telefoontje kregen we zomaar een gunstige wind. Super gunstig! Met vol tuig, lekker aan de wind, zeilden we sneller dan we op de motor zouden doen. Pas voorbij Pampus, vlak bij de vaargeul naar Muiden, ging de motor weer aan. Heerlijk! Okee, het was wat fris, we hadden de bivakmutsen op, maar handschoenen waren nog net niet nodig. De watertemperatuur van het IJsselmeer was 12,2 graden, vertelde de Centrale Meldpost.

En het mooie was dat we Muiden nog bij daglicht konden halen. Anders waren we naar de vluchthaven bij Almere gegaan. We hadden op vaarweginformatie.nl gezien dat de Groote Zeesluis van Muiden al om 17:00 uur sloot, dus we zijn aan het remmingswerk gaan liggen. Prachtig plekje! We lagen goed en wel vast om kwart voor zeven, en vlak daarna werd het ook al erg donker. Mooie timing!