na storm windstil en mooi windje

Tja, vreemd weer is het toch. Gisteren was het zo goed als windstil, pas een uurtje voor Staveren begon het lekker te waaien. De sluis van Muiden zou om 8:00 uur gaan schutten, maar waarschijnlijk had de sluiswachter zich verslapen, want hij kwam pas na kwart over acht aan. Het schutten ging supersnel, want er was geen niveauverschil. Dus de ene sluisdeur ging dicht en de andere direct open. Grappig.

De Centrale Meldpost bleef maar volhouden dat het 3 tot 4 Beaufort zou zijn/worden, maar dat hebben we niet meegemaakt. Nou ja, dan maar op de motor. Jammer.

De sluis van Lemmer ging erg vlot, die van Starum ook, en we hebben ons niet verveeld onderweg hoor. Het bleef koud, grijs met soms wat regen. We zijn voorbij de brug van Warns gaan liggen aan de wachtsteiger. Het was nog voor sluitingstijd van de brug, maar ach, de steiger is erg lang en er ging slechts 1 boot door de brug.

Vandaag was het super weer voor ons. Een lekker windje uit de goede richting met een zonnetje erbij, wat wil je nog meer? Direct in Warns hebben we de boel gehesen, en pas op de Brekken hebben we de boel gestreken.

We hebben nog even naar Elahuizen gezwaaid, en ze zagen ons varen en zwaaiden terug. Leuk!

Tegen half vier waren we thuis, waar we de speelgoedjes van Welmoed nog in de kamer hadden staan. Na een uurtje opruimen (spullen uit de boot, wasmachine aan, speelgoed aan de kant), zaten we lekker met een bak koffie na te genieten.

harde wind, visite, naar Muiden

De harde wind die voorspeld was kwam echt. Met regenbuien erbij. We keken op Buienradar en appten Anneke dat we tegen 9:45 uur zouden vertrekken, in de hoop dat de regen “luisterde” naar Buienradar. Nou, dat ging prima.

We maakten een klein ommetje naar de AH van Nederhorst om daar boeken te brengen in de buurtbieb. Met de wind tegen, half en ook een beetje in de rug kwamen we in Hilversum aan. Het was weer erg gezellig. Maar het tasje van Anneke (een thermostasje voor o.a. de gekolfde melk), dat eigenlijk de reden was om hier naartoe te varen, waren we vergeten mee te nemen. Beetje suf!

Marit vermaakte ons prima door van alles op te meten, we leerden dat een knuffeltje van Oerbeppe Coco heet, en geen mol is maar een vogeltje. Anneke had het boek gekocht (prentenboek van het jaar 2021), en ik mocht voorlezen. “yn it Nederlânsk of yn it Frysk Marit?” “Yn it Frysk”. Grappig!

Tijdens de heerlijke uitgebreide lunch, waar Jan ook bij aanschoof, werd ons gevraagd of we op 26/27 november en 23-27 maart ook wel logeetjes wilden. Tuurlijk, altijd! Dat hebben we direct in onze agenda gezet.

Op de terugreis hadden we mazzel: we hadden zijwind en de wind in de rug, en toen we tegen half drie terug aan boord waren, begon het te miezeren. En het bleef de hele dag regenen. Ook ’s nachts, met harde wind. Ach, we lagen prima.

Het was 14,4 graden in de stuurhut donderdag, dus de verwarming moest even aan. Na de koffie zijn we naar Dubai gefietst, waar we hoorden dat de catamaran verkocht was , omdat hun drie kinderen zo ver uit elkaar wonen (Australië, Dubai en Amsterdam), en er in Dubai een tweede kleinkind komt. Ze maken eigenlijk te weinig gebruik van de catamaran, maar hebben het p lan om te blijven zeilen, dan dus op gehuurde boten. We zien elkaar nog wel en zullen nog wel een keer bijpraten: we hebben onze gegevens achtergelaten, en veel sterkte gewenst bij het afscheid van de terminale broer.

Via de AH gingen we weer aan boord, en vertrokken tegen 14:00 uur. Het bleef regenen, dus we stuurden lekker in de stuurhut. Ons plan was om naar Muiden te gaan, omdat pas zaterdag de storm geluwd zou zijn.

Tegen 15:30 uur waren we bij de Spoorbrug in Weesp. Onze “vriend”Jan (die altijd in Muiden ligt op een oud bootje) riep ons onderweg nog toe “Fryslân Boppe!”. Hij was van de zomer in Friesland geweest en had het geweldig gevonden.

Onze tweede “vriend” van vandaag was de brugwachter van de Spoorbrug. Die zwaaide weer vrolijk en vroeg of het de laatste keer was dit jaar. Nou, waarschijnlijk wel. Het was wel weer apart op de Vecht, wat bruggen betreft: De Spoorbrug draaide pas om 18:30 uur, dus we hebben drie uren moeten wachten aan de wachtsteiger, maar de Spieringbrug even verderop, die op afstand bediend wordt, sloot al om 17:00 uur. We zijn maar aan een soort Marrekritesteiger gaan liggen, waar we niet  aan de wal konden.

En vanochtend hadden we weer een brug-dingetje: we kwamen in de harde wind tegen 9:45 uur bij de Spieringbrug, en die gaf dubbel rood. Dus ik riep ‘m op. Geen reactie. Nog een keer, geen reactie. En na de vierde keer ging de brug zomaar op rood-groen, en mochten we er even later door. Aardig lui daar, in Holland.

