Weer een reisje

Zaterdag zijn we vertrokken. Eerst nog een kaart ontwerpen, want we gaan Klaas voor zijn verjaardag een uitnodiging geven voor een etentje. Samen met Sjieuwkeline natuurlijk. We hebben rustig koffie gedronken thuis (dat was weer een oefening in RUST. Ha, we leren het al een beetje.....) en het was tegen kwart voor elf toen we de lijnen los gooiden.

Een klein zonnetje, prima weer. Voor het Starteiland zijn we het Sneekermeer opgedraaid, en konden zo mooi weer naar de sluis van Terherne op de fok. Lekker rustig, heerlijk. Het was trouwens best druk op het water: wedstrijden op het Sneekermeer, maar ook veel pleziervaartuigen op het kanaal. Misschien omdat het wellicht het laatste mooie weekend is voor veel mensen?

We voeren rustig door, tot voorbij Wergea, daar gingen we aan een Marrekrite-landje aanleggen. Mooi op tijd voor de thee. Maar daarna vertrokken we weer, want aan het begin van dat landje, zo’n vijftig meter achter ons, lag een huurkruiser met zes Duitse mensen. De dames, Dikke Duitse Dames, lagen op het voordek met luide muziek mee te zingen. Tot overmaat van ramp begonnen ze ook nog te dansen. Geen gezicht, geen gehoor. Dan maar verder varen, tot Zuiderburen. Daar was een steiger voor ons vrij. Okee, af en toe een racende rubberboot, maar alles beter dan de Dikke Duitse Dames.

De volgende dag gingen we weer op tijd op pad. We hadden een boodschappenlijstje: naar de stoffenbeurs, naar de KPN-winkel en naar een supermarkt. Maar eerst moesten we in de stad zien te komen: één van de spoorbruggen in het van Harinxmakanaal ligt er uit. Iets met een cylinder die vervangen moet worden, dat hoorden we laatst al, en duurt tot 30 oktober.

Dus wij gingen naar de Greunsbrug, om even in de jachthaven te liggen. Maar de Greunsbrug leek niet te reageren. Ik heb ‘m echt wel zes keer opgeroepen, maar hoorde niets. Net toen we aan de wal wilden aanleggen (bedoeld voor wachten op de brug), reageerde een mevrouw dat ze de brug voor ons ging draaien maar nog even bezig was met een andere. Okee.... Er stond trouwens een bijzonder bord op de wal: “Meerstoel niet gebruiken”. Zullen ze in Leeuwarden meerstoel tegen meerpaal zeggen? Geen idee....

Aan de buitenkant van de jachthaven was geen plek, dus we zijn aan de openbare loswal gaan liggen. Tegenover de werf van de Los-boys. Het ziet er redelijk verlaten uit, op een paar schepen na. Wij dachten dat de boel failliet was, maar op een bord staat iets over verboden toegang ivm de opiumwet. Poe!

Op de fiets gingen we even later naar het WTC, voor de stoffenbeurs. Heel apart, we mochten zonder vaccinatie-check naar binnen. Het was best onwennig, deze drukte, maar ja, het moest even. Hidzer ging koffie drinken en mensen kijken, ik ging op zoek naar stof voor stootwilhoezen en kussens, en wilde koord en knopen kopen voor die kussens. Voor de stootwillen en het koord ben ik geslaagd. Een ruitje voor de kussens vond ik te dun, dus daarvoor moet in toch in Sneek zijn. En draadjes-knopen, van die pompons, waren er ook niet. Zelf maken dan maar? Ik kan in elk geval aan de slag voor de stootwillen. We willen voor elke stootwil een reserve-hoes.

Hidzer zat ondertussen te kletsen met een meneer uit Sneek. Hij woont in een appartement tussen de Breede School en de Poiesz, en wandelt vaak langs ons huis. Grappig!

Op ons gemakje fietsten we met een omweg naar de KPN-winkel. Alle winkels zijn ’s zondagsmiddags open, dat kwam mooi uit. Met mijn telefoon had ik zomaar geen internetverbinding meer. De dame van de telefonische helpdesk wist geen oplossing, dus we moesten maar even naar een winkel. En weet je wat? Ik was nog niet uitgesproken over mijn “probleem” of de meneer van de winkel had het gevonden. Mobiele Gegevens stond uit. Hoe en waarom weet ik niet, maar de telefoon doet weer wat –ie moet doen. Fijn!