Nou ja, we waren in Muiden, konden liggen op “ons” plekje, en zijn gaan wandelen naar de mini-Rondeel.  Maar de winkel was eigenlijk nog gesloten, dus zijn we ’s middags nog een keer gegaan. Het is een zorgboerderij op een transparant kippenbedrijf, met veel aandacht voor de mensen die er overdag werken en veel aandacht voor de dieren. Erg leuk om er rond te kijken. In de winkel kochten we drop (wat superlekker moest zijn, maar ja, smaken verschillen: wij vonden het wat goedkoop smaken), appels, eieren (natuurlijk) en kregen kalebassen mee.

Een andere wandeling zat er niet in, het bleef regenen.

Naar Nederhorst

Het heeft volgens ons de hele nacht gemiezerd, want alles was buiten nat. En het bleef vanochtend ook lang vochtig. We zaten om acht  uur nog te ontbijten toen de sluiswachter arriveerde, en omdat we eigenlijk niet aan het remmingswerk horen te overnachten zijn we maar direct vertrokken. De sluiswachter zei er niets van trouwens.

Niet dat we veel meters gevaren hebben hoor: de Spieringbrug, zo’n vijfhonderd meter verderop, draait pas om 9:00 uur.  Een beetje raar is het wel, maar ja. Deze brug wordt ergens op afstand bestuurd, door provinciale ambtenaren of zo.

Nou ja, we maakten ons ontbijtje af en vroegen telefonisch aan de Blikken Dame (met een kakkerig accent) een opening aan. Dat liep prima. De spoorbrug in Weesp draaide om vijf voor tien, dus daar moesten we ook even voor wachten, en de rest liep soepeltjes.

We zwaaiden naar Dubai en meerden  tegen 12:30 uur af aan de lange steiger bij Nederhorst den Berg. Er lagen 6 boten, twee niet bemenst en de rest waren een soort zwervers/overwinteraars.

Ha, toen we met Anneke belden om te vragen of ze morgen vrij zou zijn (ja) vroeg Marit “Ben jij op de boot? Ben je dichtbij?”. Vandezomer begreep ze dat we op de boot waren, maar ver weg. Knap hoor.

Na de lunch hebben we even gedoucht in de kuip. Toen het droog bleef zijn we een flink eind gaan wandelen, dat was lekker. We kwamen weer langs het huisje dat in april binnen 3 weken verkocht was voor zes ton. En tot nu is er nog niets mee gedaan......

Vanavond hebben we lekker stamppot boerenkool gegeten, een spelletje gedaan en veel filmpjes van de Pake- en Beppesizzers bekeken.  

Via Lemmer naar Muiden

Gisteren gingen we met ons logeetje varen, naar Lemmer. We stuurden binnen. Welmoed heeft zich niet verveeld, en wij ook niet, haha! Kletsen, onderzoeken, lopen op de bank, kijken uit het raam en tussendoor nog wat eten.

Voor de sluis moesten we even wachten, en ons matroosje zat mooi voorop, met een rijstwafeltje in de ene en een landvast in de andere hand. Een prachtig plaatje! Maar in de sluis werd ze moe en had een volle luier. Hidzer maakte snel een fles klaar, en stuurde de boot de sluis uit, ik deed Welmoed. Ha, ze viel in slaap.

Slechts 10 minuten. Ze hield haar slaapzakje aan, en bij het aanleggen in Lemmer heb ik haar even in de kuip geparkeerd. Lekker in de luwte. Onze zeemeermin vond dat prima. Ze paste goed op de stootwillen en kletste gezellig met Hidzer. We hadden een leuk plekje, vlak buiten de sluis, op een chartersteiger, maar op ons plekje kon geen charter meer liggen, te weinig ruimte.

We appten naar Maaike waar we lagen, en volgens ons sprongen ze daarna direct in de auto. Want in no-time waren ze bij ons. We hebben gezellig gekletst, Stef heeft voor ’t eten 3 pizza’s gehaald (Hidzer en ik hebben er eentje gedeeld), en daarna gingen ze weer huiswaarts. Zij blij dat het meisje er weer was, wij vonden het maar stil.....

We hebben een rondje gelopen om het havengeld te betalen (dat was een avontuur, want het scherm begreep een paar keer niet wat we ‘m opdroegen), hebben al het speelgoed en haar bedje opgeruimd, nog nagenoten van de foto’s en filmpjes en hebben het niet laat gemaakt.

We hebben heerlijk geslapen. De stuk of 8 charters, hadden bij binnenkomst gistermiddag best wat lawaai, maar gisteravond was het gelukkig rustig. Tijdens het ontbijt ontdekte Hidzer dat we zijn anti-jicht-pilletjes waren vergeten. Oei, stom!

We besloten om apotheek te zoeken, via internet. We hebben gebeld, en werden geadviseerd om de eigen huisarts te bellen en die een fax te laten sturen, dan konden we wel even langskomen. Dat het nog bestaat, een fax! Maar goed, we hebben de huisarts gebeld, zijn daarna naar de apotheek gelopen en met een omweggetje weer naar de boot.

Het was kwart voor 10 toen we de haven uitvoeren. De zon scheen wat maar het was best fris. Er stond best een windje, maar we hadden hem flink verkeerd. Als we zouden zeilen, zouden we een dag nodig hebben om in Lelystad te komen. H’m. En morgen zou het heel hard gaan waaien. Nou ja, dan maar op de motor. Ons doel was Muiden, om het tasje weer naar Anneke te brengen, maar dat hoefde natuurlijk niet persé. We konden ook wel via het Ketelmeer weer terug naar huis varen.

Maar ach, we besloten toch maar het Markermeer op te gaan. Bij de Houtribsluizen was het weer feest op de marifoon. Een groot passagierschip, zo’n Rijnschip, ging voor ons de stuurboordsluis in. Achter ons kwam vrachtschip Ariël. De sluiswachter vertelde dat de plezierjachten voor vrachtschip Poolster in de bakboordsluis mochten, en dat de Ariël dus even moest wachten. Nou, dat stond niet in het boekje van de schipper. Hij ging redelijk te keer, belachelijk. Eerst vroeg hij waarom dat plezierspul niet bij het passagierschip in konden. Dat kon niet, vertelde de sluiswachter, omdat het passagierschip niet onder de brug kon liggen. Volgens de Ariël was dat niet waar, want zulke schepen kunnen altijd onder de bruggen door. Sluiswachter: “Dan kunt u vandaag weer iets leren, want dit schip kan echt niet onder de brug door”. Schipper: “Ik zeg, doe ‘m maar naar de sloop”.

Nou ja zeg, wij stonden met verbazing naar dit gesprekje te luisteren! Belachelijk toch, zoals die schipper reageerde? Waarom wij niet voor het passagierschip aan in de sluis konden weten we niet, daar zal wel een reden voor zijn.

Maar de Ariël had geluk: hij mocht voor de Poolster aan in de bakboordsluis, en wij pleziervaart (de sluiswachter noemde ons “de stokjes”) mochten/moesten voor de brug in de stuurboordsluis gaan liggen en kregen een grote duwbak achter ons.

Dat klinkt makkelijk, maar het aanleggen ging bij sommige boten niet superhandig.Wij lagen helemaal vooraan en hadden er goed zicht op. Aansluiten is iets wat veel jachten bijna uit principe niet doen, lijkt het wel. Een zeiljachtje ging onder de brug liggen en moest dus weer verkassen. Een ander lag bijna dwars in de sluis. En toen moesten ze ook nog aansluiten, werd omgeroepen. Paniek alom. Behalve bij ons....

Buiten de sluis (dat sluizen duurde bijna een uur, in totaal), belde Anneke nog even. Ze moet donderdag werken, misschien woensdag ook, maar is vrijdag zeker vrij.

Na dat telefoontje kregen we zomaar een gunstige wind. Super gunstig! Met vol tuig, lekker aan de wind, zeilden we sneller dan we op de motor zouden doen. Pas voorbij Pampus, vlak bij de vaargeul naar Muiden, ging de motor weer aan. Heerlijk! Okee, het was wat fris, we hadden de bivakmutsen op, maar handschoenen waren nog net niet nodig. De watertemperatuur van het IJsselmeer was 12,2 graden, vertelde de Centrale Meldpost.

En het mooie was dat we Muiden nog bij daglicht konden halen. Anders waren we naar de vluchthaven bij Almere gegaan. We hadden op vaarweginformatie.nl gezien dat de Groote Zeesluis van Muiden al om 17:00 uur sloot, dus we zijn aan het remmingswerk gaan liggen. Prachtig plekje! We lagen goed en wel vast om kwart voor zeven, en vlak daarna werd het ook al erg donker. Mooie timing!

Weer een reisje

Zaterdag zijn we vertrokken. Eerst nog een kaart ontwerpen, want we gaan Klaas voor zijn verjaardag een uitnodiging geven voor een etentje. Samen met Sjieuwkeline natuurlijk. We hebben rustig koffie gedronken thuis (dat was weer een oefening in RUST. Ha, we leren het al een beetje.....) en het was tegen kwart voor elf toen we de lijnen los gooiden.

Een klein zonnetje, prima weer. Voor het Starteiland zijn we het Sneekermeer opgedraaid, en konden zo mooi weer naar de sluis van Terherne op de fok. Lekker rustig, heerlijk. Het was trouwens best druk op het water: wedstrijden op het Sneekermeer, maar ook veel pleziervaartuigen op het kanaal. Misschien omdat het wellicht het laatste mooie weekend is voor veel mensen?

We voeren rustig door, tot voorbij Wergea, daar gingen we aan een Marrekrite-landje aanleggen. Mooi op tijd voor de thee. Maar daarna vertrokken we weer, want aan het begin van dat landje, zo’n vijftig meter achter ons, lag een huurkruiser met zes Duitse mensen. De dames, Dikke Duitse Dames, lagen op het voordek met luide muziek mee te zingen. Tot overmaat van ramp begonnen ze ook nog te dansen. Geen gezicht, geen gehoor. Dan maar verder varen, tot Zuiderburen. Daar was een steiger voor ons vrij. Okee, af en toe een racende rubberboot, maar alles beter dan de Dikke Duitse Dames.

De volgende dag gingen we weer op tijd op pad. We hadden een boodschappenlijstje: naar de stoffenbeurs, naar de KPN-winkel en naar een supermarkt. Maar eerst moesten we in de stad zien te komen: één van de spoorbruggen in het van Harinxmakanaal ligt er uit. Iets met een cylinder die vervangen moet worden, dat hoorden we laatst al, en duurt tot 30 oktober.

Dus wij gingen naar de Greunsbrug, om even in de jachthaven te liggen. Maar de Greunsbrug leek niet te reageren. Ik heb ‘m echt wel zes keer opgeroepen, maar hoorde niets. Net toen we aan de wal wilden aanleggen (bedoeld voor wachten op de brug), reageerde een mevrouw dat ze de brug voor ons ging draaien maar nog even bezig was met een andere. Okee.... Er stond trouwens een bijzonder bord op de wal: “Meerstoel niet gebruiken”. Zullen ze in Leeuwarden meerstoel tegen meerpaal zeggen? Geen idee....

Aan de buitenkant van de jachthaven was geen plek, dus we zijn aan de openbare loswal gaan liggen. Tegenover de werf van de Los-boys. Het ziet er redelijk verlaten uit, op een paar schepen na. Wij dachten dat de boel failliet was, maar op een bord staat iets over verboden toegang ivm de opiumwet. Poe!