Nog even naar de stadsSpar vlakbij (jeetje wat druk, allemaal mensen voor broodjes en flesjes drinken), waar ik nasi-kruiden kocht. Voor ’s avonds, want er stond alternatieve nasi op het menu: een zak heel fijn gesneden gele wortel (en andere groenten), met kip, kruiden en satésaus. Dat smaakte heel lekker aan de Polderdijk in Earnewâld, na een flink uur wandelen. Later werden we getrakteerd op een hele mooie zonsondergang.

Aan de Polderdijk zijn we niet zomaar stil blijven liggen, nee, we zijn gaan fietsen. Met behulp van de pontjes maakten we leuke tochten. Maandag iets van 35 kilometer langs de Veenhoop en via Drachten en Oudega weer terug, dinsdag ook ongeveer dezelfde afstand, maar nu via Grou, Idaerd, Eagum (nooit van gehoord!), Wergea en Warten weer terug.

Het waaide aardig, maar de zon kwam er beide dagen wat door, dus eigenlijk was het prima fietsweer. We picknickten onderweg op een bankje (bij Drachten) of met de billen op het asfalt (wachtend op de pont van de Burd), en namen een fruitpauze op een steigertje in de Pein en op een bankje in het centrum van Wergea.

Maandag zagen we in de berm een supergrote paddestoel eerst aan voor een omgehakt boompje. En dinsdag fietsten we langs twee grafzerken. Dachten we. Maar de eerste, tussen Eagum en Wergea, lijkt meer een herinneringssteen. Er staat op “Herdenking van Wergeaster Meer in 1632/3 is voornamelijk te danken aan Julius Jans Klei, Amsterdams Koopman, die in 1655 is begraven in de kerk te Eagum. “ Maar ja, in Eagum staat geen kerk meer, slechts de toren is blijven staan.

En aan de andere kant van Wergea troffen we naast het fietspad een grote zerk, met de tekst “ Dizze stien, ôfkomstig út de NH Tsjerke fan Wergea, leit hjir súd fan ‘e pleats Jornahuys en oan ‘e eastkant fan ‘e yn 1633/1634 droechmakke Jornahuyster Mar.  Ao 1623 den 29 july sterf den eersamen WIBREN FRANSZ  van JORNAHUYS oldt 86 jaren. Ao 1625 den 16 april sterf den eerbaren WIBRECH QVERYNSDR ende is alhier begraven.”

Ook werd ik onderweg nog gebeld door psychologe Ine, van Blanckenborg. Het ging natuurlijk over het gedrag van mama. Ze zoeken een oorzaak, en wil graag van mij weten hoe mama vroeger was. Misschien veroorzaakt de ziekte een verandering van haar karakter en kunnen ze haar anders gaan bejegenen. We hebben wel snel een soort conclusie getrokken: ze was de laatste jaren immers enorm druk met het bewaken van de structuur in haar leven, en nu ze niet alleen haar korte-termijn-geheugen kwijt raakt maar ook nauwelijks toekomstperspectief kan zien, wordt ze waarschijnlijk enorm gefrustreerd omdat die zo belangrijke structuur en haar regie daarop uit haar handen glipt. We hebben afgesproken om vrijdag te beeldbellen.

Woensdag fietsten we naar Burgum, om de verjaardag van Klaas te vieren. Lekker in de tuin in de zon. Maaike kwam nog langs met Welmoed (was al jaaaaren niet hier geweest), en we hebben weer gezellig gekletst met de kids van Klaas en Sjieuwkeline. Na ’t eten (er werd chinees gehaald) zijn we weer naar de boot gefietst. Het was een heerlijke dag!

Vandaag zijn we weer naar huis gevaren. Op het Sneekermeer hebben we op de fok kunnen varen, dat was weer lekker. Vanmiddag was het weer even de boot leeghalen, opruimen en de wasmachine aan. Ha, we hebben de boel altijd sneller uit de boot dan in de boot. Okee, ik doe het laatste stukje, wanneer we op de Brekken varen, al wat opruim- en verzamelwerk, dat scheelt natuurlijk een boel tijd.

En wanneer het kleed weer over de stuurhut zit, voelt het alsof we weer een vakantie achter de rug hebben. Nou, 6 dagen aan boord is ook ongeveer een vakantie!