Op de fiets gingen we even later naar het WTC, voor de stoffenbeurs. Heel apart, we mochten zonder vaccinatie-check naar binnen. Het was best onwennig, deze drukte, maar ja, het moest even. Hidzer ging koffie drinken en mensen kijken, ik ging op zoek naar stof voor stootwilhoezen en kussens, en wilde koord en knopen kopen voor die kussens. Voor de stootwillen en het koord ben ik geslaagd. Een ruitje voor de kussens vond ik te dun, dus daarvoor moet in toch in Sneek zijn. En draadjes-knopen, van die pompons, waren er ook niet. Zelf maken dan maar? Ik kan in elk geval aan de slag voor de stootwillen. We willen voor elke stootwil een reserve-hoes.

Hidzer zat ondertussen te kletsen met een meneer uit Sneek. Hij woont in een appartement tussen de Breede School en de Poiesz, en wandelt vaak langs ons huis. Grappig!

Op ons gemakje fietsten we met een omweg naar de KPN-winkel. Alle winkels zijn ’s zondagsmiddags open, dat kwam mooi uit. Met mijn telefoon had ik zomaar geen internetverbinding meer. De dame van de telefonische helpdesk wist geen oplossing, dus we moesten maar even naar een winkel. En weet je wat? Ik was nog niet uitgesproken over mijn “probleem” of de meneer van de winkel had het gevonden. Mobiele Gegevens stond uit. Hoe en waarom weet ik niet, maar de telefoon doet weer wat –ie moet doen. Fijn!

Nog even naar de stadsSpar vlakbij (jeetje wat druk, allemaal mensen voor broodjes en flesjes drinken), waar ik nasi-kruiden kocht. Voor ’s avonds, want er stond alternatieve nasi op het menu: een zak heel fijn gesneden gele wortel (en andere groenten), met kip, kruiden en satésaus. Dat smaakte heel lekker aan de Polderdijk in Earnewâld, na een flink uur wandelen. Later werden we getrakteerd op een hele mooie zonsondergang.

Aan de Polderdijk zijn we niet zomaar stil blijven liggen, nee, we zijn gaan fietsen. Met behulp van de pontjes maakten we leuke tochten. Maandag iets van 35 kilometer langs de Veenhoop en via Drachten en Oudega weer terug, dinsdag ook ongeveer dezelfde afstand, maar nu via Grou, Idaerd, Eagum (nooit van gehoord!), Wergea en Warten weer terug.

Het waaide aardig, maar de zon kwam er beide dagen wat door, dus eigenlijk was het prima fietsweer. We picknickten onderweg op een bankje (bij Drachten) of met de billen op het asfalt (wachtend op de pont van de Burd), en namen een fruitpauze op een steigertje in de Pein en op een bankje in het centrum van Wergea.

Maandag zagen we in de berm een supergrote paddestoel eerst aan voor een omgehakt boompje. En dinsdag fietsten we langs twee grafzerken. Dachten we. Maar de eerste, tussen Eagum en Wergea, lijkt meer een herinneringssteen. Er staat op “Herdenking van Wergeaster Meer in 1632/3 is voornamelijk te danken aan Julius Jans Klei, Amsterdams Koopman, die in 1655 is begraven in de kerk te Eagum. “ Maar ja, in Eagum staat geen kerk meer, slechts de toren is blijven staan.

En aan de andere kant van Wergea troffen we naast het fietspad een grote zerk, met de tekst “ Dizze stien, ôfkomstig út de NH Tsjerke fan Wergea, leit hjir súd fan ‘e pleats Jornahuys en oan ‘e eastkant fan ‘e yn 1633/1634 droechmakke Jornahuyster Mar.  Ao 1623 den 29 july sterf den eersamen WIBREN FRANSZ  van JORNAHUYS oldt 86 jaren. Ao 1625 den 16 april sterf den eerbaren WIBRECH QVERYNSDR ende is alhier begraven.”

Ook werd ik onderweg nog gebeld door psychologe Ine, van Blanckenborg. Het ging natuurlijk over het gedrag van mama. Ze zoeken een oorzaak, en wil graag van mij weten hoe mama vroeger was. Misschien veroorzaakt de ziekte een verandering van haar karakter en kunnen ze haar anders gaan bejegenen. We hebben wel snel een soort conclusie getrokken: ze was de laatste jaren immers enorm druk met het bewaken van de structuur in haar leven, en nu ze niet alleen haar korte-termijn-geheugen kwijt raakt maar ook nauwelijks toekomstperspectief kan zien, wordt ze waarschijnlijk enorm gefrustreerd omdat die zo belangrijke structuur en haar regie daarop uit haar handen glipt. We hebben afgesproken om vrijdag te beeldbellen.

Woensdag fietsten we naar Burgum, om de verjaardag van Klaas te vieren. Lekker in de tuin in de zon. Maaike kwam nog langs met Welmoed (was al jaaaaren niet hier geweest), en we hebben weer gezellig gekletst met de kids van Klaas en Sjieuwkeline. Na ’t eten (er werd chinees gehaald) zijn we weer naar de boot gefietst. Het was een heerlijke dag!

Vandaag zijn we weer naar huis gevaren. Op het Sneekermeer hebben we op de fok kunnen varen, dat was weer lekker. Vanmiddag was het weer even de boot leeghalen, opruimen en de wasmachine aan. Ha, we hebben de boel altijd sneller uit de boot dan in de boot. Okee, ik doe het laatste stukje, wanneer we op de Brekken varen, al wat opruim- en verzamelwerk, dat scheelt natuurlijk een boel tijd.

En wanneer het kleed weer over de stuurhut zit, voelt het alsof we weer een vakantie achter de rug hebben. Nou, 6 dagen aan boord is ook ongeveer een vakantie!

Weer Hoog Bezoek, en einde reis

Gister zijn we naar de haven van Earnewâld gevaren, omdat we bezoek kregen van ons jongste prinsesje. Het werd een geweldige dag, met heerlijk warm weer, gezellig kletsen en knuffelen.

Daarna zijn we een paar honderd meter verderop voor anker gegaan. En daar was het heerlijk rustig. Tot het pontje ging varen (pas vanaf 10:00 uur) en de huurvloot op gang kwam hadden we het rijk alleen. Geweldig!

Tegen twaalf uur gingen we in een box liggen, vlak bij de boarterstún. Want vandaag zou de Amigo langs komen, ze hebben twee weken vakantie en gaan richting Lauwersoog. Tegen 13:00 uur lagen de Amigo en de Nocht gezellig naast elkaar. 

We hebben weer een superdag gehad. Lekker bijgekletst, in de speeltuin gespeeld, met de pionnen van het reuze-schaakbord huisjes gebouwd, en heerlijk met de kleintjes geknuffeld.

We besloten om een eindje te gaan varen en samen voor anker te gaan. Het werd een Marrekritewalletje, bij de Kop van Jacobi. We konden mooi achter elkaar liggen. En of het zo moest zijn: nu begon het te miezeren. En regenen. Hidzer en Marit gingen met de rubberboot op pad maar kwamen nat terug. 

De volgende ochtend zijn we met ons logeetje in de rubberboot naar de vogelkijkhut gegaan. 

Na gezellig koffie drinken, met boterkoek erbij, namen we afscheid. De Amigo ging via Earnewâld om een gasflessen te kopen (beide gasflessen aan boord waren leeg) en daarna richting Burgum, naar Oerpake en Oerbeppe.

Wij gingen naar huis. Nog even lekker zeilen op de Wide Ie, Pikmar en Snitsermar, dat was een leuke afsluiter van de reis. 

En daar vonden we een kaartje van een zeehond, door Marit uitgekozen, met een tekening erop. Wat een leuke verrassing!

Tja, dat was het einde van onze mooie reis door Duitsland en Denemarken. Zevenenvijftig dagen waren we onderweg, en we zijn het nog lang niet zat. We gaan vast weer gauw op pad, maar eerst even thuis om de wasmachine laten draaien, en naar mama toe. 

Naar Earnewâld

 Het was een mooie ochtend. Zonnetje, prima temperatuur. Na 't ontbijt zijn we op de fiets  naar de AH gefietst. Toch weer lekker, naar een "eigen" supermarkt. Het water liep ons bijna in de mond toen we een ongesneden Pain de Bologne kochten, haha.

Daarna hebben we de boot weer een keer gespoeld met zoet water, (buitenwater met behulp van de dekwaspomp), want we weten dat het zout van de afgelopen weken niet zomaar verdwenen is. 

Om 9:15 uur kwam een vloot boten langs sjezen, dus de bruggen draaiden weer. Wij zijn tegen koffietijd vertrokken. Heerlijk in het zonnetje, het was genieten!

Bij Burdaard, toen ik naar binnen liep om bruggeld te pakken (€ 3,50 voor twee bruggen), hoorde ik een alarm. We zijn niet door de brug gegaan maar hebben bliksemsnel aangelegd. Wat bleek? Het was een bilge-alarm: er stond een beetje water in de kiel. waarschijnlijk doordat we al heel lang niet meer de schroefas-afdichting hebben aangedraaid. Bij de oude motor moest dat vaak, maar nu niet meer. En tja, dan vergeet je dat zomaar. Foutje!

We hebben het beetje water (het ging om minder dan 2 liter) naar buiten gepompt, en hoewel ik met de Dreft klaarstond was dat niet nodig. Er kwam geen olie of viezigheid mee naar buiten. De hele klus duurde niet lang, en we waren ondanks dit gedoe wel erg blij dat het alarm zo duidelijk hoorbaar is.

,

De route dwars door Leeuwarden ging redelijk snel. Hoewel.... We hebben de brugwachter van de Vrouwpoortsbrug wakker moeten maken door wat lawaai te maken met de boegschroef. En in het Harinxmakanaal moesten we tussen de twee spoorbruggen 25 minuten wachten. Terwijl daar geen mooie aanlegmogelijkheid voor plezierboten is. Okee, wij hebben de boot aangelegd aan de beroepskade, met onze lange lijnen, en hebben een Duits jacht aangeboden om naast ons te komen liggen.

Nou ja, verder ging het weer prima, en in het zonnetje legden we na in totaal 8,5 uren onderweg te zijn geweest aan bij Earnewâld, aan de Polderdijk. Er stond nog steeds veel wind, maar we zaten lekker in de kuip. 

Naar Dokkum

 Vannacht regende het wat, vanochtend ook. Maar we hebben toch weer even lekker gedipt in het zoete water. We voelen ons nu wel weer bijgeslapen en kijken terug op een goede overtocht.

Op AIS zagen we dat er een stel "Denemarkers" in zowel de binnenhaven als de buitenhaven liggen. Degene die we herkennen (aan de naam, en soms aan een praatje), zijn allemaal gisteren binnengekomen. 

Wij zijn na de koffie vertrokken. De Iron Lady ook, een paar minuten voor ons, ze kwamen nog even langs varen (een omweggetje van 30 meter) en vertelden dat ze nog twee weken vakantie hebben en heel rustig aan gaan doen.

Maar ja, wel op de motor. Wij niet, wij hebben gezeild tot we het Dokkumer Diep, het betonde vaarwater naar de sluis. Het was zo goed als droog, net niet helemaal. We hadden het zeil en de fok nog niet plat cq ingerold, of het begon serieuzer te regenen. We zijn maar binnen gaan sturen, lekker luxe.

Er haalde ons een Duitser in, met een bloedgang, die even later vastliep. Muurvast. Toen wij hem weer inhaalden, en een kort praatje maakten, bleek dat hij 2 meter diep ligt en wist dat het hier spannend zou zijn. Okee, dan moet hij het ook zelf weten. Hier wordt 1,9 meter aangegeven. Maar mooi voor hem, hij raakte weer los. En haalde ons na de sluis weer met een bloedgang in. 12,2 kilometer per uur, dat past niet echt in deze smalle vaartjes.

De brug van Engwierum was creatief bezig. Twee zeiljachten voor ons gingen er door, daarna bleef het licht groen maar ging de brug half naar beneden. Oh? Hij bleef zo een poosje hangen. Ik riep de brug op en kreeg als antwoord dat de Franse kruiser voor ons er door mocht en dat hij dan de brug even moest sluiten en direct voor ons weer zou openen. En zo geschiedde. Beetje apart, maar ach.....

Verder ging het van een leiden dakje. Het miezerde soms wat, maar dat deerde niet. Dokkum ging redelijk vlot, we moesten eventjes wachten op de fietsende brugwachter. Mem belde nog even, ze was nieuwsgierig hoe het met ons was.

Vlak buiten Dokkum is een leuk Marrekritewalletje, daar zijn we gaan liggen. Er lag een grote kruiser een beetje "niet zo aardig" bijna in het midden, maar we pasten er wel bij. Met de spriet uitstekend over de rietjes, maar dat ging best. Toen we goed en wel vastlagen kwam Mevrouw naar buiten en vroeg of het paste, dat ze nog wel een metertje naar voren konden. Ik antwoordde dat het niet zo aardig van ons was om zo dicht op hen te liggen, maar dat het wat ons betreft wel kon. Maar ik weet niet of ze de boodschap hebben begrepen, haha. 

We kregen een telefoontje of we visite wilden krijgen: natuurlijk! En een uurtje later kwamen Klaas en Mem er aan. Heel erg gezellig, we hebben weer heerlijk bijgepraat onder een sapje en hapje. 

Het waaide best hard, maar we lagen gelukkig wat in de luwte. Op de radio hoorden we dat het vanochtend onder andere in Woudsend zó hard en veel heeft geregend dat straten onbegaanbaar waren geworden en het aquaduct afgesloten moest worden. Woudsend was even niet toegankelijk! Wij zagen dreigende wolken maar het meeste ging aan ons voorbij.

Van Cux in één keer naar Lauwersoog

We hebben prima geslapen vannacht. Het was heerlijk rustig, dat is wel eens anders geweest in deze haven. Het blijft natuurlijk wel een industriehaven, met in een hoekje de jachthaven van de vereniging. 

De mannen van de vereniging hadden het druk vanochtend. Meerdere mensen hebben gebeld voor een ligplaats, vooral voor een paar dagen tot een week. Die mensen laten de boot liggen en gaan op een ander moment, met beter weer, verder. 

Wij hebben besloten om vannacht door te varen. Best spannend, want dat hebben we nog nooit gedaan. Ja, wel eens heel vroeg in het donker vertrokken, ook wel eens in het donker ergens aankomen, maar een nacht doorvaren (op een eigen boot) zou voor 't eerst zijn.

Onze voorbereiding bestond uit het goed kijken naar de stroming. Met de eb-stroming de Elbe af, en met de vloedstroming naar Lauwersoog. We hadden ook een Plan B: als alles tegen zou zitten zouden we de Jade op, om naar Hooksiel de haven op te zoeken. En Plan C hadden we ook: de Eems op naar Delfzijl.

De wind leek gunstig: eerst wat tegen, maar dat zou te doen moeten zijn. Dan midden in de nacht nauwelijks of geen wind, en boven Nederland weer een beetje, vanuit het zuiden. 

Oh ja, wat ook mooi was: het zou volle maan zijn. Dus dan is het niet zo donker en zien we veel sterren. 

Verder hebben we lekkere broodjes gehaald voor de lunch en een paar extra voor vannacht, we hadden een soepje klaargemaakt, er was nog een maaltje mexicaans in de koelkast, en ik maakte een huzarensalade.  Gesneden komkommer, meloen in stukjes, een lekkere worst in dunne plakjes, dat lag klaar en zou de lekkere trek moeten stillen. 

De kaart lag klaar, Hidzer had van dik papier een soort dekseltje gemaakt voor op de plotter, met een uitsparing voor de kompaskoers. Zo zouden we niet verblind worden door het schermpje. De lifelines waren aan weerszijden in het gangboord vastgemaakt, de rubberboot lag vast op het voordek en de vlag was aan de achterstag (boven het heklicht (achterlicht)) gebonden.

We merkten nog dat Nederlands Polyester niet met Nederlands Staal wilde praten (twee Nederlandse boten zeiden nog niet eens goedendag tegen ons), maar Nederlands Staal uit Urk wilde dat wel. Ze complimenteerden ons met de mooie blauwe kleur en wilden graag weten welk merk verf we hebben gebruikt. En ze vroegen of ze ook bij Lauwersoog naar binnen konden, maar ze steken 1,95 meter diep, dus dat wordt spannend. 

Om 13:00 uur vertrokken we. Precies een uur na HoogWater, zoals aanbevolen wordt. En weet je wat? We waren bijna de laatste in de kolonne van een stuk of 20. De andere haven had een hoog Nederlander-gehalte gehad, zagen we op AIS, en we zagen een paar "bekenden": Westhinder (van een paar jaar geleden), Iron Lady (van Norderney), Swalker en Equilibrium (beide van Rügen, en op AIS).

Het was wat grijs, wel droog en niet koud. Mooi weer dus. Ongeveer de helft van de kolonne hees direct het zeil. Wat geen nut had, want er was geen wind. Dus al die zeilen gingen ook weer naar beneden. 

We waren Cuxhaven nauwelijks uit toen er een groot, vrolijk beschilderd passagierschip langs kwam. De Aïda Mar, van 253 meter lang, voer met een gangetje van 33 kilometer per uur richting Hamburg. 

Na een uurtje varen belden Anneke en Marit. Anneke was benieuwd of we onderweg waren, want ze had het weer wat in de gaten gehouden en net als wij gezien dat het nu wel gunstig zou zijn. En Marit vroeg of we aan het varen waren (papegaaitje, haha), op de Nocht. En ze vertelde dat haar nagellak op was. Nou, Beppe heeft het wel aan boord, dus als we elkaar zouden zien krijgt ze weer rode nageltjes. Misschien duurt dat niet eens zo lang, dat we elkaar weer zien, want vandaag zouden ze naar de Amigo gaan voor een vakantie van twee weken. Ze wilden richting Lauwersoog, dus dan moeten we elkaar toch ergens tegen komen zou je zeggen.

De wind, die met een kleine 4 Beaufort vanuit het westen zou waaien, had niet zoveel zin. Er stond een heel klein windje. Maar er was wel veel deining. Dat kwam waarschijnlijk door de vele dagen harde wind vanuit het westen. De golven gaan nog even door, ook als de wind stopt. We hebben het zeil gehesen om wat stabieler te liggen en voeren vrolijk verder. De zon kwam er bij, het werd een mooie dag.

De hele middag en avond bleef het prima weer. Blauwe lucht, niet koud, we hadden het prima naar onze zin. We voeren in een groepje van vier. Wel op 100 tot 200 meter afstand, maar we bleven aardig bij elkaar. Door de stroming voer dan de één een kilometertje sneller, en dan de ander. Heel grappig. 

De lifelines had Hidzer aan beide kanten in het gangboord goed vastgemaakt. Vanaf de kuip tot helemaal naar voren, met bevestiging aan de verstaging en de mast. Als we naar voren liepen, haakten we ons vast aan het reddingsvest. Zo deden we dat op de heenreis ook. Het is even wennen, maar ja, veiligheid staat voorop.

We werden getrakteerd op een mooie zonsondergang. Maar helaas voor ons voeren wij naar  ZuidWest, terwijl de zon in het westen onderging. En vanuit ZuidWest kwamen er veel wolken. Heel veel wolken. Geen dreigende, maar gewone grijze. Die voor de maan bleven hangen.  Dus die volle maan, die was er niet. Niet bij ons. Jammer, erg jammer. 

Het werd donker, erg donker. En ook nog vroeg ook. Tegen 21:00 uur was het al donker. Maar erg last hadden we er niet van. Op de laptop zagen we goed waar wij voeren en waar andere schepen voeren. Gelukkig was het nog licht toen we bij de monding van de Alte Weser, de Neue Weser en de Jade voeren, dus we zagen de snelle containerschepen niet alleen op de AIS maar ook met het blote oog. Plan B was niet nodig (afslaan naar Hooksiel), we gingen door richting Lauwersoog. 

Het was erg rustig op de marifoon. We hebben wel eens flauwekul-gesprekjes over de goede nacht, de rare golven en de lekkere soep gehoord, maar vannacht niet. 

Op de AIS zagen we dat er een aantal schepen naar Norderney gingen, in het donker. Leuk hoor, om te zien wat anderen doen. Wij voeren trouwens tussen een tonnenrij en de verkeersweg door. De tonnenrij ligt op 5 tot 8 kilometer boven de eilanden, met iets van 10 kilometer tussen de tonnen. De verkeersweg is ook betond, en is voor de grote zeeschepen. Wij voeren er dus ongeveer midden tussendoor. 

Maar er was ook een jacht, die wij op AIS zagen, de Johanna, die dicht op de tonnenrij van de eilanden voer. En dat bleek niet handig, want bij Norderney waren ze met kabels bezig, op de lijn van de tonnen. De Johanna, een Duits zeiljacht, werd heel vaak opgeroepen op de marifoon, maar hij reageerde niet. Het zal wel goed gekomen zijn, want hij moet toch het licht van al die schepen hebben gezien, maar vreemd is het wel. 

Wij zijn toen het donker werd binnen gaan sturen. Daar was het minder koud, en konden we onze koers beter zien op de laptop. We dronken wat, we aten wat en deden heel af en toe een powernap. Echt wachtlopen deden we niet, we vonden het veel te leuk om dit samen te beleven.

Toen we ten noorden van Borkum voeren, werd het daar wat druk. Er is een verlichte vaargeul richting de Eemshaven en een onverlichte. Als er een schip uit de Eemshaven komt, is het maar even de vraag welke route hij neemt. Vrachtschepen gaan door de verlichte vaargeul zou je zeggen. Maar dat bleek niet zo. Er was er eentje die de onverlichte nam. 

Ook de loodsboot nam met een bloedgang de onverlichte (achter ons langs), hij was op weg naar een tanker die van zee kwam. Er was ook al een duikersvaartuig van zee gekomen. En twee zeiljachten kwamen ons daar tegemoet. Zonder AIS, dus die zagen we met het blote oog aan de vaarlichten. Oh ja, er waren ook nog twee vissers. Eentje met AIS en eentje zonder. Vissers met de voor ons nare eigenschap dat ze zomaar een andere koers gaan varen.

Nou ja, dat was een intensief uurtje. Al die lichten om ons heen, waarbij we moesten kijken waar de beroepsvaart langs gaat omdat wij ze voorrang horen te geven, waarbij er dus ook beroeps en plezier zonder AIS vaart, en er was een zeiljacht dat met ons meevoer maar die blijkbaar een WayPoint had vastgesteld die noordelijker was dan onze koers, dus die kwam steeds dichter bij ons. 

Het was een uurtje die we niet graag in ons eentje hadden gevaren. Vier ogen waren echt lekker hier. Maar goed, het liep allemaal prima, we hoefden niet uit te wijken of in te houden, en we koersten verder, richting Schiermonnikoog. 

Pas tegen zes uur werd het licht. Dat was dus een veel langere donkere nacht dan we hadden gehoopt. Ach, het zij zo. Toen het licht werd, bleek het wel een grijze wereld. Zowel het water als de lucht was grijs. Een beetje saai.

In de geul naar Lauwersoog hadden we de stroming weer lekker mee. En warempel, de zon kwam er bij. Dat maakte het weer wat gezelliger. Helemaal toen we weer wat boten zagen, want alles (stuk of zes) wat er bij ons in de buurt voer op zee, was doorgegaan richting waarschijnlijk Vlieland.  Bij Lauwersoog was het best wel druk.

Okee, het was zaterdag, mooi rustig weer, eind van de vakantie, dat verklaarde het misschien. Tegen half tien lagen we in de sluis, en om tien uur lagen we aan een Marrekriteboei bij Het Booze Wief, op het Lauwersmeer. Na 21 uren varen. 

 

Het was broeierig, bijna windstil met een zwak zonnetje. We hebben gebeld naar Mem en geappt naar de kids, dat we er waren, zijn naar bed gegaan en hebben drie uren geslapen. Na de lunch hebben we gepoetst (het zoute water van de boot spoelen met de dekwaspomp die het zoete water uit het meer pompte), daarna wat gezwommen en weer een uur geslapen. Toen weer lekker gezwommen en gedoucht, en lekker nagepraat over de afgelopen nacht. 

Wij zijn ons bewust dat we de omstandigheden mee hadden (tijdstip tij, weinig wind, geen regen) terwijl de volle maan niet te zien was en we flink deinden op de golven. Een volgende keer zouden we het weer doen wanneer tij en weer dan mee zitten. Maar de dag van vandaag is echt een "ik wil bijkomen" dag, dus je wint er niet zoveel tijd mee. 

Nou ja, we namen een drankje met wat lekkers erbij, zagen de Iron Lady vlak bij ons ankeren (we hebben even gezwaaid naar elkaar), maakten ons bed op met het laatste schone beddengoed, pakten de laatste schone handdoeken, luisterden naar Grunnen FM (zender met de meest aparte liedjes, dikke lol gehad), belden met de kids en gingen op tijd naar binnen omdat er weer veel muggetjes rond vlogen. En: we maken het niet laat. We zijn het duidelijk niet meer gewend om een nacht door te halen, haha. Maar het was een prachtig avontuur!

Naar Cuxhaven

Vannacht waaide het weer flink hard. We besloten niet te gaan varen vandaag. Maar later was er veel minder wind, en de weermannen voorspelden voor het stuk vanaf Brunsbüttel 6 meter per seconde. Nou, dat moeten we kunnen hebben, zelfs met de wind pal tegen. De boot kan het wel aan, nu wij nog...

We hebben nog wat boodschappen gedaan, koffie gezet en zijn tegen half elf vertrokken. De grote deuren waren al een poosje daarvoor open, de kleine deuren ook, nu moesten we nog even wachten op de voetgangersbrug. Maar daarna kregen we groen licht en verlieten we Glückstadt. 

De zon kwam er bij, er was weinig vrachtverkeer. De koffie met de boterkoek smaakten prima. Achter ons ging trouwens wel een enorme bui langs, dus we waren mooi op tijd vertrokken. We hadden de eerste anderhalf uur wat tegenstroming, en gingen soms niet harder dan 7 kilometer per uur. 

Bij Brunsbüttel, waar we de stroming lekker mee hadden, voelde het wel wat gek om zomaar langs te varen. Alle andere keren voeren we vanaf het noorden hier naar toe, naar de sluizen, of gingen we juist vanaf de sluizen naar het noorden toe. En nu sjeesden we er gewoon langs.

Op de computer zagen we dat er veel, erg veel, pleziervaartuigen vanaf het NOK de Elbe opvoeren. Meer dan de helft waren Nederlanders. En als je dan bedenkt dat er ook best veel boten varen zonder AIS, dan besef je dat de haven van Brunsbüttel ontzettend vol geweest is!

De golven vielen ons mee. We hebben welles véél meer golven meegemaakt hier. Toch doken we er af en toe wel goed in hoor, maar alles bleef netjes op zijn plek, inclusief wij.

Wij kregen steeds meer vaart, soms 15,6 kilometer per uur. Het was dus even goed mikken bij de haven de LFC, want je moet er niet aan denken dat de stroming je op de grote stalen pijler zet! Maar Hidzer deed dat weer prima, en we vonden een mooi plekje. Even flink manoeuvreren, want de stroming werkte hier ook nog wat, maar dat ging goed. Tja, toen zagen we dat de plek bezet was. H'm. Dan maar in een box. Die manoeuvre ging ook prima, maar de box bleek tot vandaag vrij te zijn.

Drie maal recht is scheepsrecht, dus de plek langszij de hoofdsteiger het geworden. Tegen vier uur lagen we vast. Er kwamen wel meer boten aan, zeilboten en motorboten, allemaal vanuit Brunsbüttel. We hoorden dat het daar inderdaad hartstikke druk was geweest. 

Aan de overkant werden stenen in een schip geladen, maar daar hadden we geen last van. Toen het een half uurtje geleden ophield, hadden we het eerst niet eens door. Het is een mooie avond, maar we maken het niet te laat.